Αποκρυπτογράφηση μιας συνέντευξης

- Έπρεπε να συμβεί σημειολογικά και αυτό, στην ψευδαίσθηση της «πρώτης φοράς Αριστεράς», να εμφανισθεί και για πρώτη φορά, μια συνέντευξη της «Πρώτης Κυρίας»!  Και για να παρακάμψουμε την καπιταλιστική αυτή ορολογία, και για να κυριολεκτήσουμε ιδεολογικοκομματικά Αριστερά, να το πούμε της «Πρώτης Συντρόφισσας». Η λέξη «συντρόφισσα», ίσως είναι περισσότερο ταιριαστή στην περίπτωση, σαν πρώτη αποκρυπτογράφηση αυτής, της έντεχνης σύνθεσης και έκθεσης ιδεών, της «σχολής των καταλήψεων» του μαθητικού κινήματος, εκείνων των «αντιεξουσιαστικών δεκαπενταμελών συμβουλίων.
- Η υποδοχή και ο σχολιασμός της συνέντευξης, τόσον από τα δημοσιογραφικά μέσα, όσο και από τα Twitter, μπερδεύτηκαν και μοιράστηκαν, μεταξύ συζύγου και συντρόφισσας στον προσδιορισμό της συντευξιαζόμενης. Γιαυτό,  η «συντρόφισσα» προσδιορίζει καλύτερα την έμπνευση και την ιδεολογική ταυτότητα, περισσότερο μάλιστα που παρεμβλήθηκε και μια διευκρινιστική παλιά δήλωση περί «αμερικανιάς», για να μην ταυτιστεί με τις πρώτες κυρίες του καπιταλικοσοσιαλισμού της στο δρόμο που χάραξαν, Μισέλ, Μαργαρίτα, Μιμή.
- Η κύρια εμφάνιση, έκρυβε μια ανομολόγητη προσπάθεια, να εμφανιστεί ως μια νέα ιστορική Αριστερή (και πάλι για πρώτη φορά) Πασιονάρια,  και αυτό είναι μια άλλη αποκρυπτογράφιση αυτής της συνέντευξης. Στην ηπιότερη μορφή αυτό καταγράφεται στην πρωτοφανή πληθώρα των Twitter, στα οποία χαρακτηρίζεται ως «λαϊκή  αγωνίστρια»  που προετοιμάζεται, ή είναι στην αφετηρία, για το επόμενο βήμα της «λαϊκής επανάστασης», νοτιοαμερικανικού τύπου.
- Και εδώ, έρχεται στον αφρό, και αποκρυπτογραφείται και ένας άλλος ανομολόγητος στόχος, και πιθανόν προάγγελος της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, για αυτό, που αμέσως μετά ο πρωθυπουργός είπε, για τη νέα πορεία του με «ταξικό πρόσημο». Είπε η «συντρόφισσα», και ομολόγησε έτσι έμμεσα, τον θαυμασμό της για τον Φιντέλ Κάστρο! Το είπε βέβαια σαν ανικανοποίητη παλιά επιθυμία, ότι θα ήθελε να συναντήσει τον Φιντέλ Κάστρο. Η αποκρυπτογράφηση αυτής της επιδερμικής, και έτσι άχρωμης και συναισθηματικής θέσης, οδηγεί σε κάτι άλλο που δεν ομολογήθηκε. Εμφανίστηκε ως κάτι, σαν παλαιός θαυμασμός, που πήγαζε από την εποχή των «ηρωϊκών καταλήψεων» της μαθητικής επανάστασης, κάτω από τις φωτογραφίες του Κάστρο και του Τσε Γκεβάρα. Πίσω όμως από αυτά τα λόγια, κρύβεται μια ιδεολογική προσέγγιση  στον ολοκληρωτισμό του Φιντέλ Κάστρο,  που κράτησε 50 χρόνια. Αυτό ενισχύεται και από την παρουσία του σύντροφου Αλέξη στην κηδεία του Κάστρο, αυτός μόνο από τους ηγέτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μήπως κάπως έτσι βλέπει και θέλει, και φαντάζεται τελικά, τον σύντροφο Αλέξη;
