Οι αποκαλύψεις του Μακεδονικού…

Για μια φορά ακόμα έρχεται η Ιστορία να αποκαλύψει τον πατριωτισμό των Ελλήνων, τις ικανότητες των πολιτικών μας, αλλά και τη λογική των ισχυρών με την οποία διαχειρίζονται τα συμφέροντά τους. Έτσι το πρόβλημα με τα Σκόπια θέτει τους Έλληνες ενώπιον της ιστορικής τους ευθύνης και μπροστά στα άλυτα εθνικά μας ζητήματα. Βέβαια σε όλους είναι γνωστό ότι οι Έλληνες από τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους (1830) έχουν δοκιμάσει μεγάλες περιπέτειες, αγωνιζόμενοι για την εθνική τους αποκατάσταση και ολοκλήρωση. Και αυτό οφείλεται στη συνθετότητα των προβλημάτων και στην εμπλοκή πολλών ξένων δυνάμεων. Συμφέροντα ισχυρών και εθνικές ανάγκες της Ελλάδας συνεχώς διαπλέκονται και ανταγωνίζονται, με αποτέλεσμα οι λύσεις να είναι και δύσκολες και επικίνδυνες για τα εθνικά μας συμφέροντα και δικαιώματα.
Ας θυμηθούμε τους εμφύλιους πολέμους στα χρόνια της Επανάστασης (1823-24), τη δολοφονία του Καποδίστρια, τον πόλεμο της ντροπής (1897), τον εθνικό διχασμό (1915), την Μικρασιατική Καταστροφή (1922) και τον Εμφύλιο (1946-49). Σ’ όλες αυτές τις εθνικές μας περιπέτειες η συμμετοχή των ξένων (φίλων ή συμμάχων!) και η ανικανότητα των πολιτικών μας ηγεσιών διαδραμάτισαν καίριο ρόλο.
Μήπως και σήμερα στο Μακεδονικό ξαναγεννιούνται ανάλογες πρακτικές, τόσο στο εσωτερικό πεδίο όσο και στα εξωτερικά κέντρα αποφάσεων; Μήπως συμφέροντα ξένων παραγόντων επιχειρούν να επιβάλουν λύση που τους εξυπηρετεί και εκμεταλλεύονται τη δυσχερή θέση της Ελλάδας και την ανεπάρκεια της πολιτικής μας ηγεσίας; Οι όποιες απαντήσεις φανερώνουν γιατί σήμερα «καίγονται» κάποιοι για το Σκοπιανό.
Κατ’ αρχήν, η πρωτοβουλία για την επίλυση του Μακεδονικού ξεκίνησε από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. με το σκεπτικό ότι, αν δεν ενταχθεί το κράτος των Σκοπίων σ’ αυτούς τους οργανισμούς, υπάρχει κίνδυνος να βρει η Ρωσία χώρο επιρροής. Άρα υφίσταται απειλή στα συμφέροντά τους. Πράγματι είναι να θαυμάζει κανείς βλέποντας την ίδια λογική «των συμμάχων» από το 1830 ως τα σήμερα στον ελλαδικό χώρο και γενικότερα στα Βαλκάνια.
Ας μη δυσανασχετούμε μ’ αυτή την πρακτική των ισχυρών, αφού η Ιστορία επιβεβαιώνει ότι πάντα έτσι συμπεριφέρονται οι δυνατοί, μια και άλλη είναι η λογική των κρατών και άλλη των λαών. Άρα το ζητούμενο τώρα για την Ελλάδα είναι πώς θα διαχειριστεί η πολιτική μας ηγεσία τα δεδομένα ώστε να εξυπηρετηθούν τα εθνικά μας συμφέροντα ή τουλάχιστον να μην πάθουμε χειρότερα.
