Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει… σκορποχώρι!

Οι Αρχαίοι Έλληνες στην αρχή ζούσαν απομονωμένοι, σε ομάδες, μετά δημιούργησαν την πόλη με νόμους και φραγμούς. Ο Αριστοτέλης λέγει ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο και πρέπει να ζει και να κατοικεί στις πόλεις.
Σε βιβλία του γράφει σχετικά με τον ρόλο και την λειτουργία της πόλης και των πολιτών που τους διαχωρίζει σε τάξεις και γένη και ήταν υπέρ της δουλείας, αν και όταν πέθανε άφησε εντολή να ελευθερώσουν τους δούλους του. Οι Αθηναίοι είχαν τους μετοίκους και τους δούλους για τους οποίους είχαν φροντίσει, εάν είχαν χαρίσματα και έκαναν αξιόλογες πράξεις, να γίνονται Αθηναίοι πολίτες κι έτσι διατηρούσαν σταθερό αριθμό πολιτών.
Η Σπάρτη, από την άλλη μεριά, δεν έκανε άλλους πολίτες εκτός από τους καθαρόαιμους Σπαρτιάτες. Εξαίρεση ήταν ο Αλκιβιάδης που πρόδωσε την Αθήνα και πήγε στην Σπάρτη και τους καθοδήγησε να νικήσουν τους Αθηναίους στην εκστρατεία της Σικελίας, εποχή από την οποία η Αθήνα έπαψε να έχει την αίγλη και την δύναμη που είχε. Στο τέλος, οι Σπαρτιάτες απόμειναν με στρατό 1.500 ανδρών.
Σήμερα ζούμε μία πολύ δύσκολη περίοδο στη χώρα μας από τους λάθος χειρισμούς ηθελημένα ή όχι των πολιτικών ανδρών. Φθάσαμε σε σημείο να μην έχουμε εμπιστοσύνη σε κανένα κόμμα κι αρχηγό, γιατί δεν φρόντισε κανείς για κοινωνικό κι όχι πελατειακό κράτος, δεν φρόντισε κανείς για την παιδεία και την υγεία των πολιτών και την δικαιοσύνη.
Στην Αρχαία Ελλάδα την παιδεία στην αρχή την είχαν οι γονείς κι αργότερα έγιναν τα γυμνάσια όπου διδάσκονταν μουσική που θεωρείται κι αρχή της φιλοσοφίας, αριθμητική απαραίτητη για την αντίληψη του κόσμου και της επιστήμης και ναούς όπως η Δωδώνη και η Επίδαυρος που συγχρόνως ήταν και νοσοκομείο και ιατρείο. Περιττό να πω ότι ο Ιπποκράτης έχει ακόμα σπουδαία θέση στην Ιατρική και οι μέθοδοι που δίδασκε χρησιμεύουν ακόμα. Δυστυχώς, φθάσαμε σε ένα κράτος ανεξέλεγκτο, ανίκανο, ανοργάνωτο όπου διορίζονται ακόμα με πελατειακές σχέσεις οι υπάλληλοι και δεν γίνεται καμία αξιολόγηση όπως έπρεπε να γίνεται, ιδιαίτερα στην παιδεία και την υγεία.
Η πολλή, τάχα, Δημοκρατία τα έχει καταργήσει όλα κι έχουμε ένα κράτος με ανθρώπους πολύ πλούσιους με μαύρα λεφτά (αφορολόγητα κι αδήλωτα), με χρήματα στο εξωτερικό, ενώ κινδυνεύουμε από τον τουρισμό να χάσουμε το χρώμα, την αρχιτεκτονική και τα ήθη κι έθιμα, κυρίως στο Αιγαίο Πέλαγος αλλά και στην άλλη Ελλάδα όπου χτίζονται αυθαίρετα σπίτια που έπειτα νομιμοποιούνται. Κάθε Έλληνας πολίτης δικαιούται ένα σπίτι ή έστω ένα οικόπεδο και… δύο μέτρα για τελευταία κατοικία. Την δε γλώσσα την έχουμε κακοποιήσει και τα Ελληνόπουλα δεν διδάσκονται σωστά ούτε τα ελληνικά που έλεγε κι ο Ελύτης.
Για την ιατρική περίθαλψη περιττό να μιλήσω όταν όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι χωρίς χρήματα δεν αγοράζεται τίποτα! Τα Νοσοκομεία συνήθως υπολειτουργούν και οι καλύτεροι γιατροί φεύγουν στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει πρωτοβάθμια υγεία. Γιατροί υπάρχουν πολλοί που είναι άριστοι επιστήμονες δεν έχουν όμως τα μέσα για να δουλέψουν σωστά.
Πιστεύω λοιπόν ότι οι πολιτικοί, όπως κάθε άνθρωπος, πρέπει να είναι πρώτα ειλικρινείς, να μην λειτουργούν σαν το κράτος να είναι κτήμα τους. Να έχουν ήθος και να δουλεύουν για ό,τι είναι χρήσιμο για την χώρα και όχι για το κόμμα και τους εαυτούς τους. Κυρίως, κάθε κόμμα να έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα κι όχι μόνο λόγια γενικά κι αόριστα.
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ασχολούνται με τα κοινωνικά γεγονότα π.χ. γάμους βαφτίσια, εγκαίνια, συνεδριάσεις, κηδείες αντί να βρίσκονται συνέχεια στο γραφείο τους, να μελετούν αλλά και να επισκέπτονται και τους τόπους εργασίας, να έχουν προσωπική αντίληψη και να βοηθούν στην λύση προβλημάτων αλλά και να έχουν οράματα για ανάπτυξη, παραγωγή και εκμετάλλευση της γης, της θάλασσας, του νερού, του αέρα του, υπεδάφους και εδάφους και να ψάχνουν να βρουν λύσεις.
Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι δίπλα στους μαθητές, να διαβάζουν κι οι ίδιοι και να μεταδίδουν γνώσεις και ιδέες. Πρέπει ακόμα να αξιολογούνται όπως και οι γιατροί. Πρέπει τη γλώσσα και την παιδεία να διατηρήσουμε και να δουλέψουμε σκληρά γι’ αυτήν, γιατί κινδυνεύουμε να… εκλείψουμε ως κράτος. Θα είμαστε διασκορπισμένοι σ’ όλο τον πλανήτη στο τέλος, αλλά δεν θα έχουμε Ελληνικό κράτος ή θα έχουμε απλώς ένα προτεκτοράτο.
Πρέπει να αφομοιώνουμε τους πρόσφυγες και όχι να τους τυραννάμε. Πρέπει κάποτε να μάθουμε ότι δουλειά σημαίνει παραγωγή αγαθών (γεωργικών, κτηνοτροφικών, βιομηχανικών) και όχι τα καφενεία να κοντεύουν να φθάσουν τον αριθμό των σπιτιών όπου όλοι ασφυκτιούν χωρίς νόημα, χωρίς κανένα συμπέρασμα, πίνοντας καφέδες και λέγοντας… αερολογίες.
Πρέπει τα κόμματα να διαλέξουν ανθρώπους αποδεδειγμένα υπεύθυνους και επιτυχημένους στην δουλειά τους και τη ζωή τους, να τους βάλουν υποψήφιους για τις Δημοτικές και Βουλευτικές εκλογές. Όλοι οι άλλοι ας πάνε σπίτια τους. Άλλωστε, σήμερα αυτό που παίζεται είναι η επιβίωση και η βελτίωση της ζωής των πολιτών αφού έχουν καταργηθεί οι διάφοροι κομματικοί διαχωρισμοί. Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΝΤΑΣ
e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.