H ανταλλαγή της Μακεδονίας με... μια γραβάτα!

Προχωρούν κανονικά στο γειτονικό κρατίδιο των Σκοπίων οι διαδικασίες κύρωσης της καταστροφικής για τη χώρα μας Συμφωνίας των Πρεσπών. Αυτήν την πληροφόρηση παρέχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και προσθέτουν ότι αυξάνει συνεχώς το ποσοστό των Σκοπιανών που την αποδέχονται. Ξεπέρασε ήδη το 40%. Και προβλέπεται ότι συντόμως θα υπερβεί το 50%,ώστε να κυρωθεί.
Το ερώτημα είναι: Τι γίνεται στη χώρα μας; Τι κάνουμε εμείς για να μην περάσει αυτή η επιζήμια, η άκρως καταστροφική για τη χώρα μας συμφωνία, η οποία εκχωρεί στους Σλάβους των Σκοπίων Μακεδονική ονομασία, ταυτότητα και γλώσσα; Ήδη ομιλούν και για «Μακεδονικό «στρατό». Και ονομάζουν πατέρες του «Μακεδονικού» έθνους τους Θεσσαλονικείς Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, που εκχριστιάνισαν τους Σλάβους. Αποδεικνύονται ασυνεπείς και αναξιόπιστοι από την Ενδιάμεση Συμφωνία του έτους 1995 μέχρι σήμερα.
Εμείς, αντί να ενδιαφερθούμε για τους εκεί ομοεθνείς μας, προβαίνουμε στην αναγνώριση του ψευτομακεδονικού κράτους. Συνεργούμε δηλαδή και συμπράττουμε στην υλοποίηση, ύστερα από τόσα χρόνια, των σχεδίων του αποθανόντος ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας Τίτο για τη διεκδίκηση της βορείου Ελλάδος. Συμβάλλουμε οι ίδιοι στην εκπλήρωση του μεγαλοϊδεατισμού των Σκοπίων προς δημιουργία της «Μακεδονίας του Αιγαίου». Τόσο ενδοτικοί και εκπτωτικοί γίναμε. Ποιος αλήθεια μας βάσκανε;
Παλιότερα, το 1993, διακηρύσσαμε σχετικά με την ονομασία της Μακεδονίας «ότι το όνομά μας είναι η ψυχή μας.» (Α. Παπανδρέου). Και δεν πρέπει να εκχωρηθεί στους γείτονες γιατί θα αποτελεί διαρκή φορέα αλυτρωτισμού και διεκδικήσεων από τους γείτονές μας (ιστορικών, πολιτιστικών, εδαφικών, κ.α.)
Για να είμαστε αντικειμενικοί, πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν αντιμετωπίσαμε δεόντως εδώ και χρόνια το Μακεδονικό ζήτημα. Από την εμφάνισή του φερθήκαμε, όπως τόνισε ο καθηγητής Μανώλης Ανδρόνικος, «ωσάν να είμεθα εμείς οι πλαστογράφοι της ιστορίας». Δεν προβάλλαμε ισχυρή αντίδραση και δεν φροντίσαμε να πείσουμε τον κόσμο ότι δεν υπάρχει «μακεδονικό έθνος», αλλά Έλληνες Μακεδόνες. Όπως υπάρχουν Έλληνες Θεσσαλοί, Κρήτες, κ.λ.π.
Το παράδοξο κι εντελώς ανεπίτρεπτο και ακατανόητο είναι ότι αποδεικνυόμαστε σήμερα ενδοτικοί και υποχωρητικοί στις απαιτήσεις του γειτονικού κρατικού μορφώματος και στον ξένο παράγοντα. Σήμερα, που οι διεθνείς συγκυρίες μας ευνοούν. Τώρα που δεν είμαστε εμείς που επειγόμαστε για τη λύση του ονοματολογικού των Σκοπίων και της εισόδου του στους διεθνείς Οργανισμούς. Οι Σκοπιανοί επείγονται κι εμείς υποχωρούμε στις εντελώς απαράδεκτες, ιστορικώς ανεπίτρεπτες και εθνικώς επικίνδυνες απαιτήσεις τους. Αυτές που δεσμεύουν τη χώρα μας και υπαγορεύουν το μέλλον της.
Αποδεικνυόμαστε ανάξιοι απόγονοι ενδόξων προγόνων. Εθνικοί μειοδότες. Αποδεχόμαστε την κλοπή από το γειτονικό κρατίδιο της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Και ευνοούμε τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων. Γιατί τι άλλο είναι η αναγνώριση στα Σκόπια, από αυτούς που μας διαφεντεύουν, Μακεδονικής ονομασίας, ταυτότητας και γλώσσας; Δικοί τους διανοούμενοι ομολογούν με ειλικρίνεια «Προσπαθήσαμε να μετατρέψουμε ένα σλαβικό έθνος σε ελληνικό» (Deskovski). Και πολιτικοί τους, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Georgievski, παραδέχονται ότι «η αρχαία Μακεδονία δε βρίσκεται εδώ, αλλά νοτιότερα (στην Ελλάδα)!
Αφού λοιπόν αναγνωρίζουν ότι είναι ένας καινούριος πληθυσμός, (σλαβικός) που εγκαταστάθηκε εκεί τον 6ο μ.Χ. αιώνα, δηλαδή περίπου μια χιλιετία μετά τους Έλληνες, γιατί επιμένουν να ονομάζονται Μακεδόνες κι όχι Δάρδανοι, Παίονες, κ.α., όπως ονομάζονταν επί εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια; Και γιατί εμείς να υποκύψουμε στις ανιστόρητες και πλήρεις αλυτρωτισμού εμμονές τους και στις οποιεσδήποτε απαιτήσεις και πιέσεις των ξένων; Πώς τολμούν αλήθεια οι κυβερνήτες μας να χαρακτηρίζουν την κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών «μεγάλη νίκη», ενώ πρόκειται ουσιαστικά για εθνική μειοδοσία;
Προκαλεί θυμηδία και απέχθεια η σημερινή μας θέση στο Σκοπιανό ζήτημα. Και φέρει συνειρμικά στο νου μας το έξυπνο ρητορικό τέχνασμα που χρησιμοποίησε το 2009 στη Γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ο τότε μόνιμος αντιπρόσωπός μας στον εν λόγω Οργανισμό. «Πριν αρχίσω την ομιλία, είπε, θέλω να σας πω κάτι για το Μέγα Αλέξανδρο. Όταν δάμασε τον Βουκεφάλα, κατά τον γυρισμό του, περνώντας τον Αξιό και βλέποντας το νερό, σκέφτηκε ότι ήταν καλή ευκαιρία για μπάνιο. Έβγαλε λοιπόν τα ρούχα του, τα ακούμπησε σε ένα βράχο και μπήκε στο νερό. Όταν βγήκε και θέλησε να ντυθεί, τα ρούχα του είχαν εξαφανιστεί. Τα είχε κλέψει ένας Σλάβος της Μακεδονίας». Τότε πετάχτηκε οργισμένος ο Σλαβομακεδόνας εκπρόσωπος της Π.Γ.Δ.Μ. και άρχισε να φωνάζει: «Τι είναι αυτά που λες; Οι Σλάβοι δεν ήταν τότε εκεί. Χαμογέλασε ο Έλληνας εκπρόσωπος και είπε: «Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό μπορώ να ξεκινήσω την ομιλία μου...»!
Αυτό συνέβη τότε. Σήμερα όμως φτάσαμε στην κατάντια να ανταλλάσσουμε το όνομα της Μακεδονίας μας, την ιστορία και τον πολιτισμό της με…. μια γραβάτα!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΗΣ