Πάνε κι έρχονται φτωχοί!

- Πάνε κι έρχονται στην Ευρώπη,  οικονομολόγοι και αναπτυξιολόγοι, και από δίπλα τους οι ιδεολόγοι  και μας φέρνουν  τις λίστες της ευτυχίας και της ευημερίας μας και των παιδιών μας, που φεύγουν στα ξένα!
- Και μιλάνε για προγράμματα και ανάπτυξη που ΘΑ έρθει, όταν έρθουν οι ξένοι επενδυτές και δανειστές  με τα πουγγιά γεμάτα!
- Κι εμείς θα καθόμαστε  να μετράμε  την παραγωγή της γης και την πρωτογενή αυτοφυή καρποφορία των ομάδων παραγωγών στα χερσοχώραφα με τα αγκάθια! Και κανείς δεν ξέρει αν θα είναι κάποιο κακέκτυπο παλαιού Συνεταιρισμού, ή μια άλλη νεοφανής συλλογικότητα κολεκτίβας, κοπερατίβας ή κιμπούτς. Μορφές που ξεπεράστηκαν  και χάθηκαν μαζί και τα παλιά σοσιαλιστικά συνθήματα της «Αντίστασης» που λέγαμε στην κατοχή!
- Ποιος θυμάται κείνα τα  λόγια που έλεγαν
«Κι οπου είναι βράχια θα βγαίνουνε στάχυα
και τα ποτάμια μ΄  ορμή θα κυλούν»!
- Και το άλλο για τα όπλα:
«Τι τα θέλουμε τα όπλα τα κανόνια και τα τανκς
να τα κάνουμε δρεπάνια να δουλεύει η αγροτιά».
- Για δουλειά όμως δεν μιλάει κανείς. Και από τα σχολικά βιβλία έφυγαν εκείνα τα ωραία ποιήματα  που υμνούσαν τη χαρά της εργασίας και είχαν και μια μελωδία που ενθουσίαζε τους μαθητές.
- Ένα απόσπασμα είναι επίκαιρο για τη συνέχεια της περιπλάνησης του μέτοικου στα σταροχώραφα της Ευρώπης, έστω και σαν μια αφήγηση ενός «αποσταλμένου»  ταξιδιώτη που δραπέτευσε  για λίγο από τη μιζέρια και την εφιαλτική συνθηματολογία και τη  ρυπαρή επαναστατική αφισοκόλληση.
- Το σχολικό ποίημα – τραγούδι είναι αποθηκευμένο στο παλιό ταγάρι του μέτοικου που έφερνε στη ράχη του στα δρομολόγια για το σχολείο. Κι έλεγε το τραγούδι:
Ξημερώνει αυγή δροσάτη με το πρώτο της πουλί
λες και κράζει τον εργάτη στη φιλόξενη ζωή
Πριν να αχνίσει κάθε αστέρι με χαρούμενη καρδιά
νέοι μεσόκοποι και γέροι τρέχουν όλοι στη δουλειά.
Μη σας είναι ο ξένος πλούτος έν αγκάθι στην καρδιά
πέστε ζηλευτά  είναι τούτος εργασίας κληρονομιά.
- Ένα ελληνικό τραγούδι για πάντα έγραψε κάποιος φιλεργατικός.  Ας μη παθιαστούμε με ιδεολογήματα και τσιτάτα, και απεργιακές παθογένειες, και εργασιακούς νόμους!
- Το ξανασκέφτηκε ο μέτοικος αυτό το παλιό σχολικό τραγούδι, που είναι πολύ παλιό και τραγουδιώταν και στην προπολεμική Μεταξική περίοδο, αλλά και στην κατοχική με τα ίδια βιβλία  ανάγνωσης  και αλφαβητάρια.
- Αλλά, η επικαιροποίηση, έρχεται μετά τις πανηγυρικές φιέστες, μετά τις αποφάσεις  της Ευρωπαϊκής σύναξης, και της ευφορίας που διαχέεται επικοινωνιακά στο λαό και στους νέους μας που δεν τραγουδούν τώρα τη χαρά της εργασίας.
- Από αυτή την Ευρώπη γύρισε ο απεσταλμένος μας φίλος και μας έδωσε το ραπόρτο της Ευρώπης που δουλεύει, παράγει και τραγουδάει.
