Παράλογες θεωρίες ρυθμίζουν τη ζωή μας!

Θα αρχίσω με τη σοφή παρακαταθήκη που μας άφησε ο Καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Σπυρίδων Λάμπρου: «Τα έθνη, όσα ενθουμούνται και σέβονται το παρελθόν αυτών, εκείνα και μόνα είναι άξια να παρασκευάσωσι το μέλλον. Το δε παρελθόν δεν σύγκειται μόνον εκ νικών και δόξης και εκ συμφορών, ων ανάμνησις είναι ακόμη επιβλητικοτέρα. Αν η αίγλη της δόξης λαμπρύνει, η αναπόλησις της παρελθούσης κακοδαιμονίας διδάσκει τα έθνη».έθνη».Οι φιλοσοφημένες σκέψεις του Σπ. Λάμπρου δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανένα.

Οι λαοί πρέπει να θυμούνται τις επετείους των εθνικών θριάμβων, αλλά και τις μαύρες σελίδες της ιστορίας τους που είναι γραμμένες με αίμα, δάκρυα και συμφορές…Είναι αρκετά χρόνια τώρα, που, υπό το πρίσμα της παγκοσμιοποίησης και των κελευσμάτων του πολυπολιτισμού, δημιουργείται η αντίληψη ότι τις εθνικές επετείους κακώς τις ενθυμούμαστε και τις εορτάζουμε, με τη δικαιολογία ότι εμποδίζουν την ενοποίηση των λαών και λειτουργούν σε βάρος της παγκόσμιας ειρήνης.Ρίχνοντας μία προσεκτική ματιά στο παρελθόν βλέπουμε ότι οι ισχυροί της γης επιχειρούν να επαναφέρουν μια άλλη μορφή της «Αρχής της Νομιμότητας». Από τα τέλη του 20ου αιώνα άρχισαν να διαμορφώνονται νέα έθνη. Στην πραγματικότητα εκείνο που θέλουν να επιβάλουν είναι να ξεχάσουν οι λαοί την ιστορία τους. Για χάρη της ειρήνης να επιβάλουν την απλοποίηση της ιστορικής πραγματικότητας. Κάποιοι υφαίνουν το πέπλο της ιστορικής λησμονιάς, προσπαθούν να «θάψουν» την ελληνική μνήμη.Ο διανοούμενος Μίλαν Κούντερα προειδοποιεί τους λαούς τι σημαίνει η άγνοια της ιστορικής τους ταυτότητας και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στους ανιστόρητους. «Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.

Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μία νέα παιδεία, να επινοήσει μία νέα ιστορία. Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν. Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».Μία άλλη θεωρία που προέκυψε τα τελευταία χρόνια είναι η πολυπολιτισμικότητα. Είναι συνέπεια της ομαδικής μετακίνησης λαών προσφύγων ή μεταναστών. Έτσι, βρίσκουν κατάλληλη την ευκαιρία κάποιοι να υποστηρίζουν ότι είναι καιρός να ξεχάσουμε το μονοπολιτισμικό έθνος και να δημιουργήσουμε πολυπολιτισμικό. Φέρνουν, μάλιστα, ως παράδειγμα το Βυζάντιο, το οποίο περιλάμβανε πολλούς λαούς διαφόρων εθνικοτήτων. Αυτό, όμως, είναι η μισή αλήθεια. Το Βυζάντιο ήταν μεν πολυεθνικό, αλλά μονοπολιτισμικό, είχε μόνον τον ελληνικό πολιτισμό.Τα μονοπολιτισμικά κράτη έχουν μέλλον, τα πολυπολιτισμικά διαλύονται είτε ειρηνικά είτε με τη βία των όπλων. Κλασικό παράδειγμα η Γιουγκοσλαβία, διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια (μουσουλμάνοι, Αλβανοί κατά χριστιανών Σλάβων).

