Οι διακρατικές συμφωνίες Ελλάδος – Αλβανίας..

- Γράφει ο ΝΙΚΟΣ  Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ

Διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή στον «Πρωινό Λόγο» (Τρίτη 24 Ιουλίου 2018) το άρθρο για το «Βορειοηπειρωτικό», καθώς και την ανακοίνωση του Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως κ. Ανδρέα με τίτλο «Λύση στο «γόνατο» δεν θα περάσει με την Αλβανία» (Πρωινός Λόγος – Τετάρτη 25 Ιουλίου 2018). Όσα διαλαμβάνονται στα δημοσιεύματα είναι λίαν ανησυχητικά για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου και την μελλοντική τους πορεία. Κάποιες πληροφορίες διαρρέουναπό τις μυστικές διαπραγματεύσεις που διεξάγονται μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας για την άρση των εκκρεμοτήτων μεταξύ των δύο χωρών, όπως είναι η διευθέτηση της ΑΟΖ, η άρση του εμπολέμου και οι περιουσίες των Αλβανών και Τσάμηδων στην Ελλάδα, καθώς και το «Βορειοηπειρωτικό ζήτημα», το οποίο διαιωνίζεται για έναν αιώνα τώρα, χωρίς να εξευρεθεί η προσήκουσα λύση, που να βρίσκει σύμφωνη την Εθνική Ελληνική Μειονότητα» που ζει από αμνημονεύτων χρόνων στα πατρογονικά της εδάφη, τα οποία, το 1913 με τις ευλογίες των τότε Μεγάλων Δυνάμεων, παραχωρήθηκαν στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος.
Εκείνο που προξενεί προβληματισμούς είναι η «εν κρυπτώ» διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων, γεγονός που ανησυχεί τον βορειοηπειρωτικό ελληνισμό.
Τα εκκρεμή θέματα με την Αλβανία καλό είναι να διευθετηθούν, μόνο που η διευθέτηση αυτή μας αφήνει ερωτηματικά, γιατί οι Αλβανοί δεν μας έχουν συνηθίσει να κρατούν τις συμφωνίες. Πάντοτε βρίσκουν τρόπους να τις παραβιάζουν, όπως συμβαίνει με όσα έχουν συμφωνηθεί στο παρελθόν για την ΑΟΖ. Δεν γνωρίζουμε τι κυοφορείται στα κρυφά και ερήμην του ελληνικού και βορειοηπειρωτικού κόσμου, ο οποίος αγωνιά για τα αποτελέσματα της απορρήτου αυτής διαπραγμάτευσης. Άραγε, τι άλλο θα περιμένουν οι Βορειοηπειρώτες; Έναν αιώνα τώρα λοιδορούνται, φυλακίζονται, εξορίζονται και υφίστανται κάθε είδους ταπεινώσεις και κατατρεγμούς. Συνεχώς δέχονται χτυπήματα από το εκάστοτε αλβανικό καθεστώς με στόχο να αφομοιωθούν και να συρρικνωθούν. Εκείνοι κρατούν! Κράτησαν κατά την Οθωμανική κυριαρχία την ελληνική τους καταγωγή και την ορθόδοξη πίστη τους και μπόρεσαν να ξεπεράσουν τις φουρτούνες και τις καταιγίδες και μετά την υπαγωγή τους στο αλβανικό κράτος. Παρέμειναν όρθιοι και διετράνωσαν την πίστη τους προς τη Μητρόπολη και τις ελπίδες τους ότι δεν θα εγκαταλειφτούν αβοήθητοι και έρμαιοι στις αρπακτικές βουλήσεις των αλβανικών κυβερνήσεων.
Διαρρέουν πληροφορίες (ελπίζω να μην απηχούν την πραγματικότητα) ότι στις επικείμενες συμφωνίες θα περιλαμβάνεται και ειδική διάταξη που θα απαγορεύει τη χρήση «Βόρειος Ήπειρος». Για όνομα του Θεού! Είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο; Μπορεί ποτέ ελληνική κυβέρνηση να συνεναίσει στην απαγόρευση του όρου Βόρειος Ήπειρος;».
