Το Μαρτίτσι και οι άνθρωποι με ψυχή…

• Επιστρέφοντας από το εικοσαήμερο ταξίδι μας στην Αθήνα, που  παρά τις διαφοροποιημένες εκεί δράσεις και υποχρεώσεις μας, δεν παραλείπαμε να παίρνουμε τις πληροφορίες της εφημερίδας από το διαδίκτυο, μόλις μπήκε ο Μάρτης, βρεθήκαμε και πάλι στα Γιάννενα.
Πρωινή έγνοια να πάρουμε την αγαπημένη μας τοπική εφημερίδα, να τη διαβάσουμε κρατώντας την στο χέρι. Σε μια ενδιάμεση σελίδα ήταν και πάλι φέτος η, ναι και όχι, αναμενόμενη έκπληξη! Βρήκαμε, ως δώρο, οι αναγνώστες, το μαρτίτσι!
Ακολούθησε το ευχάριστο μειδίαμα από όλους μας  και, ας μην ψεύδομαι, το φόρεσα στον αριστερό καρπό μου. Έδωσα έτσι μια χαρούμενη νότα και με τη σκέψη ότι και κάποιοι άλλοι στο σπίτι θα μειδιάσουν, το κράτησα μέχρι το μεσημέρι.
Το χαμόγελο επίσης του νεαρού εγγονού μου, που ήρθε το μεσημέρι  για το καθιερωμένο γεύμα, επιμήκυνε τη χρονική διάρκεια της ευχάριστης έκφρασης. Σκέφτηκα ότι ο «Πρωινός Λόγος» παίζει έναν επί πλέον κοινωνικό  ρόλο…
Μαζί με αυτή την ευγενική κίνηση της αγαπημένης μας εφημερίδας, ήρθαν στη μνήμη και άλλα: Οι, δωρεάν, παροχές εισιτηρίων για παραστάσεις και εκδηλώσεις, για δραστηριότητες πολιτισμού, οι ενημερώσεις και δράσεις για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και τόσα άλλα που καταδεικνύουν την αλληλεγγύη, την ευαισθησία, την ευγένεια, την κοινωνική στάση προς τους πολίτες, σαν να είμαστε όλοι μια οικογενειακή ομάδα.
Για τους λόγους αυτούς επιθυμώ να συγχαρώ την εφημερίδα, δηλαδή όλους τους υπεύθυνους της πληροφορίας, της είδησης αλλά και της ευαισθησίας και της ανθρωπιάς, γιατί αγαπούν τους συμπολίτες, τους σέβονται και βρίσκουν δράσεις για να τους ανακουφίζουν και να τους προκαλούν τη χαρά. Δράσεις που θέλουν ανθρώπους με «ψυχή».
Πολλές φορές στα πολύ νεανικά μας χρόνια ο σύζυγός μου, για να με βοηθήσει προφανώς να ωριμάζω, μου έλεγε: «Μια κίνηση, μια λέξη ή μια ματιά δείχνουν τον άνθρωπο»…

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΖΙΑΛΛΑ-ΜΑΝΤΖΙΟΥ