«Έκρηξη» Πανεπιστημιακών Τμημάτων!

Και ξαφνικά το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αλλάζει!  
Με ποια στρατηγική, με τι στόχους, με ποιους οικονομικούς πόρους;
Όπως είναι φυσικό μια μικρή χώρα όπως η δική μας, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί άλλες «έμπειρες» χώρες, παρά μόνον αν υπερέχει στον παράγοντα ποιότητα, πράγμα που παραπέμπει στην ενσωμάτωση γνώσης τόσο σε προϊόντα όσο και σε υπηρεσίες. Το γεγονός αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα, σύμφωνα με το οποίο η χώρα μας πρέπει να  είναι εκπαιδευμένη και, κατά συνέπεια, η μόνη της επιλογή είναι να χαράξει το δρόμο της έτσι ώστε να περνάει μέσα από το τοπίο της εκπαίδευσης. Η προϋπόθεση αυτή παραπέμπει σε πανεπιστήμια κύρους και υψηλής στάθμης τεχνολογική εκπαίδευση. Τα αξιόλογα πανεπιστήμια είναι προϊόν αργών και προσεκτικών διαδικασιών, ενώ τα τεχνολογικά ιδρύματα απαιτούν γρήγορες και ευέλικτες προσαρμογές.
Η σημερινή πολιτική ηγεσία δεν φαίνεται να κατανοεί ούτε τον παράγοντα ποιότητα, ούτε το διακριτό ρόλο των ΑΕΙ και ΤΕΙ, ούτε το ρόλο τους στην επιβίωση της χώρας. Το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό και θα έχει διάρκεια.
Οι πληθωριστικές τάσεις σε καμιά από τις εκφάνσεις της κοινωνίας δεν είναι ωφέλιμες. Πόσο μάλλον στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης!
Πού στοχεύει η έκρηξη αυτή;
Υπάρχει σχετική μελέτη που δικαιολογεί την «παράπλευρη» ένταξη γνωστικών αντικειμένων στο πανεπιστήμιό μας; Από μια προσεκτική ματιά στις προτάσεις του Υp. Παιδείας, το προϊόν της έκρηξης δεν φαίνεται να είναι αποτέλεσμα στρατηγικού σχεδιασμού (το πανεπιστήμιο έχει σχέδιο(α) στρατηγικής ανάπτυξής του).
Η χώρα διέρχεται οικονομική κρίση. Οι σχεδιαστές του «νέου πανεπιστημίου» έχουν κοστολογήσει το εγχείρημά τους ή χτίζουν στην άμμο;
Η πολιτική ηγεσία ακολουθεί την ίδια τακτική της αναμόχλευσης του ακαδημαϊκού χώρου και στην ίδρυση ερευνητικών κέντρων. Τα ερευνητικά κέντρα για να ανταποκριθούν στο ρόλο τους, που είναι υψηλής στάθμης έρευνα, έχουν ανάγκη απρόσκοπτης χρηματοδότησης και απαλλαγής από την αδράνεια του ακαδημαϊκού χώρου. Η πολιτική ηγεσία εντάσσει το υπό ίδρυση ερευνητικό κέντρο στις γνωστές αργόσυρτες και ελλειμματικές διαδικασίες-χρηματοδοτήσεις του πανεπιστημίου. Γιατί αυτή η εμμονή στη μετριότητα;
Και τώρα το λόγο έχει η ακαδημαϊκή κοινότητα.
Το σημερινό πανεπιστήμιό μας είναι προϊόν πολύχρονης δοκιμασίας όλων των συνιστωσών του. Η καθιέρωσή του στο διεθνή χώρο δεν ήταν προϊόν έκρηξης, αλλά σταδιακής προσαρμογής του στα διεθνή ακαδημαϊκά πρότυπα.
Η σύγκλητος του πανεπιστημίου καλείται να υποστηρίξει τις ακαδημαϊκές αξίες, αλλά και την ιστορία και το μέλλον του πανεπιστημίου μας.
Το ελπίζουμε...
E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.