Στο Βέλγιο (οι Ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί θέλουν να αποσχισθούν από τους γαλλόφωνους Βαλλόνους). Ο μονοπολιτισμός σώζει τις κοινωνίες, διατηρεί τις ισορροπίες και απομακρύνει τη διάσπαση και τη γκετοποίηση.Κάποιοι θέλουν να μεταφέρουν άκριτα στη χώρα μας πρότυπα κοινωνιών που δεν έχουν καμιά σχέση με την ιστορία μας, την ψυχοσύνθεσή μας, τις κοινωνικές ανάγκες μας.Σε όλη την Ευρώπη καταρρέει η ιδεολογία της πολυπολιτισμικότητας. Οι λαοί τονώνουν την εθνική συνείδηση και θέτουν όρια στον αριθμό των μεταναστών που μπορούν να αντέξουν.Η μονοπολιτισμικότητα της Αρχαίας Ελλάδος και του Βυζαντίου διέσωσαν τη συνέχεια του Ελληνισμού. Έχουμε χρέος απέναντι στους νέους μας να συνεχίσουμε αυτή την πορεία, αυτόν τον πολιτισμό.Η ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας διδάσκει κατανόηση και ανεκτικότητα προς τους άλλους πολιτισμούς. Όχι, όμως, εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και της εθνικής μας αυτοσυνειδησίας.

Εκτός όλων των άλλων, σήμερα αντιμετωπίζουμε και τη διαστρέβλωση της ιστορίας. Κάποια κέντρα, άγνωστο για ποιους δικούς τους άνομους σκοπούς, παρουσιάζουν διαστρεβλωμένα τα γεγονότα. Για παράδειγμα: Τον Αύγουστο του 1922 έχουμε την καταστροφή της Μ. Ασίας και τις θηριωδίες των Τούρκων στη Σμύρνη, σε τέτοιο σημείο, ώστε ο πρόξενος των Ηνωμένων Πολιτιών Αμερικής στη Σμύρνη Τζορτζ Χόρτον να γράψει: «ντρέπομαι που είμαι άνθρωπος». Φυσικό ήταν να προσπαθούν, όσοι μπορούσαν να βρουν τρόπο να σωθούν. Κι όμως, είδαμε σε σχολικά βιβλία να γράφεται: «συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης». Σαν να επρόκειτο για τουρίστες, που έτρεχαν να προλάβουν την τουριστική περίοδο. Αντιλαμβάνεται κανείς τον ψυχικό πόνο εκείνων που έχασαν γονείς ή παππούδες από το μαχαίρι κάποιου μαινόμενου ανατολίτη, όταν θα διαβάζει αυτά τα πράγματα…