Βεβαίως εύκολη υπόδειξη από εμάς τους απλούς πολίτες δεν υπάρχει. Ο γνήσιος πατριωτισμός και η ιστορική μας συνείδηση προτρέπουν να μην υποχωρήσει η Ελλάδα και να απαιτήσει από τους συμμάχους σεβασμό στην ιστορία μας και στα εθνικά δίκαια. Ίσως να έχουν δίκιο όσοι ζητάνε δημοψήφισμα, αφού ο λαός είναι υπεύθυνος και για τις θυσίες και για τις επιτυχίες. Αλλά δυστυχώς ο Πρωθυπουργός έχει καεί από δημοψηφίσματα και θέλει να το αποφύγει, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Γι’ αυτό και δε χρειάζεται να ξύνουμε πληγές ούτε να μιλάμε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου.
Έτσι βρίσκει ευκαιρία ο Καμμένος να πουλάει πατριδοκαπηλεία, εθνικισμό και επαναστατικό οίστρο. Ενώ η Κυβέρνηση δεν έχει ενιαία κυβερνητική θέση σε ένα τόσο σοβαρό εθνικό ζήτημα. Γι’ αυτό και θεωρώ πολιτικά και ηθικά ορθό η Κυβέρνηση, εφόσον δεν μπορεί να καταθέσει πρόταση, να παραχωρήσει την ευθύνη σε μια άλλη κυβέρνηση. Άλλωστε ο καλός καπετάνιος στα δύσκολα φαίνεται.
Επίσης θεωρώ ότι το Μακεδονικό είναι μια πρόκληση προς όλους τους πολίτες να αντιληφθούμε ότι η χώρα έχει ανάγκη τούτη την ώρα από αφύπνιση συλλογική και από πατριωτική δράση. Ευτυχώς ο λαός έδειξε στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ότι έχει μεγάλα αποθέματα πατριωτισμού και ότι μπορεί να οδηγήσει τους ηγέτες του σε λύση έντιμη και αξιοπρεπή. Τώρα μπορούμε να ελπίσουμε ότι η Κυβέρνηση και όλα τα κόμματα θα ακολουθήσουν τον δρόμο που χάραξε το πλήθος της συμπρωτεύουσας.
Όσο για την Ελλάδα, πολιτικοί και πολίτες ας μη δώσουμε την ευκαιρία στους γείτονές μας, Αλβανούς και Βουλγάρους, να βγάλουν από την ντουλάπα τους τον αρρωστημένο και ανιστόρητο μεγαλοϊδεατισμό τους, στάση λίαν επικίνδυνη για το μέλλον μας. Επιτέλους ας αντιληφθούν και οι ισχυροί ότι η δύναμη του ελληνικού λαού δε μετριέται μονάχα με όπλα και ευρώ.
Μήπως ήρθε η ώρα και οι Σκοπιανοί να αναλάβουν την ευθύνη του προβλήματος, αφού αυτοί δημιούργησαν μια πλαστή πραγματικότητα με την παραχάραξη της ιστορίας; Η εθνική συνείδηση και η δημιουργία κρατικής οντότητας απαιτούν σεβασμό στην ιστορική αλήθεια και αποδοχή των αρχών του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Και τέλος η Κυβέρνηση ύστερα από το βροντερό ΟΧΙ της Θεσσαλονίκης καλά θα κάνει να ενημερώσει τα κόμματα και προπαντώς τους πολίτες για το πώς σκέφτεται να διαπραγματευτεί. Προτίμησε ο Πρωθυπουργός να ενημερώσει τον Αρχιεπίσκοπο και να απαξιώσει τα κόμματα. Πρόκειται για μια πρακτική που ταιριάζει σε θεοκρατικά συστήματα και όχι σε κοινοβουλευτικά. Ίσως ο κ. Τσίπρας να έχει τώρα κάποιες μεταφυσικές ανησυχίες και προσπαθεί να λυτρωθεί από τις κενοδοξίες του. Ευτυχώς γι’ αυτόν συνεχίζει να τον υπηρετεί η κρατική ΕΡΤ και έτσι θα απελευθερώνεται από φαντασιώσεις και ιδεοληψίες.

ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