Καλοκαιρινές επέτειοι και στοχασμοί

- Μπήκαμε στο καλοκαίρι, και αναμενόμενοι  είναι και οι καύσωνες. Και όχι μόνο θερμοκρασιακοί, αλλά και ιστορικά, οι περιπλανήσεις στις Δέλτους της ιστορίας, κάνουν πολλές στάσεις και προκαλούν πολλούς στοχασμούς.
- Οι αναμνήσεις του μέτοικου,  αναπόφευκτα,  ανακυκλώνονται καθώς, τα ανακαλούμενα   συναισθήματα, που αφρίζονται στην επιφάνεια, έχουν πολλές κηλίδες  ποικιλόχρωμες  και ανάμικτες, ευχάριστα και δυσάρεστα, και ανατρεπόμενες  από μεταγενέστερες εκτιμήσεις. Η επικαιροποίηση ακόμη, δίνει και μια άλλη διάσταση και μέτρηση, και εκτίμηση της προοπτικής, η οποία ελέγχεται αυτόματα με το προσδοκώμενο. Ορατό και αόρατο μέλλον.
- Κι από πού ν΄ αρχίσουμε τις επετειακές περιπλανήσεις. Να πιάσουμε μια νέα, που μας προέκυψε τελευταία και κατέβηκε από τις βουνοκορφές των Σκοπίων, από κάποιον Αηλιά, και βγήκε ανέλπιστα και παραλίγο να φεσώσει και τις διαπραγματεύσεις στα Σκοπιανά δρώμενα. Ήταν η «Ήλιντεν» (Μακεδόνια), η νέα ονομασία του γειτονικού κρατίδιου, που έλαμψε σαν διάττοντας αστέρας και  χάθηκε γρήγορα μέσα στις άλλες ψευδαισθήσεις της Αριστεράς μας. Κοινολογήθηκε μάλιστα, ότι ο Αηλιάς τους, η «Ήλιντεν» είναι και η επίσημα καθιερωμένη Εθνική εορτή των Σκοπιανών, μιας αποτυχημένης «επετείου», της σύστασης μιας πανσλαβικής Βαλκανικής  κρατικής οντότητας, με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη! Ποιος το φανταζόταν κάτι τέτοιο! Και τώρα, ο μέτοικος σκέπτεται, αν μετά αυτές τις διαπραγματεύσεις, με όποια έκβαση  και αν έχουν, θα δούμε στις 20 Ιουλίου, του Αηλιά -της Ηλιντεν- αυτής της Εθνικής επετείου των Σκοπίων, τον Τσίπρα που την ανακάλυψε με ενθουσιασμό, αν  θα στείλει στον Ζαεφ συγχαρητήριο τηλεγράφημα επί τη «Εθνική Επετείω»!   Και αυτή η ασύνετη μεγαλοστομία θάφτηκε στα ιδεολογικά υπόγεια της Αριστεράς;
- Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η Επέτειος που τρομάζει την πρώτη φορά Αριστερά. Έχει πολλές  που πρέπει να θυμηθεί και να δούμε πως θα τις ανασύρει και πως θα τις γιορτάσει.
- Στις 5 Ιουλίου έχει την λαμπρή επέτειο του δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου 2015, με το ΟΧΙ  που έγινε  ΝΑΙ, και αποτελεί την μεγάλη ιδεολογική Αριστερή φαντασίωση, και την μεγαλύτερη ανατροπή των θεωριών και διακηρύξεων για την μεγάλη λαϊκή κατάκτηση, το δημοψήφισμα, το οποίο ακύρωσε μέσα σε λίγες ώρες, στις 6 Ιουλίου 2015.
- Και εδώ έχουμε την μεγαλύτερη και ιστορικότερη Επέτειο της πρώτης φοράς Αριστεράς, με την καθιέρωση των Capital control. Και ο επετειακός αυτός αριστερός εορτασμός, κορυφώνεται με την επέτειο της θρηνωδίας, και τις γεμάτες δακρυδόχους με τα δάκρυα της Περιστέρας. Σημαδιακές Αριστερές Επέτειοι! Ναι, δεν αποκλείεται και μία πορεία  των αριστερών θρηνουσών  ΣΥΡΙΖ-Ανελληνίδων, οι νέες ΕΓΕς, για μία επίδειξη του γυναικείου τμήματος, με πλερέζες και ανατολίτικες μαντήλες να θρηνολογούν, στις όχθες, ή στις παρυφές, ή μέσα και στο τέλμα του ιστορικού ποταμού Ρουβίκωνα, και όποιων μεταφορικών εννοιών της σύγχρονης ροής, του ιστορικού «Ρουβίκωνα»!