Άλλη παράλογη διαστρέβλωση της ιστορίας έχουμε όταν ακούμε να λέγεται και να γράφεται: «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. Κοντολογίς, κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχτήκαμε για να κονομήσουμε… πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων».Την πίστη του Ελληνικού λαού για τη συνέχεια της ιστορικής του πορείας εκφράζει ο θυμόσοφος Γέρος του Μωριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με όσα είπε στον Άγγλο ναύαρχο Χάμιλτων. «Ο βασιλεύς (Κων. Παλαιολόγος) εσκοτώθη, καμμία συθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτεινόν πόλεμο με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα». Ο Χάμιλτων τον ρώτησε «ποια είναι η βασιλική φρουρά του, πού είναι τα φρούρια;». Ο Γέρος απάντησε: «Η φρουρά του βασιλέως μας, είναι οι λεγόμενοι κλέφτες, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά».Θα αναφέρω έναν ακόμη (από τους πολλούς) πολεμικό ηγέτη του 1821, που περιγράφει στα Απομνημονεύματά του την προσφορά των αρχαίων μας προγόνων στην ανθρωπότητα.Πρόκειται για τον αγνό και αγέροχο Γιάννη Μακρυγιάννη, ο οποίος έβλεπε τους Ευρωπαίους, που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τους Έλληνες μόλις ελευθερώθηκαν, συγχρόνως δε τους διαιρούσαν για το συμφέρον τους. Από όσα γράφει αποδεικνύεται ότι γνώριζε άριστα την ιστορία των αρχαίων μας προγόνων.«Και τι σας έκαμεν αυτό τ’ όνομα των Ελλήνων εσάς των γενναίων αντρών της Ευρώπης, εσάς των προκομμένων, εσάς των πλουσίων; Όλοι οι προκομμένοι άντρες των παλαιών Ελλήνων, οι γοναίγοι όλης της ανθρωπότης, ο Λυκούργος, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Αριστείδης, ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας, ο Θρασίβουλος, ο Δημοσθένης και οι επίλοιποι πατέρες γενικώς της ανθρωπότης κοπιάζαν και βασανίζονταν νύχτα και ημέρα μ’ αρετή, με ‘λικρίνειαν, με καθαρόν ενθουσιασμόν να φωτίσουνε την ανθρωπότη και να την αναστήσουν νάχη αρετή και φώτα, γενναιότητα και πατριωτισμόν.Όλοι αυτήνοι οι μεγάλοι άντρες του κόσμου κατοικούνε τόσους αιώνες εις τον Άδη σ’ έναν τόπον σκοτεινόν και κλαίνε και βασανίζονται διά τα πολλά δεινά οπού τραβάει η δυστυχισμένη μερική πατρίδα τους. Χάνοντας αυτήνοι, εχάθη και η πατρίδα τους η Ελλάς, έσβησε τ’ όνομά της. Αυτήνοι δεν τήραγαν να θησαυρίσουνε μάταια και προσωρινά, τήραγαν να φωτίσουν τον κόσμο με φώτα παντοτινά. Έντυναν τους ανθρώπους αρετή, τους γύμνωναν από την κακή διαγωγή και τοιούτως θεωρούσαν γενικώς την ανθρωπότη και γένονταν δάσκαλοι της αλήθειας. Κάνουν και οι μαθηταί τους οι Ευρωπαίοι την ανταμοιβή εις τους απογόνους εμάς – γύμναση της κακίας και παραλυσίας. Τέτοια αρετή έχουν, τέτοια φώτα μας δίνουν. Μια χούφτα απόγονοι εκεινών των παλαιών Ελλήνων χωρίς ντουφέκια και πολεμοφόδια και τ’ άλλα τ’ αναγκαία του πολέμου ξεσκεπάσαμεν την μάσκαρα του Γραν Σινιόρε, του Σουλτάνου, οπούχε εις το πρόσωπόν του κι έσκιαζε εσέναν τον μεγάλον Ευρωπαίον. Και του πλέρωνες χαράτζι εσύ ο δυνατός, εσύ ο πλούσιος, εσύ ο φωτισμένος, και τον έλεγες Γκραν Σινιόρε, φοβόσουνε να τον ειπής Σουλτάνο. Όταν ο φτωχός ο Έλληνας τον καταπολέμησε ξυπόλυτος και γυμνός και του σκότωσε περίτου από τετρακόσες χιλιάδες ανθρώπους, τότε, πολέμαγε και μ’ εσένα τον χριστιανόν – με τις αντενέργειές σου και τον δόλο σου και την απάτη σου κι εφοδιάσματα τις πρώτες χρονιές των κάστρων. Αν δεν τα εφοδίαζες εσύ ο Ευρωπαίγος, ήξερες πού θα πηγαίναμεν μ’ εκείνη την ορμή…

* * * 

Όπως είδαμε στα παραπάνω, οι ήρωες του 1821 εγνώριζαν πολύ καλά την ιστορία των αρχαίων προγόνων μας από παιδική ηλικία. Δεν περίμεναν να τους πουν κάποιοι άλλοι ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Είναι και αυτή μια από τις παράλογες θεωρίες των ημερών μας. Όπως παράλογη είναι και η θεωρία του συγκρητισμού (συγκερασμού, ανάμειξης) των θρησκειών, που μας σερβίρεται με έμφαση.Δεν μπορεί να λέγεται θρησκεία αυτό το μείγμα των θρησκευτικών θεωριών. Εκείνο, όμως, που παρατηρούμε ιδιαιτέρως είναι ότι το κύριο βάρος πέφτει στην Ορθοδοξία, η οποία είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο σε κάποια αόρατη στρατηγική…Πολλές είναι οι καινοφανείς θεωρίες που θα μπορούσε να αναφέρει κανείς, αλλά ας αρκεστούμε σ’ αυτές.