Σουλτάνοι και παλάτια χωρίς αντίκρισμα
- Κυρίαρχο πολιτικό γεγονός, αλλά και εθνικό, ήταν η επίσκεψη στην Ελλάδα του προέδρου της γείτονος Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν. Τον προσκαλέσαμε βέβαια, και τον φιλοξενήσαμε, υποτίθεται, αλλά τελικά η φιλοξενία εξελίχθηκε σε μια ψυχρή και ελάχιστα φιλόξενη παράσταση, η οποία ήταν στερημένη από κάθε «έθιμο», ακόμη και των επίσημων δημοσίων εμφανίσεων.
- Προβλήθηκε προκαταβολικά, ως η δεύτερη επίσημη, μετά το 1952 επίσκεψη πρόεδρου της Τουρκίας, στην Ελλάδα, με προσδοκώμενη κάποια βελτίωση των σχέσεων και προώθηση συμφωνιών και συνεργασιών σε αναπτυξιακούς τομείς, ειδικά δε στον τουρισμό, τον πολιτισμό και το πρπσφυγικό.
- Το 1952, στις 25 Νοεμβρίου, έφθασε στην Ελλάδα ο τότε πρόεδρος της Τουρκίας Τζελάλ Μπαγιάρ. Ο μέτοικος ευρισκόμενος τότε στην Αθήνα, είχε την τύχη να δει τις εκδηλώσεις και να τις παραθέσει σε αυτές τις περιπλανήσεις του, συμπληρώνοντας και όσα άλλα παραλήφθηκαν στις ιστορικές αναφορές των μέσων ενημέρωσης.
- Δεν αναφέρθηκε σε κανένα ιστορικό ρεπορτάζ ότι τον Ιούνιο 1952, είχε προηγηθεί επίσκεψη 10 ημερών του Βασιλέως Παύλου στην Τουρκία, στην Κωνσταντινούπολη και Άγκυρα. Μάλιστα έγραψαν τότε οι εφημερίδες ότι κατά την οδική διαδρομή, ο Βασιλιάς σε ορισμένες περιοχές επευφημήθηκε στα ελληνικά μάλιτσα, από κατοίκους που προερχόταν από ελληνικές περιοχές και είχαν φύγει με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Σε κάποια περιοχή μάλιστα συνάντησε και παλιούς τουρκογιαννιώτες.
- Ο Τζελάλ Μπαγιάρ έτυχε τότε, τον Νοέμβριο 1952, μιας πολύ θερμής υποδοχής και φιλοξενίας. Τον υποδέχτηκε ο Βασιλιάς μετακινήθηκαν στην Αθήνα σε ανοιχτό αυτοκίνητο, χωρίς να «νεκρώσει» η πόλη, ανακηρύχθηκε από τον Δήμαρχο Αθηναίων σε επίσημη τελετή, επίτιμος δημότης των Αθηνών, και οργανώθηκε, εκδρομική έξοδος στην Κορινθία και στην Ακροκόρινθο. Σε όλη τη διαδρομή είχαν αναρτηθεί σε στύλους αφίσες με την επιγραφή: hos geldiniz Τζελαλ Μπαγιάρ που σημαίνει στα τουρκικά Καλώς ήρθατε Τζελάλ Μπαγιάρ. Και η υποδοχή στην Κορινθία ήταν επίσης θερμή.
- Η αναχώρηση δε, έγινε με επιβίβαση του Τζελάλ Μπαγιάρ σε πολεμικό πλοίο στο Παλαιό Φάληρο, με την παρουσία του Βασιλιά Παύλου και του τότε πρωθυπουργού Αλέξ. Παπάγου.
- Ήταν πράγματι μια υποδοχή ξένου αρχηγού Κράτους, με όλα τα χαρακτηριστικά της Ελληνικής Φιλοξενίας και παράδοσης. Ο μέτοικος βρέθηκε ακόμη και στην υποδοχή του Τίτο και του Αϊζενχάουερ, με τα ίδια περίπου χαρακτηριστικά φιλοξενίας αλλά και ιδιαίτερης αναφοράς, στην Αμερικανική βοήθεια, και στη στάση του Τίτο, για την καταστολή της ανταρσίας της Αριστεράς και του ΚΚΕ του Τρίτου Γύρου 1946-1949.