- Η εβδομάδα αυτή των επετείων θα κλείσει με εκείνη των capital control, που τότε, θα μπαίνει στον τέταρτο χρόνο, και αποτελεί το «χρυσό πέταλο» (με χρυσό Χαλκιδικής!) της αριστερής ιδεοληψίας. Ευκαιρία να κόψουν και κάποιο αναμνηστικό νόμισμα της δραχμής που δεν πρόκαναν να κυκλοφορήσουν.
- Τώρα τον Ιούλιο, συμβαίνουν και κάποιες άλλες επέτειοι, που θα δούμε, πως θα τις γιορτάσει η Αριστερά μας.
- Η μία είναι στις 4 Ιουλίου επέτειος της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας. Να δούμε πως θα την συνεορτάσει το Μαξίμου, και πόσα, και τι λόγια θα βρούν να πουν για τους φονιάδες των λαών Αμερικάνους. Το πιο σοβαρό είναι να δούμε, ποιοι θα είναι οι στόχοι της Ταξιαρχίας των Εξαρχείων, και τι επιλογή και ευρηματικότητα θα έχουν οι στόχοι των «Ρουβικανέων»!
- Μια άλλη επέτειος του Ιουλίου είναι και η 14 Ιουλίου, επέτειος της Γαλλικής Επανάστασης και της κατάληψης της Βαστίλης. Εδώ μπαίνουν και στοιχήματα, για το ιδεολογικό λαχείο, και που θα κρεμαστεί ή θα….. πέσει η Γαλλική σημαία.
- Μια άλλη Ιουλιανή επέτειος, οδυνηρή είναι η 20 Ιουλίου 1974 με την απόβαση και κατάληψη της Κύπρου, από Τούρκους, με όλες τις τραγικές συνέπειες, και με όσες απολήξεις και σήμερα έχουν οι συνέπειες εκείνων των γεγονότων.  Και δεν μπορεί να μη στοχαστεί κανείς, τόσο για τα γεγονότα εκείνα όσο και για όσα συμβαίνουν σήμερα  στη  γειτονιά της Μέσης Ανατολής, στο Αιγαίο και στην ΑΟΖ, με όσες ακραίες σκέψεις και αν συνοδεύουν αυτή την αναδρομή.
- Και επίτηδες άφησα-ξέχασα επίκαιρα- την αναδρομή της περιπλάνησης  και των στοχασμών λίγο πιο πίσω..
- Γυρίζω πίσω το ρολόϊ του χρόνου: 16 Ιουνίου 1945. Εκεί στην Μεσούντα Άρτας, παίζεται το τελευταίο χαρτί της Αριστεράς, και κλείνει η αυτοκριτική των Δεκεμβριανών του 1944. Ο Άρης, διαφωνώντας για την κατάληξη της Βάρκιζας  και την παράδοση των όπλων, συνεχίζει την αντάρτικη πορεία, χωρίς μάχες και νίκες. Και γυροφέρνει στα βουνά συνοδευόμενος από την εντολή του ΚΚΕ «όχι νερό όχι ψωμί στον προδότη Άρη». Οι σύντροφοι Αλβανοί δεν τον δέχονται. Και εκεί στην Μεσούντα της Άρτας, αυτοκτονεί αγκαλιά με τον σύντροφό του Τζαβέλα. Ο Τσίπρας στο ξεκίνημά του από Λαμία, ταύτισε το κίνημά του με εκείνο του Άρη. Το χωριό του Αθαμάνιο, είναι μια ανάσα  από την Μεσούντα. Υπουργοί του έχουν τον Άρη εικόνισμα στα γραφεία τους. Η Επέτειος πέρασε χωρίς μια ανάμνηση και χωρίς ένα αντάρτικο μνημόσυνο και χωρίς να ψάλουν το άσμα «επέσατε θύματα αδέλφια εσείς….». Σταματούν εδώ οι στοχασμοί των επετείων και των προβληματισμών για τα προβλήματα της καθημερινότητας.
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…
ο  μέτοικος