Επιτέλους, να δούμε πώς θα θωρακίσουμε τη χώρα!

Καμένες βρέθηκαν οι δίδυμες αδερφούλες στην αγκαλιά του παππού και της γιαγιάς στο Μάτι της Ραφήνας. Θύματα της... πύρινης τραγωδίας ή της εγκληματικότητας;
Ηρεμία στην καρβουνιασμένη περιοχή. Τα πυροσβεστικά οχήματα τελείωσαν με την αποστολή τους, οι καπνοί διαλυθήκανε αλλά η μυρωδιά της καμένης σάρκας έμεινε. Μερικοί γυρίζουν σιγά - σιγά πίσω. Αναζητούν τον δικό τους τόπο, τον κόπο μιας ζωής, το σπίτι τους, την αυλή τους, τα πεύκα τους, τα λουλούδια τους, τους συγγενείς, τους φίλους, κάτι από τον εαυτό τους. Πάνω από 1.000 μαυρισμένα ερείπια σπιτιών και μια σειρά σκελετωμένων αυτοκινήτων μπλοκάρανε τον δρόμο των απελπισμένων προς την θάλασσα. Οι νεκροί μέχρι χθες υπολογίζονται σε 91 και άγνωστο πόσοι οι αγνοούμενοι! Στις κλινικές νοσηλεύονται δεκάδες άνθρωποι με εγκαύματα. Η λαίλαπα της φωτιάς άφησε πίσω της πτώματα, μαύρα χαλάσματα, καμένα δένδρα. Τίποτε πια δεν θυμίζει το Μάτι της Αττικής. Μια κοινωνία έσβησε. Χρόνια θα χρειαστούν ώσπου ν’ ανθίσει και πάλι η ελπίδα.
Έτσι, γράφτηκε στις 23 προς 24 Ιουλίου του 2018 η δεύτερη πράξη μιας τραγωδίας που άρχισε στην Πελοπόννησο με 70 νεκρούς πριν από χρόνια. Με το ίδιο σενάριο, τα ίδια ερωτήματα και οι ίδιες απαντήσεις. Καμία στρατηγική καταπολέμησης των δασοπυρκαγιών, κανένας σχεδιασμός για τους χώρους και την καταπολέμηση της φωτιάς αντίθετα προς την κατεύθυνση του ανέμου και την μορφολογία του εδάφους. «Κανένας συντονισμός μεταξύ στρατού, πυροσβεστικής, αστυνομίας, λιμενικού σώματος και εθελοντών. Κάθε ομάδα με το δικό της κέντρο επιχειρήσεων, την δική της τακτική δράσης. Καμία παρακολούθηση και συντονισμός από αέρος. Το Digitalfunk δεν λειτουργούσε και ενώ οι συσκευές είχανε προ πολλού αγοραστεί δεν υπήρχε καμία κεραία σε όλη την χώρα, με συνέπεια η παρεμβολή των παρασίτων να εμποδίζει την σωστή επικοινωνία των κατόχων με τις παλιές συσκευές. Η φυγή προς την θάλασσα ήταν αδύνατη, λόγω των παρανόμων κτισμάτων στην παραλία. Καμία εντολή εκκένωσης της περιοχής κινδύνου ή υπόδειξη ασφαλούς διαφυγής από τον καιόμενο χώρο. Συνέπεια να μπλοκάρονται τα αυτοκίνητα μεταξύ τους. Οι λίγοι αστυνομικοί που βρισκόντουσαν εκεί, αβοήθητοι και χωρίς οδηγίες. Η πυροσβεστική που έφτασε στο Μάτι της Ραφήνας βρήκε να λειτουργούν μόνο τρία στόμια υδροληψίας από τα δέκα της περιοχής. Αλλά και οι από αέρος επεμβάσεις για την καταπολέμηση της φωτιάς παρουσίαζαν σημαντικές ελλείψεις. Ο επίσημος στόλος πρόληψης και καταπολέμησης πυρκαγιών στην χώρα ανέρχεται σε 18 πυροσβεστικά αεροπλάνα (Borbardier CL 215 και CL 415 αγορασμένα το 1960 μέχρι και το 1970). Ο παλιός αυτός στόλος βρίσκεται δυστυχώς σε μίζερη κατάσταση, λόγω έλλειψης ανταλλακτικών και επισκευών. Αιτία η μείωση των δαπανών κατά 40% λόγω οικονομικής κρίσης. Ικανά για πτήση ήταν μόνο 10 αεροπλάνα. Την Δευτέρα το απόγευμα και όταν οι φωτιές ξέσπασαν πάνω από την Ραφήνα ήτανε μόνο 4 αεροπλάνα ικανά να πετάξουν σε όλη την χώρα. Την Τρίτη το απόγευμα δυστυχώς μόνο 1 πυροσβεστικό αεροπλάνο» (Bild 26.Juli.18).
