Πότε, αλήθεια, θα ευαισθητοποιηθούν για το νερό, Δήμος Ιωαννιτών – ΔΕΥΑΙ;

l Περιμένετε, αλήθεια, να ευαισθητοποιηθούν για την ποιότητα του νερού της πόλης άνθρωποι που δείχνουν αδύναμοι ακόμη και να προβληματιστούν; Ουτοπία. Κι ας βλέπουν ότι δύο ιδιωτικές επιχειρήσεις χρησιμοποιούν την ίδια πρώτη ύλη, εμφιαλώνουν το νερό και το πωλούν στον ίδιο καταναλωτή με την ΔΕΥΑΙ. Έργο τους είναι, εκτός των άλλων και η κοινωνική αποστολή της δημιουργίας θέσεων εργασίας και απασχόλησης. Η αποστολή της ΔΕΥΑΙ (Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης – Αποχέτευσης Ιωαννίνων) θα έπρεπε να κινείται στα ίδια επίπεδα, για να μπορεί να καλύπτει το υπαρξιακό αξίωμα της οικονομικότητας. Το παράδοξο όμως με αυτή είναι ότι, ενώ είναι ένας οργανισμός σε… πτώχευση, συνεχίζει την λειτουργία του με κρατικές επιδοτήσεις και τραπεζικές οφειλές, αλλά και έναν ιδιαίτερο προβληματισμό που εντοπίζεται στο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν οι δύο γνωστές γιαννιώτικες επιχειρήσεις να πωλούν «φυσικό μεταλλικό νερό» με τις ίδιες ιδιότητες, από δύο διαφορετικές θέσεις του Μιτσικελιού, χωρίς προσμίξεις χλωρίου ή άλλων ουσιών και το νερό της πόλης που είναι από τα ίδια υδρογεωλογικά αποθέματα του Μιτσικελιού να «μυρίζει κατά καιρούς χλώριο και κάποιες φορές να μην είναι ακριβώς το άοσμο και διαφανές υγρό που πρέπει να είναι»;
Και γιατί να χρησιμοποιείται χλώριο σε δόσεις επικινδυνότητας, που γίνεται αντιληπτό από την έντονη μυρωδιά; Δεν είναι μήπως γνωστό, ότι το όριο μεταξύ θεραπευτικής επίδρασης και επικινδυνότητας ενός φαρμάκου είναι η δοσολογία; Κάτι μυρίζει και αυτό δεν είναι μόνο... το χλώριο. Το αλληγορικό περιεχόμενο των αναφερομένων αναλύσεων της ΔΕΥΑΙ δεν μπορεί δυστυχώς να ανατρέψει την πραγματικότητα της σύγκρισης και την διαφορετικότητα των ποιοτικών αποτελεσμάτων του νερού.
Πρώτιστο καθήκον της ύπαρξης μιας ΔΕΥΑΙ, του Δήμου πρωτίστως, είναι η προστασία της υγείας των Γιαννιωτών. Και υποχρέωση του Προέδρου, του Αντιπροέδρου και του Ελεγκτικού Επιτελείου του οργανισμού είναι η καθιέρωση προγραμματισμένων τακτικών μηνιαίων ελέγχων της ποιότητας των νερών σε όλο το κύκλωμα της παροχής, σε προκαθορισμένες αποστάσεις από την πηγή μέχρι την βρύση και η ενημέρωση της Γιαννιώτικης κοινωνίας.
Είναι αδιανόητο για μια επιχείρηση που ζει από την χρηματοδοτική συμμετοχή των Γιαννιωτών, να μην τους πληροφορεί συνεχώς για την ποιότητα του ύψιστου κοινωνικού αγαθού που είναι το νερό και το οποίο ευχάριστα… γεύονται μέσω των εταιριών εμφιάλωσης, σ’ όλο τον κόσμο, πλην Ιωαννίνων!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΩΝΙΤΗΣ