Τα αποκαλυπτήρια των συλλαλητηρίων…

Η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί την πεμπτουσία σε κάθε δημοκρατικό πολίτευμα. Από αυτό το στοιχείο πηγάζει εκείνη η δυναμική που μπορεί να ενισχύει, να μεταβάλλει και να στεριώνει κάθε όργανο αντιπροσωπευτικό με άμεσο ή έμμεσο τρόπο εκλογής. Δηλαδή ο λαός διαθέτει το συνταγματικό δικαίωμα να αντιδρά συλλογικά και να διαμαρτύρεται σε ζητήματα που αφορούν το πολίτευμα, το κράτος, το έθνος και άλλα προβλήματα που δημιουργούνται από την ακολουθούμενη κάθε φορά κυβερνητική πολιτική.
Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο ο λαός ξεσηκώθηκε και οργάνωσε μεγάλα συλλαλητήρια με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων κόσμου από όλες τις περιοχές της πατρίδας και του εξωτερικού. Πράγματι προκάλεσε η συμμετοχή τον θαυμασμό και πέραν της Ευρώπης. Τώρα άρχισαν και οι άλλοι λαοί να υποψιάζονται ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει σε βάρος του ελληνικού λαού.
Και είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια, ύστερα από τα κινήματα των αγανακτισμένων και του «δεν πληρώνω», ο λαός έδειχνε να είναι κολλημένος στον καναπέ ή ότι βρισκόταν σε κατάσταση ύπνωσης. Αυτή η απραξία επέτρεπε στην κυβέρνηση να επικαλείται την ορθότητα της πολιτικής της και να εκμεταλλεύεται κατά βάναυσο τρόπο την αφωνία και την αδράνεια των πολλών.
Αλλά φαίνεται πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ο κόσμος αναλαμβάνει την ευθύνη του για όσα δεινά συμβαίνουν στον τόπο στον καιρό της κρίσης και της παρακμής. Οι πολίτες συνειδητοποίησαν ότι το όλο πολιτικό σύστημα «βάζει νερά» και ότι η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Η κοινωνία δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνησή της.
Και σαν να μην έφταναν οι πληγές από την οικονομική κρίση, προστέθηκε εντελώς ξαφνικά, χωρίς ενημέρωση του κόσμου και χωρίς διάλογο των κομμάτων, το εθνικό ζήτημα με την Μακεδονία. Η κυβέρνηση ξύπνησε ένα πρωί και δια του κ. Κοτζιά δήλωσε ότι αποφάσισε να λύσει το πρόβλημα μόνη της και σύντομα. Φαίνεται πως ήθελαν όλη τη δόξα δικιά της!
Ευτυχώς οι Έλληνες διαθέτουν και συνείδηση ιστορίας και γνώση της αλήθειας. Γι’ αυτό και δεν άργησε να φουντώσει και να θεριέψει το πατριωτικό και εθνικό κίνημα. Ο λαός βρέθηκε πολύ μπροστά και από την κυβέρνηση και από το σύνολο των κομμάτων. Με τα συλλαλητήρια άνοιξε δρόμους και έδειξε πώς πρέπει να πορευτούν οι ηγέτες μας.
Σ’ αυτή τη μαζική λαϊκή αντίδραση πέραν των άλλων συντέλεσαν το ανιστόρητο των κυβερνητικών και η έγνοια τους πώς θα διαφυλάξουν το σύμφωνο συμβίωσης που έχει υπογραφεί ανάμεσα στην αριστερή και δεξιά εθνικοφροσύνη. «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου».
Αλήθεια, πόσο δίκιο είχε ο Ελ. Βενιζέλος όταν έγραφε ότι είναι αδιανόητο ένας πολιτικός ηγέτης να μη γνωρίζει την ιστορία τουλάχιστον του λαού του. Αμφιβάλλει κανείς ότι η πλειοψηφία των κυβερνητικών ηγετών, βουλευτών και συμβούλων, έχει παντελή άγνοια της ιστορίας μας; Ο Σύμβουλος του Πρωθυπουργού κ. Καρανίκας να έχει άραγε πιάσει στα χέρια έστω και ένα σχολικό βιβλίο Α’ τάξης Δημοτικού της Ιστορίας;
Ο Πρωθυπουργός βιάστηκε να «κλείσει» το Μακεδονικό για δυο λόγους: Πρώτα για να δείξει στους ισχυρούς «συμμάχους», Αμερικανούς και Ευρωπαίους, ότι είναι το καλό και υπάκουο παιδί τους. Και δεύτερο, γιατί πίστευε ότι θα δημιουργούσε εσωτερικό πρόβλημα στη Ν.Δ.. Δηλαδή εφαρμόζει μια πολιτική πρακτική στην οποία τα πάντα θυσιάζονται στον βωμό της κομματικής λογικής.
Γι’ αυτό και ο λαός με το βροντερό και μαζικό του παρόν στα συλλαλητήρια ξεγύμνωσε τις κομματικές υστεροβουλίες και δήλωσε ότι δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και απαίτησε να συμμορφωθούν η κυβέρνηση, τα Σκόπια και οι Δυνατοί με την αλήθεια της ιστορίας μας. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα, πόσο μάλλον η κυβέρνησή μας, να αγνοήσει την απόφαση του λαού να σέβεται την ιστορία του. Ο λαός χαρίζει σ’ αυτούς τις προτροπές τους για ασφάλεια, σταθερότητα και οικονομική ανάπτυξη.
Και αν ακόμα κάποιοι στην κυβέρνηση βαυκαλίζονται με την εικόνα της ΕΡΤ και τα νούμερα της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ., τους απαντάμε ότι αυτά πιάνουν τόπο μόνο σε καθεστώτα ολοκληρωτικά τύπου Β. Κορέας. Εμείς οι πολίτες κρατάμε τα σταράτα λόγια του Μίκη Θεοδωράκη, που ως ιστορικό μας σύμβολο μας προέτρεψε να ακολουθούμε την παράδοση και τους αγώνες της Ρωμιοσύνης, που γνωρίζει να θεριεύει και να αγριεύει για να προστατεύει τα εθνικά της δίκαια.

ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