Η «κερκόπορτα» της Κυβέρνησης!

Ο Τσίπρας και ο Καμμένος συνυπόγραψαν το «σύμφωνο της συμβίωσης» γιατί πίστευαν ότι η Εξουσία είναι το μάννα εξ ουρανού και θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν κάθε μωροφιλοδοξία και κάθε σύνδρομο κατωτερότητας και απόρριψης. Αλλά σύντομα αντιλήφθηκαν ότι η Εξουσία σου σκάει τη χολή, αν δεν διαθέτεις τα απαραίτητα ηγετικά χαρίσματα και τις αναγκαίες γνώσεις του ηγείσθαι. Παρακολουθώντας τη συζήτηση της Βουλής για τη Novartis θεωρώ πως δεν έχει κανείς αμφιβολία ότι η χώρα έχει ξεμείνει από πολιτική ηγεσία. Είδαμε σε όλο το μεγαλείο τη μικρότητα, τη γύμνια και την ανικανότητα των κυβερνητικών. Οι σκέψεις και τα λογίδριά τους έδειχναν ότι το μόνο που τους απασχολεί είναι το πώς θα σπιλώσουν τους αντιπάλους, πώς θα τους συκοφαντήσουν και το πώς θα διχάσουν το λαό. Εμείς και εσείς. Ή όποιος δεν μας ακολουθεί, είναι εχθρός και πρέπει να εξουδετερωθεί ηθικά και πολιτικά.
Ύστερα από αυτή τη σκευωρία οι μεν σύμμαχοι της Ελλάδας αισθάνονται αμήχανοι με την ποιότητα της Κυβέρνησής μας, ενώ τρίβουν τα χέρια τους ο Ερντογάν, ο Ράμα και ο Ζάεφ με την κατάντια της πολιτικής μας ηγεσίας. Και πραγματικά δεν υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα για έναν λαό σε περιστάσεις δύσκολες από το να διχάζεται και να αποπροσανατολίζεται από την πραγματικότητα.
Δυστυχώς η Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου έχει τη δικιά της λογική και δεν αντιλαμβάνεται τη χρησιμότητα της σύνεσης και της συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων στην αντιμετώπιση των εθνικών και κοινωνικών ζητημάτων. Γι’ αυτούς το μίσος, η σύγκρουση, η συκοφάντηση και η σπίλωση του αντιπάλου είναι το Ευαγγέλιό τους. Θυσιάζουν οι άνθρωποι για την καρέκλα κάθε αρχή και δεοντολογία. Εφαρμόζουν τέλεια τα μαθήματα του Μακιαβέλι και ας μην τον έχουν διαβάσει.
Όμως, εμείς οι πολίτες θα πρέπει να ανησυχούμε από τις πρακτικές της Κυβέρνησης. Η ιστορία μάς θυμίζει ότι πολιτικές συγκρούσεις σε ακραίες μορφές έχουν προκαλέσει στην πατρίδα δραματικές συνέπειες. Για παράδειγμα, ο διχασμός του 1915 έφερε την Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ η πολιτική ανωμαλία του 1967 έφερε τους Τούρκους ως κατακτητές στην Κύπρο.
Μήπως και σήμερα η Κυβέρνηση, μεθυσμένη από τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ και από τον εθνικισμό και τυχοδιωκτισμό του Καμμένου, δημιουργεί συνθήκες για εθνικές περιπέτειες;
Εκτιμώ πως με τη σκευωρία για τη Novartis προοιωνίζονται καταστάσεις πολύ χειρότερες απ’ αυτές που ζουν. Ο Τσίπρας τρομαγμένος από τη λαϊκή δυσαρέσκεια δείχνει αδίσταχτος σε όλα τα ζητήματα, εθνικά, θεσμικά και οικονομικά. Γι’ αυτό επιχειρεί να αλλάξει σελίδα και να εξαναγκάσει τον κόσμο να ξεχάσει τα οικονομικά του προβλήματα και τις ακροβασίες στα εθνικά ζητήματα.
Οι αιτίες της κυβερνητικής αποτυχίας είναι πολλές. Θεωρώ δε ότι ο βασικότερος λόγος της κυβερνητικής ανικανότητας είναι η ιδεολογική κατάρρευση της «Αριστεράς». Αυτό το στοιχείο λειτουργεί ως η κερκόπορτα του Τσίπρα.
Είχαν οι άνθρωποι ακατανόητες ιδεοληψίες και εμμονές για τη διαχείριση της Εξουσίας. Και τώρα βλέπουν ότι έχουν χάσει όχι μόνο την πυξίδα της ιδεολογίας τους, αλλά ακόμα και τη λογική της διαχείρισης της πραγματικότητας.
Αυτοί είχαν για Ευαγγέλιο το ισχυρό κράτος, τη δημόσια περιουσία, τα ατομικά και εργασιακά δικαιώματα, την οικονομική ανεξαρτησία της χώρας, τον διεθνισμό, την καταπολέμηση του εθνικισμού...
Αλλά όλα σήμερα φαντάζουν όνειρο εαρινής νυκτός. Έχουν ξεχάσει τους Αμερικάνους, τους ταξικούς αντιπάλους, το δικαίωμα της απεργίας, τον καπιταλισμό. Είναι αυτοί που προσκυνάνε την Ευρώπη, που θα άλλαζαν αυτοί που «νυμφεύτηκαν» τον Καμμένο, τον πιο ακροδεξιό εθνικιστή. Και όσο για την κοινωνική ευαισθησία τους ας έχουμε στη μνήμη μας το προεκλογικό σύνθημα του Τσίπρα και του Καμμένου: «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Είναι πρόθυμοι να παραδώσουν ακόμα και τη στέγη του Έλληνα σε λίγους ξένους τραπεζίτες και σε δεκάξι συμβολαιογράφους!
Και ποια σχέση μπορούν να έχουν με την Αριστερά, όταν χλευάζουν ακόμα και τα ιστορικά σύμβολα της αριστερής παρακαταθήκης, τον Μ. Θεοδωράκη και τον Μ. Γλέζο;
Γι’ αυτό και δεν έχουμε την πολυτέλεια να εφησυχάζουμε, όταν η πολιτική αλαζονεία των κυβερνώντων ανοίγει την Κερκόπορτα για να ορμήσουν μέσα στην πόλη οι εχθροί του λαού.