Η δυσεύρετη λογική είναι το πρόβλημα...

on .

-  Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΝΕΣΣΗ

Η λογική έχει πάντα τις λύσεις αλλά δεν γνωρίζω ακόμη ποιος είναι διατεθειμένος να ακολουθήσει τη λογική σε τούτη τη χώρα.
Θα ξεκινήσω από το ότι κάθε χώρα γράφει και έχει το απόλυτο δικαίωμα να γράφει τους νόμους της, το σύνταγμά της την ιστορία της και αποτελούν όλα αυτά αντικείμενο και της εκπαιδευτικής διαδικασίας της κάθε χώρας.
Είναι όμως σχεδόν αυτονόητο πως η κάθε ιστορία που γράφεται από ιστορικούς εμπεριέχει και υποκειμενικά στοιχεία πολλές φορές του ίδιου του ιστορικού και της πιθανής πολιτικής ή άλλης σκοπιμότητας, γιατί οι παρατηρήσεις και τα συμπεράσματα ανάλογα από ποια μεριά τα παρατηρεί κανείς είναι διαφορετικά έως ακόμη και σκόπιμα διαστρεβλωμένα από ένα μικρό έως μεγαλύτερο βαθμό.
Θα θέσω ένα ερώτημα: Η Αμερικανική ιστορία έχει καταγραφεί ακριβώς ίδια από τον Αμερικάνο ιστορικό και από τον Ινδιάνο και αυτόχθονα ιστορικό; Φυσικά και όχι, ίδια γεγονότα μπορεί να διαφέρουν λίγο έως περισσότερο στα βιβλία ιστορίας της κάθε χώρας και Εθνότητας ανάλογα με το ποια ματιά και από ποια απόσταση τα παρατηρεί.
Ποιος λοιπόν έχει το δικαίωμα -ποιος νόμος διεθνούς δικαίου δίνει το δικαίωμα- σε μια χώρα να θέσει όρους σε μια άλλη χώρα για το πώς θα γράψει τους νόμους της, το σύνταγμα της, την ιστορία της; Ποιος έχει το δικαίωμα -ποιος νόμος του δίνει το δικαίωμα αυτό- να έχει βαρύνουσα άποψη για το όνομα που θα διαλέξει να αυτοαποκαλείται ένα κράτος;
Θα θέσω και ένα άλλο ερώτημα: Η Ιταλία γράφει ακριβώς τα ίδια για τον πόλεμο του 40 με την Ελλάδα στα ιστορικά της βιβλία; Λέει δηλαδή ότι με το ΑΕΡΑ-ΑΕΡΑ κατατροπώθηκαν οι ταξιαρχίες της παρόλο που οι δυνάμεις της Ελλάδας ήταν κατά πολύ υποδεέστερες από τις δικές τους και παρόλα αυτά ηττήθηκαν; Η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Αμερική και κάθε χώρα στα βιβλία της ιστορίας των γράφουν πανομοιότυπα τα ίδια που γράφει και η δική μας ιστορία για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν για κάθε ιστορική στιγμή; Όχι ένα μεγάλο Όχι.
Μας δίνει κάποιος το δικαίωμα να επεμβαίνουμε και να απαιτούμε από τις χώρες αυτές να ξαναγράψουν το σύνταγμα, τους νόμους και την ιστορία τους για να ταιριάζει με τις δικές μας απόψεις;
Άρα για να μην κουράζω. Δεν έχει το δικαίωμα καμία χώρα να επεμβαίνει με κανένα τρόπο στις επιθυμίες και στις αποφάσεις των άλλων κρατών σε θέματα ιστορίας συντάγματος, νόμων κλπ και πόσο μάλλον να νομίζει πως έχει το δικαίωμα μάλιστα να ακυρώνει και να επιβάλλει αποφάσεις σε άλλες χώρες.
Πώς λοιπόν προέκυψε να θέλουμε να επιβάλλουμε τη γνώμη μας στο γειτονικό κράτος των Σκοπίων, ενώ διεθνώς δεν υπήρξε ποτέ κάτι ανάλογο ή έστω παρόμοιο;
Αν λοιπόν εμείς, παρόλα αυτά, θέλουμε να επιβάλλουμε τις δικές μας αποφάσεις στη γείτονα δεν θα πρέπει να το κάνουμε περιστασιακά και επιλεκτικά μόνο με τα Σκόπια – ΠΓΔΜ αλλά θα πρέπει να επεκτείνουμε αυτές τις ενέργειες και σε πολλά άλλα κράτη, γειτονικά μας και μη, που κατά την άποψή μας παραχαράζουν την ιστορία, έτσι όπως εμείς την έχουμε καταγράψει!
Στέκει λοιπόν αυτό σε κάποια λογική ή βαδίζουμε στον κατήφορο του παραλογισμού ασταμάτητα με αποτέλεσμα να ενδυναμώνουμε την εχθρότητα, τον εθνικισμό και τον φανατισμό, στοιχεία που  μπορούν να αποτελέσουν το άλλοθι και το κίνητρο όσων θέλουν να επιβάλλουν τις δικές τους μυστικές έως σκοτεινές επιδιώξεις στην περιοχή;
Η καλή γειτονία, η αμοιβαία ανταλλαγή εμπορικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και διπλωματικών σχέσεων απέτρεψαν και πάντα μπορούν να αποτρέπουν όλους όσους επιβουλεύονται λύσεις πίσω από κλειστές πόρτες, όλους όσους καταστρώνουν δικά τους σενάρια για δικά τους συμφέροντα εις βάρος των χωρών μας.
Οι καλές σχέσεις, ειδικά με γειτονικές χώρες, ποτέ δεν οδήγησαν σε πολέμους, απεναντίας αποτέλεσαν το σταθερό περιβάλλον όπου μπορούν να ανθίσουν όλες οι θετικές πλευρές ανάπτυξης των οικονομιών των χωρών αυτών.
Συνεπώς το πολυδιαφημισμένο αυριανό συλλαλητήριο στην Αθήνα κατά την άποψή μου, κινείται στην απολύτως αντίθετη και λανθασμένη κατεύθυνση και μπορεί να αποτελέσει την αφορμή να μείνει ανοιχτό ένα θέμα που θα μπορούσε να είχε επιλυθεί εδώ και 25 με 30 χρόνια  με θετικές επιπτώσεις για τις οικονομίες των δυο χωρών, εφόσον στο εσωτερικό είχε επικρατήσει η ΛΟΓΙΚΗ, πράγμα πολύ δύσκολο, ως δυστυχώς φαίνεται.