Μια ζωή στην… ουρά!

Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουμε εμείς οι Έλληνες και… σπάνια τα πάμε καλά με το κεφάλι, ενώ με την… ουρά τα πάμε μια χαρά! Τελικά, μάλλον πρέπει να είμαστε η Χώρα της… ουράς!
Συνήθως επιλέγουμε για Κυβερνήτες ανθρώπους της… ουράς που κρίνουν το λαό από τον εαυτό τους, την πλειοψηφία τουλάχιστον, σαν όμοιό τους! Και πολλές φορές, το ‘χουμε ζήσει, πολλές, δυστυχώς, φορές, δεν τους διαψεύδουμε. Τους επιβεβαιώνουμε και ύστερα χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο, αλλά αυτός σα τοίχος παραμένει ορθός και περιμένει να δει, αν την άλλη φορά θα έχουμε διορθωθεί. Βέβαια, αυτή είναι μια γενική διαπίστωση, με την οποία δεν πιστεύω ότι διαφωνεί κανείς. Άρα, επίσης θα πρέπει νάναι γενικό σκεπτικό το τι πρέπει ο λαός να προσέχει πριν ακόμα επιλέξει: ΑΝ αυτοί που του ζητούν την ψήφο, είναι άνθρωποι της περιοχής του… κεφαλιού, με μυαλό και συνείδηση δηλαδή κι όχι μονάχα στόμα που καταλήγει ίσια και πάλι στην ουρά.
Αν αυτή την επιλογή κάναμε οι περισσότεροι, κάθε φορά που κάποιοι από μας ζητούν να αποφασίζουν για μας και να καθορίζουν αυτοί το μέλλον των παιδιών μας και τις τύχες της χώρας μας, τότε σίγουρα και η χώρα μας και εμείς ο λαός της θα είμαστε καλύτερα και δεν θα είμαστε οι… ουριαίοι σπόνδυλοι της Ευρωπαϊκής, τουλάχιστον, ραχοκοκκαλιάς.
Την αφορμή για τούτες τις σκέψεις μου την έδωσαν χτες κάποιες αναμονές πολύωρες, πλήθους κόσμου, σε ΔΕΗ, Τράπεζες όπου μόνον τα τμήματα «εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων» ήταν εντελώς άδεια από κόσμο και οι υπάλληλοι αργόσχολοι. Επίσης, το ίδιο συμβαίνει και στα Εξωτερικά Ιατρεία των Νοσοκομείων και σίγουρα σε όλα τα άλλα κέντρα δοσοληψίας του Κοινού με το Δημόσιο που δεν είχα εγώ χτες την ευκαιρία να επισκεφθώ, αλλά γνωρίζω τι γίνεται. Και τότε σκέφτηκα πως οι Έλληνες μια ζωή στην ουρά περιμένουμε και η ουρά μπήκε για καλά στη ζωή μας έτσι που την… κουβαλάμε πια μαζί μας.
Γιατί ποτέ δεν έγιναν από τις Κυβερνήσεις μας αυτές οι αλλαγές του Κοινωνικού μας γίγνεσθαι, που θα καταργούσαν τη γραφειοκρατία και τον άκρατο και άκριτο κρατισμό! Και σήμερα, που οι Κυβερνώτες μας καμαρώνουν και… κοκορεύονται πως «άλλαξαν την Ελλάδα» το ξέρουν κι αυτοί καλά μα δεν το ομολογούν πως τίποτε δεν άλλαξαν, παρά μόνον ότι μας φτώχυναν και σε λεφτά και σε Ιδανικά, αφήνοντας μας και πάλι για όλα στην… ουρά!
Αλλά, όπου να ‘ναι θα έχουμε ξανά την ευκαιρία, τη δίνει, βλέπετε η Δημοκρατία, για να δούμε αν επιτέλους οι Έλληνες μάθαμε να ξεχωρίζουμε τι πρέπει να ψηφίζουμε ή αν θα ‘μαστε για πάντα και για όλα στην… ΟΥΡΑ!
ΑΡΕΤΗ ΜΑΛΑΜΗ