Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο μαζί την καρέκλα!..

on .

- Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ, πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Ιωαννίνων

 Τα τρία τελευταία χρόνια κεντρικό πρόσωπο της πολιτικής μας σκηνής αναδεικνύεται ο Π. Καμμένος. Είναι συγκυβερνήτης, ρυθμίζει την πορεία της χώρας, συνθέτει το κυβερνητικό σχήμα και λύνει κατά το δοκούν του τα μεγάλα προβλήματα της Ελλάδας. Χωρίς αυτόν η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μας είχε
αποχαιρετήσει και αποδημήσει σε μουσείο της ιστορίας. Γι’ αυτό και η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στα στιβαρά χέρια του Καμμένου και τα πάντα εξαρτώνται από την πολιτική σκέψη, αν υπάρχει, του Υπουργού της Άμυνας!
Είναι πολύ πιθανό ένας παρατηρητής ξένος να πιστεύει ότι πρόκειται για χαρισματικό πολιτικό, δώρο στους Έλληνες από τον Θεό ή από τη φύση, που ήρθε για να σώσει την ελληνική δημοκρατία από τους «δοσίλογους» και να απαλλάξει τους Έλληνες από κάθε κακό. Ο αναγνώστης δύσκολα συγκρατεί τη θυμηδία μ’ αυτό που λέω, αλλά η πραγματικότητα αυτό δηλώνει τουλάχιστον για τους κυβερνώντες.
Δυστυχώς για το λαό μας και τη μοίρα μας, αφού η πλειοψηφία έδειξε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με το συμπεθεριό Τσίπρα-Καμμένου. Και πράγματι ο δεύτερος χωρίς το δαχτυλίδι του Πρωθυπουργού θα είχε περάσει στα αζήτητα της πολιτικής μας ζωής και θα λειτουργούσε μονάχα ως παράδειγμα αποφυγής. Παρά ταύτα είναι ο συγκυβερνήτης, ο πρώτος τη τάξει Υπουργός και ουδείς των κυβερνώντων τολμά δημόσια να αμφισβητήσει τις πράξεις και τα ιδεολογήματά του. Έχει εξελιχτεί σε «ιερό σύμβολο» του Πρωθυπουργού, των Υπουργών και όλων των στελεχών της Κυβέρνησης κι ας τον χλευάζει και αποδοκιμάζει φωναχτά ή σιωπηρά το σύνολο της κοινωνίας.
Ο ίδιος ο Καμμένος έχει επανειλημμένα διαφωνήσει σε σοβαρά ζητήματα και μάλιστα με δηλώσεις έδειχνε να είναι έτοιμος να ανατρέψει την Κυβέρνηση. Ξέρει πολύ καλά ότι και ο Πρωθυπουργός νοιάζεται μόνο για την εξουσία και επομένως μπορεί να ενεργεί όπως αυτός κρίνει χωρίς να απειλείται από κανέναν. Δηλαδή εδώ βρίσκει απόλυτη εφαρμογή η λαϊκή σοφία με τη ρήση: το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο μαζί «την καρέκλα». Αυτός είναι ο λόγος που έχουν ταυτιστεί απόλυτα και λειτουργούν σαν «σιαμιαίοι»!
Και για να μην υπάρχει αμφιβολία σε κανέναν για την ποιότητα του ανθρώπου και για την εξουσιομανία του ας θυμηθούμε μεγάλες διαφωνίες του με την Κυβέρνηση: Σήκωσε «μπαϊράκι» για τον νόμο αλλαγής φύλου, για το σύμφωνο συμβίωσης, για την άδεια Κουφοντίνα, για τον χαρακτηρισμό «Μακεδονία» των Σκοπίων από τον Μουζάλα, για το μισθολόγιο των ενστόλων, για το ζήτημα της σημαίας, για το θέμα των Θρησκευτικών και για πολλά άλλα. Και μάλιστα γονατιστός στον Αρχιεπίσκοπο ορκιζόταν πως αν το ζητήσει η Εκκλησία αυτός θα έριχνε την Κυβέρνηση.
Αλλά νάτος μπροστά μας, περήφανος για την πολιτική του και αποφασισμένος να εξαντλήσει και την τελευταία μέρα της εξουσίας μαζί με τον κ. Τσίπρα. Άρα πρόκειται για πολιτικό που επενδύει στην πατριδοκαπηλία, στη θρησκοληψία και στην ιστορική συνείδηση των Ελλήνων. Αυτό στην πολιτική θεωρία θα πρέπει να ορίζεται ως ύβρις. Αν, λοιπόν, δεχόμαστε τη φιλοσοφική θεώρηση της αρχαίας τραγωδίας, τότε σύντομα ακολουθεί η κάθαρση, που θα είναι η αποπομπή του από τα πολιτικά πράγματα με τη βούλα του λαού μας.
Αυτή η πολιτική πρακτική είναι πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα της πολιτικής μας ζωής, γεμάτη με κυνισμό, με σκοπιμότητα και χυδαιότητα. Ο Καμμένος δεν έχει φραγμούς, αρκεί να συγκυβερνάει με τον ΣΥΡΙΖΑ και να απολαμβάνει τα αγαθά της καρέκλας. Γι’ αυτό κατάντησε η Ελλάδα να κυβερνιέται από ένα συνοθύλευμα από ξενόφοβη και ρατσιστική ακροδεξιά και από ένα κόμμα άκρο αριστερό και λαϊκιστικό. Μ’ αυτή τη σύνθεση και συνύπαρξη η Κυβέρνησή μας αξίζει παγκόσμιο μετάλλιο πολιτικής ευρεσιτεχνίας!
Όμως αυτή η αφύσικη ιδεολογικά σύμπραξη, ναρκοθετεί τα θεμέλια της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Είναι βέβαιο ότι για χάρη του Καμμένου δε θα χάσει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ τον θρόνο, αλλά θα τραυματιστούν αρχές που υπηρετούν γενικότερα το πνεύμα του ελληνικού πολιτικού πολιτισμού.
Οι 153 βουλευτές στηρίζουν όλες τις πράξεις του Καμμένου, ακόμα και την πώληση πολεμικού υλικού στη Σ. Αραβία. Ευτυχώς που η κοινωνία αρχίζει να δείχνει έμπρακτα ότι αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει και θα δώσει λύση στα αδιέξοδα της χώρας.