- Στην υποδοχή του Ερντογάν, τα πράγματα εξελίχθηκαν «στραβά», όπως θα έλεγε και κάποιος της «πρώτης φοράς Αριστερά»! Η ατμόσφαιρα, σε όλες τις εικόνες της επίσκεψης, ήταν σχεδόν παγωμένη και τυπικά ψυχρή. Και στα τέως Βασιλικά ανάκτορα, την Προεδρία σήμερα, οι σκηνές και οι διάλογοι, δεν είχαν κάτι από το μεγαλείο της περίπτωσης του Τζελάλ Μπαγιάρ. Από όσα τουλάχιστον μας έδειξε η τηλοψία. Η έλλειψη κόσμου (νεκρή Πολιτεία), η προηγηθείσα νύχτα των αναρχικών και των Αριστερών καταληψιών του Πολυτεχνείου, η γενική χαλαρότητα, και η ασεβής, σχεδόν (ο Ερντογάν δεν έκανε ούτε μια στοιχειώδη στάση ατενίσεως του μνημείου) κατάθεση του στεφανιού, στον Άγνωστο Στρατιώτη, ακόμη και η υποδοχή του Ερντογάν, από τον χωρίς γραβάτα πρωθυπουργό, υποβάθμισαν την όλη τελετή και το επίπεδο που έπρεπε να έχει μια υποδοχή ενός προσκεκλημένου αρχηγού Κράτους με τα προσδοκώμενα εθνικά οφέλη, από μια τέτοια επίσκεψη. Ευτυχώς, στην εκδήλωση στον Άγνωστο Στρατιώτη την ψυχρή ατμόσφαιρα και την απογοήτευση των Ελλήνων, αντιμετώπισε το άγημα των Ευέλπιδων, όταν μαζί με τη Φιλαρμονική που έπαιζε τον Εθνικό Ύμνο, στεντώρια, όλοι οι άνδρες του τιμητικού αγήματος, έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο.
- Ήταν η ηχηρότερη και γενναιότερη ελληνική στάση, απάντηση και παράσταση, σε μια στιγμή που όλοι ήταν συννεφιασμένοι και απογοητευμένοι από τις τελετές.
- Και αν, σε κείνη τη στιγμή, αν, ο πρωθυπουργός, έψελνε ή έστω ψέλιζε, ή κουνούσε, τα χείλη του, μαζί με τους Ευέλπιδες, θα είχε κερδίσει πολλά από όσα χάνει με τα σκληρά μέτρα των μνημονίων.
- Αυτή η φωνή των Ευέλπιδων, θέρμανε τις καρδιές όλων των Ελλήνων, και ενίσχυσε το Εθνικό φρόνημα όσων την άκουσαν, και δηλοποίησαν περίτρανα, ότι το Έθνος και η Πατρίδα είναι μέσα στους Έλληνες ζωντανά, και ισχυρά, ιερά κειμήλια, σαν τη σπίθα κρυμμένα στη στάχτη, όπως το λέει ο ποιητής, και ακούγαμε κάποτε στα σχολεία μας.
- Η παρατήρηση και διαπίστωση αυτή, και όποιο δυνατό μήνυμα έστειλαν οι Ευέλπιδες, δεν είναι μακριά να πούμε, ότι το Εθνικό φρόνημα είναι ακόμη δυνατό. Ο Εθνικισμός και η Μεγάλη Ιδέα είναι εδώ, και οι ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον παραμένουν ένα φωτεινό ορόσημο προς κατάκτηση.
- Στις μικρές παρατηρήσεις, με κάποιο άλλο περιεχόμενο, οι Έλληνες θα χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό αν οι οργανωτές της υποδοχής, είχαν επιτύχει μια άνοδο του Τούρκου Πρόεδρου στην Ακρόπολη, όπως του Ομπάμα και του Μακρόν.
- Ο Ερντογάν στην Ελλάδα, πήγε στη Θράκη στο Τέμενος και προσευχήθηκε, ο δικός μας, δεν συνηθίζει παραστάσεις σε Θρησκευτικές τελετές της Ορθοδοξίας.
- Ο Ερντογάν σύστησε στους Μουσουλμάνους της Θράκης να σέβονται την Ελληνική σημαία, και στη συνέντευξη στον δημοσιογράφο στην Άγκυρα είπε, ότι καλεί τους Ρωμιούς που έφυγαν από την Κωνσταντινούπολη να ξαναγυρίσουν και να δουλέψουν εκεί. Αυτό εξαφανίστηκε από την ενημέρωση.
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…
ο μέτοικος