- Αυτό ενισχύεται και από μια άλλη αποκρυπτογράφηση. Είναι εκείνο που είπε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία. Και συμπλήρωσε ότι δεν έγινε κάθαρση των μηχανισμών διοίκησης στα Υπουργεία. Η «συντρόφισσα» Περιστέρα, μετά από τρία χρόνια της «πρώτης φοράς Αριστεράς» του Αλέξη, προαναγγέλλει  καθάρσεις, για να πάρει η Αριστερά και την εξουσία. Η αριστερή ιστοριογραφία στους πολλούς ιδεολογικούς όρους που χρησιμοποιεί έχει και το προνουντσιαμέντο, συνηθισμένο στην Νότιο Αμερική! Μήπως μια τέτοια κάθαρση εννοεί και την προαναγγέλλει;
- Προχωρώντας την μελέτη, αυτής της απροσδόκητης και αναιτιολόγητης και άκαιρης συνέντευξης, που είναι άγνωστη στην ιστορία της πορείας της Μητρόπολης του Κομμουνισμού των Σοβιέτ, δεν αποφεύγεται μια αποστροφή που είπε για τον Αλέξη ότι, δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε, δεν είπε ψέματα. Πέραν των όσων  σχολίων πέρασαν στο κοινωνικό δίκτυο, και όσα ελέχθησαν μέσα από λέξεις κλειδιά, νέος, καθήκον, δεν πρόδωσε, στήριξε, έχασε χρόνο, αναγκάστηκε, δεν ήθελε,  όλα αυτά μοιάζουν σαν μια απολογία μάρτυρος σε Ειδικό Δικαστήριο. Και το πρωθυπουργικό ζεύγος, ως να βρίσκεται σε αγχώδη κατάσταση. Άγχος, ότι δεν είπε ψέματα, ένα ομολογημένο από τον Αλέξη αμάρτημα, που το ωραιοποίησε με την φράση, ότι δεν έκλεψε.
- Μια ακόμη αποκρυπτογράφηση, της συνέντευξης αυτής της «συντρόφισσας», είναι η ισχυρή και απόλυτη άποψη που έχει για όλα. Εμφανίζεται πλέον ως πολιτικό πρόσωπο με ισχυρή άποψη, και σαν να είναι έτοιμη για μια σημαντική θέση και καρέκλα  στον αναμενόμενο ανασχηματισμό. Ίδωμεν!
- Το  «κάθε 5 Ιουλίου κλαίω από οργή» μόνο σαν υποκρισία θεάτρου του παραλόγου μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί. Είναι η αποκορύφωση μιας θεατρικής ερμηνείας, μόνο που δεν μπόρεσε να βγάλει ένα συμβολικό δάκρυ στην υποκριτική αναπαράσταση. Το πήραν όμως τα Twitter και έκλαψαν γελώντας.   «Είναι αργά για δάκρυα Betty», «Don t cry for me Betty», «Γέλα κλάψε αλλά μη μιλάς», «το Twitter κλαίει μαζί με την Μπαζιάνα», «έπεσε το γέλιο της αρκούδας», «κοκτέϊλ από δάκρυα απόψε θα πιούμε».
- Και ο λαϊκός τραγουδιστής επικαιροποιείται εύστοχα:
Μην κλαίς και μη λυπάσαι που βραδιάζει
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η βροχή δεν μας τρομάζει
εμείς που ζούμε μοναχοί
μη κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η αγωνία δεν μας τρομάζει
Θα έλθει και για μας  μια Κυριακή
- Να τελειώσει αυτή η περιπλάνηση με τον επιτυχημένο χαρακτηρισμό της συνέντευξης από τον πρόεδρο των Κεντρώων
    «Ο Τσίπρας έβγαλε στο κλαρί την γυναίκα του»
- Για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτό, θα το βρούν σε βιβλία του «Εμφύλιου». Βγήκε στο κλαρί, βγήκε στο βουνό, βγήκε στο αντάρτικο. Το επιθυμεί και η συντρόφισσα Μποφίλιου. Η «πρώτη φορά Αριστερά», ξαναγράφει την τραγική ιστορία της. «Ευτυχώς που ηττηθήκαμε σύντροφοι».

 

Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…

ο  μέτοικος