Ο  επαναπατρισμός στο επικοινωνιακό παιχνίδι…

  Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΚΑΛΕΣ, Φιλόλογος 

 Παραμονή της Παναγίας έφτασε το χαρμόσυνο γεγονός της απελευθέρωσης των επί 167 μέρες δυο ομήρων στρατιωτικών μας στις στρατιωτικές φυλακές της Αδριανούπολης. Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα με τη σειρά. Την 1η του Μάρτη του 2018 συνελήφθη από τουρκική περίπολο στις Καστανιές Έβρου ελληνική περίπολος αποτελούμενη από δυο στρατιωτικούς επειδή πέρασαν στα τουρκικά εδάφη. Ένα γεγονός σύνηθες, που, όπως λένε οι ειδικοί στα ελληνοτουρκικά σύνοραενώ έπρεπε να αντιμετωπιστεί σε στρατιωτικό επίπεδο σε δυο - τρεις ώρες, χρειάστηκαν πέντε μήνες και, σε διπλωματικό επίπεδο.
Ποιος Έλληνας δεν πόνεσε, δεν δάκρυσε, δεν προσευχήθηκε για τα δυο παιδιά μας; Αλλά και ποιος από χαρά δεν δάκρυσε επίσης με την απελευθέρωσή τους;
Ωστόσο, γιατί οι Έλληνες στρατιωτικοί παραβίασαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα; Πάντως, όπως απεδείχθη και έγινε αποδεκτό και από την τουρκική πλευρά, όχι από σκοπιμότητα. Άρα από υπαιτιότητα και ανικανότητα της ελληνικής πλευράς! Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι δυο στρατιωτικοί μας πήγαν… ξυπόλητοι στα αγκάθια, ή για να κυριολεκτώ στα χιόνια, και αφού έχασαν τον προσανατολισμό τους πέρασαν στο τουρκικό έδαφος και συνελήφθησαν.
Και λέω ξυπόλητοι γιατί, αν σήμερα, που η τεχνολογία μας παρέχει τεράστιες δυνατότητες με τα GPS κλπ., χάνουν τον προσανατολισμό τους οι στρατιωτικοί μας, πρέπει να ανησυχούμε πραγματικά για τη φύλαξη των συνόρων μας. Απλώς η πολιτεία ή δεν τους εκπαίδευσε ή δεν τους εξόπλισε επαρκώς. Συνεπώς το σφάλμα ανήκει στην πολιτεία.
Και αν η πολιτεία ισχυριστεί ότι τα είχε όλα καλώς καμωμένα, τότε πρέπει να επιρρίψει το σφάλμα στους δυο στρατιωτικούς, οπότε να τους τιμωρήσει. Δηλαδή την ανικανότητά της να την μεταθέσει σε αυτούς, μια και η πολιτεία μας ποτέ δεν σφάλλει! Αλλά αν τα είχε όντως καλώς καμωμένα, γιατί μετά τη σύλληψη των δυο στρατιωτικών έλαβε αυξημένα μέτρα και μάλιστα έβαλε περιπολίες των εφτά ατόμων αντί των δύο; Άλλη μια φορά επιμηθείς!
Ειπώθηκε ακόμη ότι οι Τούρκοι τους συνέλαβαν γιατί ο Ερντογάν ήθελε να τους χρησιμοποιήσει ως ομήρους για να επιδιώξει την ανταλλαγή τους με τους οκτώ τούρκους πραξικοπηματίες. Ακόμη και αν είναι έτσι, πάλι η ελληνική πολιτεία αποδείχτηκε ανέτοιμη και ανίκανη γιατί δεν προέβλεψε τις προθέσεις του κακού γείτονα, ο οποίος κρατά ομήρους αμερικανούς, γερμανούς κλπ. Μια πολιτεία σε αυτές τις περιπτώσεις φαίνεται αν είναι σωστή. Άρα η εξωτερική μας πολιτική και η διπλωματία μπάζουν. Πάλι επιμηθείς!
Αλλά όταν προέκυψε το πρόβλημα πώς το χειρίστηκε η κυβέρνησή μας; Με μια άνευ προηγουμένου προχειρότητα και ανευθυνότητα. Απλώς να θυμηθούμε δηλώσεις «υπευθύνων». Δ. Τζανακόπουλος στις 2 Μαρτίου: «Τυπικό θέμα, περιμένουμε άμεση επιστροφή των στρατιωτικών». Π. Καμμένος: «Έστησαν ενέδρα στους 2 Έλληνες στρατιωτικούς» ή «όμηροι του Ερντογάν οι δυο στρατιωτικοί». Φ. Κουβέλης: «Υπερτροφικός λόγος οι αναφορές Καμμένου για ομηρία των στρατιωτικών», κλπ. Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν!!! Μάλλον οι τρεις λαλούσαν και οι δυο «έλιωναν» στις φυλακές της Αδριανούπολης!
Οι δυο στρατιωτικοί μας απελευθερώθηκαν χάρη στην ελληνική διπλωματία! Άλλη μια νίκη! Προσωπικώς δεν με ενδιαφέρει, γιατί η ουσία βρίσκεται στην απελευθέρωση. Όμως με ενοχλούν οι πανηγυρισμοί της απελευθέρωσης από αυτούς που έχουν την ευθύνη της σύλληψης των δυο στρατιωτικών μας! Θα πω ψέματα πως δεν γέλασα όταν είδα τον συνωστισμό των πολιτικών μας να βγάλουν φωτογραφία με τους «ήρωες». Με ενοχλεί ακόμη το γεγονός ότι δεν μπορώ να κατανοήσω, όπως μας την παρουσιάζουν, ποια ήταν η ηρωική πράξη των δυο στρατιωτικών μας. Πιθανόν επειδή άντεξαν στη φυλακή πληρώνοντας αμαρτίες άλλων!
Τέλος, μπορεί να μην μάθουμε ποτέ τι δώσαμε για να πάρουμε πίσω τους δυο στρατιωτικούς μας, όμως μαζί με αυτούς η κυβέρνηση πιστεύει ότι πήρε μια ακόμη ευκαιρία για να επικοινωνήσει μια νέα «επιτυχία» της και να την σερβίρει στους ιθαγενείς της!