- Στην Αυστρία, περπάτησε  αρκετές μέρες και δεν είδε σκουπίδια στους δρόμους και έξω από κάδους. Και έκλεισε με  ντροπή τα μάτια του, φέρνοντας στη σκέψη του τις εικόνες των δικών μας δρόμων και κάδων,  με τα ξεχειλισμένα σκουπίδια. Και εκείνοι ζουν ευχάριστα, καθαρά, τραγουδώντας. Με τους κάδους στη σειρά για κάθε ανακυκλώσιμο σκουπίδι που παράγει και πλούτο χωρίς κάποιον ιδιαίτερα κόπο. Τα δικά  μας καδιά, κακοποιημένα, σπασμένα, με μουτζουρωμένες τις εξωτερικές επιφάνειες, και χωρίς αγωγή για την τήρηση μιας απλής και στοιχειώδους διαλογής στο σπίτι. Ναι, αγωγής, του δικού μας εκπαιδευτικού «πλάνου»!! που παράγει πολλούς ρύπους και βανδαλισμούς ακόμη και μνημείων.
- Και συνεχίζοντας ο απεσταλμένος  δεν είδε ένα μουτζουρωμένο τοίχο, ή επιφάνεια. Όπως εδώ με όλον αυτόν  τον συρφετό από το ρυπομάνι της αφίσας και της επαναστατικής  γυμναστικής  της αντιεξουσιαστικής έκφρασης, ακόμη και εναντίον της ομογάλακτης  προοδευτικής ιδεολογίας!  Ρώτησε τον συνοδό του πως γίνεται αυτό; Η απάντηση ήταν κοινότυπη «όποιος συλληφθεί να ρυπαίνει πληρώσει πρόστιμο». Έτσι απλά. Μελαγχόλησε ο απεσταλμένος και βγήκε από τον κατοικημένο ιστό της πόλης, και βρέθηκε,  αυτή την εποχή, σε ένα τοπίο απέραντο, καλλιεργημένο με καλαμπόκια, στάρια, και άλλες φυτείες, καταπράσινο και ελκυστικό,  χωρίς ίχνος χέρσας γης.  Και αναλογίστηκε, πού βρίσκεται; Είδε και άλλα πολλά ο άνθρωπος και σκέφτηκε πως δεν έχει ελπίδες να δεί κάτι τέτοιο στην πατρίδα του, όσες  συμφωνίες και να γίνουν και όσα προαπαιτούμενα και αν ρυθμιστούν, και όσες οδηγίες ευρωπαϊκές και αν υπογραφούν, στις «Πρέσπες» ή στη «Λεμάν»!
- Και κάτι ακόμη είδε ο αποσταλμένος  απογοητευμένος Έλληνας, στην Αυστρία, όταν είδε ότι τη βενζίνη τη βρήκε στα 1,25 €  χωρίς η Αυστρία να έχει διέξοδο στη…. Θεσσαλονίκη ή στη Μεσόγειο γενικά!
- Και τώρα τι να πει κανείς για το Αυστριακό μοντέλο ανάπτυξης;  Και πως εκεί, δεν έχουν χέρσους τόπους, έχουν κοινωνική τάξη, και εργάζονται και τραγουδούν και παράγουν και ευημερούν; Ο επισκέπτης της Αυστρίας, πήγε να δεί κάποιον δικό του που βρήκε εκεί δουλειά και αυτό δεν είναι ένα νέο κεφάλαιο. Αποτελεί τη «μετανάστευση  μυαλών» όπως επικράτησε πλέον, και δεν θέλησε να πει κάποια άλλα, γιατί θα του φορτώσουν οι προοδευτικοί κάποια ταμπέλα, κάποια «ρετσινιά», του ρατσιστή, ή του εθνικιστή, ή και του συντηρητικού, του καθυστερημένου, ακόμη και του φασίστα. Και για το τραγούδι της Εργασίας του Μαρκορά, θα το πουν σαν ένα πλουτοκρατικό  κατασκεύασμα. Και οι δικοί μας πάνε  κι έρχονται φτωχοί, στα χερσοχώραφα της Ευρώπης, όπου φύτρωσαν τα αγκάθια μιας ταξικής παράνοιας.
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται …

ο  μέτοικος