Ο όρος «Βόρειος Ήπειρος» είναι όρος γεωγραφικός και εθνολογικός. Αναφέρεται στο βόρειο τμήμα της Ηπείρου που κατοικείται από Έλληνες που αποκόπηκε από τον Μητροπολιτικό κορμό. Χρησιμοποιήθηκε, για διπλωματικούς λόγους, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους για να γίνεται διάκριση μεταξύ της Ηπείρου του νοτίου τμήματος και της Ηπείρου του Βορείου τμήματος. Ως «Βόρειος Ήπειρος» καθιερώθηκε από την τότε Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ) και αργότερα από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και από όλα τα διεθνή φόρα. Βέβαια, σήμερα το τμήμα αυτό ανήκει στη νότια Αλβανία και οι Αλβανοί καλά κάνουν και το αναφέρουν ως νότια Αλβανία. Το να απαγορευτεί όμως και στους Έλληνες να το ονομάζουν «Βόρειο Ήπειρο» είναι και ακατανόητο και απογοητευτικό.
Ο όρος «Βόρειος Ήπειρος» είναι διεθνώς καθιερωμένος και κατοχυρωμένος και κάθε άλλη προσπάθεια αποτελεί διαστρέβλωση και παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας.
Ο Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως γράφει για «λύση στο γόνατο», για αποφάσεις δηλ. πρόχειρες, ατεκμηρίωτες και επικίνδυνες και καλεί σε εγρήγορση και επαγρύπνηση.
Ο «Ελληνικός Σύνδεσμος» (Οργανισμός με 3.000 μέλη) εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία στηλιτεύει τη διαδικασία της μυστικής διπλωματίας και εκφράζει την έντονη ανησυχία των μελών του γιατί σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις «ενυπάρχουν κίνδυνοι εκχώρησης εθνικών δικαιωμάτων».
Δεν είδαμε ανακοινώσεις και άλλων ομογενειακών συλλόγων, όπως η Πανηπειρωτική Αμερικής, Βορειοηπειρωτικοί Σύλλογοι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αμερική, Γερμανία κ.λπ.) και, κυρίως, από την Βορειοηπειρωτική οργάνωση «Ομόνοια», η οποία πρόσφατα ανέδειξε νέο Πρόεδρο. Αδράνησε, εσιώπησε, δεν λειτουργεί ή απορροφήθηκε από άλλον οργανισμό; Δεν είναι καιρός να δραστηριοποιηθεί και να αναδείξει τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε;
Στις διεξαγόμενες διαπραγματέυσεις χρειάζεται να γίνει σαφής διάκριση ανάμεσα στο Βορειοηπειρωτικό ζήτημα και στο ανύπαρκτο θέμα των Αλβανοτσάμηδων. Μεταξύ τους δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση. Οι δοσίλογοι Τσάμηδες εγκατέλειψαν τον τόπο κάτω από το βάρος των εγκληματικών τους πράξεων και οι όποιες διεκδικήσεις τους είναι άνευ αντικειμένου. Το πιο σωστό και δίκαιο είναι να μπουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων οι συμφωνίες του «Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας».
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο αυτό, δόθηκε στην ελληνική μειονότητα, με την υπογραφή και του Αλβανού εκπροσώπου, ευρεία αυτονομία, διοικητική, εκπαιδευτική κ.λπ.. Η εφαρμογή των συμφωνιών αυτών θα σημάνει δίκαιη λύση. Έτσι θα σταματήσουν και οι προστριβές μεταξύ των γειτονικών χωρών και οι όποιες βιαιοπραγίες εις βάρος του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Ο Κλεμανσώ το 1913 έσπευσε να καταγγείλει την πρόδηλη αδικία εις βάρος των Βορειοηπειρωτών, εκ μέρους της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας: «Ιδού, έγραφε, 350.000 αληθινοί Έλληνες, κατόρθωσαν να κρατήσουν την εθνικότητά των εναντίον των Τούρκων και όταν έφθασαν τα ελληνικά στρατεύματα προς απελευθέρωσίν των εκ του οθωμανικού ζυγού, τους είπαν και τους επανέλαβον ότι τώρα ήτο οριστική η αποκατάστασίς των εις την πατρίδα... και ξαφνικά χωρίς καμίαν προπαρασκευήν, χωρίς να λάβουν διά τους δυστυχείς αυτούς πληθυσμούς καμίαν εγγύησιν... καληνύχτα σας, αγαπημένοι συμπατριώτες και καλήν τύχην με τους ληστάς Αλβανούς».
Μήπως, στην εποχή μας, εμείς οι ίδιοι θα παραδώσουμε την «Βόρειο Ήπειρο» και τους Έλληνες κατοίκους της βορά στους Αλβανούς;
Πριν προχωρήσει σε κάποια συμφωνία η ελληνική κυβέρνηση και ο Υπουργός των Εξωτερικών, ας σταθμίσουν σωστά τα πράγματα και ας πράξουν ό,τι επιβάλλει το πατριωτικό τους καθήκον.