Γιατί έπρεπε να πεθάνουν τόσοι άνθρωποι στην Πελοπόννησο και ο παράδεισος της Ραφήνας να γίνει Κρανίου τόπος; Ήταν μήπως ο αέρας της Πελοποννήσου ή ο δυνατός αέρας των 90 χλμ/ώρα στην Ραφήνα η αιτία; Σίγουρα δεν φέρει μόνον η φύση την ευθύνη... Το θέμα των τυχόν εμπρηστών αφορά την Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος, με την ελπίδα ότι θα «συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις στην αναζήτηση, ανάδειξη και απόδοση των ποινικών ευθυνών στους υπευθύνους της εθνικής αυτής καταστροφής» (Εφ.Συντ).
Το θέμα της έλλειψης στρατηγικής για την καταπολέμηση των πυρκαγιών στην χώρα μας είναι ένα πρόβλημα διαχρονικό, που δεν περιορίζεται στα χρονικά όρια μίας κυβέρνησης. Είναι μία από τις πληγές των Νεο- ελλήνων με βαθιές ρίζες στην «Οργανωτική Ανικανότητα» που επεκτείνεται σε όλους τους κλάδους της πολιτικής, της κοινωνικής και της οικονομικής ζωής της χώρας. Είναι η πραγματική αδυναμία της μη ανάλυσης της λεπτομέρειας και η προσφιλής επίδειξη της πολυγνωσίας και του πνεύματος. Είναι ο σουλτανισμός της καρέκλας και η έλλειψη υπευθυνότητας. Είναι η έλλειψη απομίμησης των προτύπων της δικής μας ιστορίας και η εφαρμογή τους από τους ξένους που μεγαλουργούν. Και εμείς περιοριζόμαστε στο φτηνό: «στην πολιτική οι ευθύνες για να έχουν κάποιο νόημα, πάντα συνοδεύονται είτε με παραιτήσεις είτε με αποπομπές. Αλλιώς είναι ανούσια επικοινωνιακά τεχνάσματα» (Πρωινός Λόγος 28 Ιουλίου 2018).
Μια εσφαλμένη αντίληψη περί πολιτικής. Η πολιτική πρέπει να γνωρίζει ότι οι παραιτήσεις των προσώπων δεν λύνουν τα προβλήματα της χώρας μας. Κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι ο επόμενος που θα έρθει θα είναι πιο ικανός. Η ύπαρξη ικανής οργανωτικής δομής και πειθαρχίας, το σύστημα, είναι ο μηχανισμός που καλλιεργεί και αναδεικνύει τις ικανότητες ενός ατόμου και ελέγχει τις... αδυναμίες του.
Ο παραλληλισμός των πυρκαγιών στην Πελοπόννησο και στην Ραφήνα είναι οδυνηρά παραδείγματα της έλλειψης οργάνωσης και μακροχρόνιου σχεδιασμού. Είναι το παράδειγμα δύο διαφορετικών κυβερνήσεων με διαφορετικές αποχρώσεις, διαφορετικούς στόχους και πολιτική φιλοσοφία με τα ίδια και οικτρά αποτελέσματα για την χώρα μας. Είναι το λυπηρό παράδειγμα της Νέας Δημοκρατίας στην Πελοπόννησο και του Σύριζα στη Ραφήνα, που θα πρέπει να μας κάνουν να σκεφτούμε σοβαρά την οργάνωση καταπολέμησης της φωτιάς, ενός προβλήματος που θα μεγαλώνει με τις κλιματολογικές αλλαγές και τις ολονέν υψηλότερες θερμοκρασίες.
Θα πρέπει να μας κάνουν να δούμε με σοβαρότητα την οργάνωση της προστασίας της χώρας μας έναντι εξωτερικών κινδύνων, την μεταρρύθμιση της διοικητικής μηχανής και στα πλαίσια του παγκόσμιου ανταγωνισμού την δομική ανανέωση και τις νέες κατευθύνσεις της Οικονομίας μας. Και τέλος, το παράδειγμα των δύο πυρκαγιών θα πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε σοβαρά και υπεύθυνα την αλλαγή της καταστροφικής πολιτικής αντιπαλότητας που επικρατεί στην χώρα μας και τον εμπλουτισμό της πολιτικής φιλοσοφίας με την αρετή της ομόνοιας, ως θεμέλιο της προκοπής!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΩΝΙΤΗΣ