Το αγριόγιδο, «θησαυρός» των βουνών μας!

Πρόσφατα η φιλόξενη αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου της Περιφέρειας Ηπείρου, με πρωτοβουλία του Ορειβατικού Συλλόγου Ιωαννίνων φιλοξένησε «το αγριόγιδο των Ελληνικών βουνών».
Σκοπός της εκδήλωσης η γνωριμία, η ενημέρωση, για το όμορφο και σπάνιο θηλαστικό, η ευαισθητοποίηση αλλά και το σήμα κινδύνου που εκπέμπει προς τους αρμόδιους φορείς: Την ανάγκη να ενταθούν το ενδιαφέρον και οι έλεγχοι, ώστε να σωθούν οι λιγοστοί πληθυσμοί που μας απόμειναν από την άγνοια, την αδιαφορία και την έλλειψη ενημέρωσης.
Ομιλητής -ποιος άλλος καταλληλότερος- ο κ. Χαριτάκης Παπαϊωάννου, βιολόγος, παθιασμένος με το αγριόγιδο, εθελοντής με την ομάδα του στην ενημέρωση και την προστασία του περήφανου, θηλαστικού, που προτιμά για κατοικία του απάτητες άγριες κορφές, κοφτερά βράχια και δυσκολοδιάβατα μονοπάτια στα φαράγγια.
Μας μάγεψε κυριολεκτικά με τον ήρεμο και σεβαστικό λόγο του, αλλά και την εικόνα, ο εκλεκτός Ζαγορίσιος επιστήμονας. Μάθαμε άγνωστες πτυχές και συνήθειες της ζωής του ζώου που ποτέ κανένας δεν ανέδειξε και θαυμάσαμε τη φύση σ’ όλο της το μεγαλείο.
Κι εκεί που ψάχνουμε «εναγωνίως» στο Ζαγόρι για άλλες πηγές τουριστικού ενδιαφέροντος, προσπερνάμε τον θησαυρό των βουνών μας το αγριόγιδο. Ποια μεγαλύτερη διαφήμιση για το Ζαγόρι από μια επίσκεψη, μια γνωριμία στην επικράτεια του απ’ τις ορθοπλαγιές του Παπίγκου, τα μυστικά της Δρακόλιμνης, τον ίλιγγο της χαράδρας του Βίκου ως τις δασωμένες μυστηριακές του Βρυσοχωρίου και της Βωβούσας!
Κι όμως ποτέ δεν έγινε μια σοβαρή αναφορά και θρηνούμε υποκριτικά εκ των υστέρων, βλέποντάς τα κρεμασμένα στο τσιγκέλι. Η ανθρώπινη λαιμαργία, η αδιαφορία για το θησαυρό, η απόλυτη παράνοια.
Κι αποδείχτηκε ο χαρισματικός Χαριτάκης όχι μόνο ένας ευαίσθητος εξαίρετος βιολόγος αλλά κι ένας άριστος δάσκαλος, αφού μας γνώρισε, μας φανέρωσε, μας έμαθε με την περίσσια αγάπη του στο αγριόγιδο και στη φύση ολόκληρη την πορεία της ζωής του και τις ιδιαιτερότητές της αλλά και το τραγικό και απάνθρωπο ξεκλήρισμά του.
Και μείναμε, όσοι είμαστε –αν και θάπρεπε να μην είναι αρκετός ο χώρος της αίθουσας για τους ακροατές- γοητευμένοι αλλά και σοβαρά προβληματισμένοι τόσο για την απανθρωπιά μας όσο και για την αδιαφορία γενικότερα.
Τέτοιοι επιστήμονες τιμούν την επιστήμη και τον τόπο τους και απορώ γιατί δεν προβάλλονται, δεν αξιοποιούνται, αφού από τέτοιου είδους ανθρώπους έχουμε ανάγκη, να μπουν μπροστάρηδες και να οδηγήσουν όλους εμάς τους αμαθείς ή ημιμαθείς στα απόκρυφα της φύσης μυστικά, ανιδιοτελώς και εθελοντικά.
Αξίζουν συγχαρητήρια και ευχαριστίες τόσο στον εκλεκτό επιστήμονα όσο και στον Ορειβατικό Σύλλογο, μαθημένο στις κορφές, που μας έδωσε αυτή τη θαυμάσια ευκαιρία της γνωριμίας με το σπάνιο και πανέμορφο αγριόγιδο των ελληνικών βουνών και ιδιαίτερα του τόπου μας που όμως «προσπαθούμε» να κατασπαράξουμε και να εξαφανίσουμε.

ΕΛΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ-ΔΟΥΒΛΗ