«Du Lac»: Ένα ξενοδοχείο που ανέβασε τα Γιάννενα!
• Προχτές το βράδυ, πάρα πολλά, πάνω από 300 άτομα, είχαμε, μια εμπειρία μοναδική. Συνγιορτάσαμε, μαζί με τους υπέροχους ιδιοκτήτες, την οικογένεια του Θόδωρου Νιτσιάκου, τα είκοσι χρόνια, του ξενοδοχείου τους «Du Lac», όπως γράφει και η εφημερίδα μας στο φύλλο του Σαββάτου, στο εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ της.
Μάλιστα. Πέρασαν είκοσι χρόνια απ' όταν ο μεγάλος αυτός επιχειρηματίας, ο προικισμένος απ' το Θεό επιχειρηματικός νους, του Θεόδωρου Νιτσιάκου, συνέλαβε τη σκέψη να φτιάξει, όχι απλά ένα ξενοδοχείο, αλλά ένα κόσμημα, ένα μοναδικό συγκρότημα για να στολίσει την πόλη του, τα Γιάννενα και να ανεβάσει το πολιτιστικό της επίπεδο εκεί που της έπρεπε και της αξίζει. Και πού σκέφτηκε να φτιάξει αυτό το κόσμημα; Όχι στο κέντρο της πόλης ή σε κάποιο άλλο ωραίο σημείο της λίμνης μας, αλλά στα...γύφτικα που λέγαμε παλιά, στο Λασπότοπο, την πλέον υποβαθμισμένη περιοχή των Ιωαννίνων!
Αν αυτό δεν δείχνει και τη μεγάλη αγάπη για την πόλη του, και την πίστη στην αξία της, αλλά και τον προικισμένο επιχειρηματικό νου του Νιτσιάκου, τότε δεν θα ήταν αυτός που είναι σήμερα, από τους μεγαλύτερους και τους υγιέστερους επιχειρηματικούς ομίλους στη Χώρα μας!
Έτσι ξεκίνησε το «Du Lac» για να ...γιγαντωθεί στη συνέχεια, με άλλες πτέρυγες, με φανταστικά δωμάτια και σουϊτες, με δύο – τρία, ούτε ξέρω ακριβώς πόσα μεγάλα και μικρά συνέδρια μπορούν να γίνονται συγχρόνως στα Συνεδριακά Κέντρα του ξενοδοχείου, που ανεβάζουν την οικονομία, τον Πολιτισμό και τον τουρισμό της πόλης μας.
Πολλά απ’ αυτά τα θετικά, για την πόλη μας και την περιοχή μας γενικότερα, τα ανέφερε και με όλη τη σεμνότητα που τον διακρίνει και ο ίδιος ο κ. Νιτσιάκος όταν ανέβηκε στο βήμα για να χαιρετήσει και να ευχαριστήσει τους καλεσμένους του συνεορτάζοντες. Και αφού ευχαρίστησε πολύ συγκινημένος τη γυναίκα του Μαίρη, την ψυχή, όπως είπε, του Ξενοδοχείου τους για τη συμβολή της στην όλη δημιουργική του πορεία, παρέδωσε το βήμα στη μικρή του κόρη Αγγελική, που, όπως και η μητέρα της, σε κείνη δίνει πλέον τη σκυτάλη του ξενοδοχείου τους.
Και η Αγγελική, η προικισμένη και εφοδιασμένη με όλα τα σύγχρονα και απαραίτητα πτυχία των καλύτερων σχολών του εξωτερικού γι’ αυτή τη δουλειά, ανεβαίνοντας στο βήμα, υπήρξε η μεγάλη έκπληξη και κέρδισε το θαυμασμό όλου του κόσμου! Έτσι που όλος ο κόσμος μετά τις ομιλίες, συνέχαιρε το ζευγάρι, όχι για το ξενοδοχείο τους αλλά για την Αγγελική τους!
Τι ομιλήτρια ήταν αυτή! Εξαίρετος συνδιασμός ευφράδειας, απλότητας, πειθούς, γλυκύτητας και επικοινωνίας! Μετά την ομιλία της Αγγελικής η οποία αναφέρθηκε στο ρόλο και την προσφορά του ξενοδοχείου τους, όπως και των άλλων ξενοδοχείων της πόλης μας, τόνισε την αναγκαιότητα της συμβολής όλων μας στην πολύμορφη ανάπτυξη της περιοχής μας. Κι εκείνη είπε ότι σα δεύτερη γενιά της οικογενείας της, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τη μητέρα της για το Ξενοδοχείο τους, θα συνεχίσει τη δημιουργική πορεία των γονέων της, τους οποίους θα ‘χει πάντα παράδειγμα και οδηγό.
Τελικά ήταν αυτά… γενέθλια εντελώς μοναδικά και για τους εξής άλλους λόγους: Για τον καταπληκτικό εορταστικό, λουλουδένιο, διάκοσμο και την πολυτέλεια του ξενοδοχείου! Για την παρουσία τόσων πολλών φίλων του ζεύγους! Για την εντυπωσιακή εμφάνιση του προσωπικού του ξενοδοχείου! Τα γελαστά και ευγενικά πρόσωπα όλων σε έκαναν να πιστέψεις ότι σε δέχονται σπίτι τους και όχι στη δουλειά τους. Και αργότερα όταν ακούσαμε την Αγγελική στην ομιλία της να ευχαριστεί από τον αείμνηστο πρώτο διευθυντή του «Du Lac» Πρυμικίδη έως τον νυν εξαίρετο κ. Μέλο και όλο το προσωπικό «γιατί αισθάνονται όλοι το ξενοδοχείο σα σπίτι τους», τότε καταλάβαμε πόσο αλήθεια ήταν αυτό!
Επίσης, από την πληθώρα των σερβιτόρων και από το απίθανο πλήθος των εδεσμάτων που έρχονταν σε γυάλινα ποτηράκια και συνεχώς διαφορετικά! Αλλά και από το πρωτοφανές των ειδών των εδεσμάτων! Από χαβιάρι μαύρο και κόκκινο μέχρι αστακό και φουα γκρά σερβιρίστηκε. Δεν έχω πάει και φυσικά δεν έχω φάει, στο ΜΑΞΙΜ των Παρισίων, δεν πιστεύω, όμως, να είχε και μεγάλη διαφορά, από το «Du Lac», στο οποίο η σαμπάνια έρεε άφθονη, όπως πολλές ήταν και οι ευχές των φίλων του ζεύγους Νιτσιάκου, της Ρίζας δηλαδή, πρώτα, του γιού τους Κώστα Νιτσιάκου και της υπέροχης συζύγου και των δύο παιδιών τους, ύστερα της Μαριλένας, μεγάλης αγάπης του πατέρα και των δύο παιδιών της και της Αγγελικούλας, που είναι το καμάρι των γονέων και του «Du Lac», του οποίου τα χρόνια ευχόμεθα κι εμείς να χιλιάσουν!
ΑΡΕΤΗ ΜΑΛΑΜΗ
