Ας υψώσουμε τη φωτογραφία του Τραμπ…

Πιστεύω ότι ποτέ στο παρελθόν οι Έλληνες πολίτες, και ειδικά οι αριστεροί, δε δοκίμασαν τόση αμηχανία σε συνάντηση Έλληνα Πρωθυπουργού και Προέδρου των ΗΠΑ όση ένιωσαν βλέποντας την εικόνα του Τσίπρα και του Τραμπ στο Λευκό Οίκο. Εμείς οι νεοέλληνες μετά τον εμφύλιο πόλεμο, 1946-49 ως τα σήμερα είχαμε πιστέψει, για διαφορετικούς βέβαια λόγους η κάθε πολιτική αντίληψη, ότι οι Αμερικάνοι έχουν μεγάλη ευθύνη για τις περιπέτειες της Ελλάδας (Εμφύλιος, Δικτατορία, Κυπριακό).
Βέβαια ο αντιαμερικανισμός ήταν στοιχείο της αριστερής ιδεολογίας και διαμόρφωνε διαχρονικά συλλογικές συνειδήσεις μέσα στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Και τώρα ήρθε ο κ. Τσίπρας, ο Πρωθυπουργός της για πρώτη φορά Αριστεράς, να γκρεμίσει εν μία νυκτί και χωρίς καμιά προετοιμασία το θεμελιακό ιδεολόγημα των ανθρώπων που ορκίζονταν στον βωμό του αντιαμερικανισμού.
Πώς, λοιπόν, να αντιδράσει ο κάθε πολίτης σ’ αυτή την μεταμόρφωση της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ; Να δεχτεί ότι λόγω εθνικής ασφάλειας ή η οικονομική κρίση επιβάλλουν στην Ελληνική Κυβέρνηση να παραβιάσει μια σταθερή πολιτική της χώρας απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες; Μήπως ο κ. Τσίπρας ξέρει κάτι περισσότερο από όλους τους άλλους για την γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και είναι ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε την ευνοϊκή συγκυρία; Ή πρόκειται για μια ακόμα ευκαιριακή μεταστροφή, μόνο και μόνο για την προβολή του ως σοβαρού παράγοντα της παγκόσμιας πολιτικής και άρα υπολογίσιμου συμμάχου για την πολιτική σκηνή;
Είναι πράγματι κάθε ερμηνεία παρακινδυνευμένη, καθότι αυτή η Κυβέρνηση σε όλα τα ζητήματα, σοβαρά ή καθημερινά, δεν έχει καμιά σταθερότητα ούτε σε στόχους ούτε σε λύσεις προβλημάτων.
Όμως για όλους τους Έλληνες η υποταχτική στάση του Πρωθυπουργού μπροστά στον Τραμπ ήταν μια πρόκληση πολιτικής πατριωτική και ηθική. Είναι αδιανόητο ο λαός να υποφέρει από την οικονομική κρίση, να μην μπορεί να ανασάνει από τη συνεχή και βαρειά φορολογία και ο Τραμπ με περηφάνεια να ανακοινώνει την αγορά από την φτωχή Ελλάδα ανταλλακτικών για τα F16 με κόστος 2,4 δισ. Αλλά ξέχασε να δεσμευτεί ο Πλανητάρχης του Καμμένου για την εθνική μας ασφάλεια, για το προσφυγικό ή για την έξοδο από τα Μνημόνια.
Και πώς ένιωσε ο άνεργος Έλληνας όταν ο Τραμπ δήλωσε ότι με αυτή την αγορά εκ μέρους των Ελλήνων δημιουργούνται χιλιάδες θέσεις εργασίας στην Αμερική; Δηλαδή οι φόροι των Ελλήνων κατατίθενται στα ταμεία της Αμερικής και οι νέοι μας περιφέρονται στις χώρες του κόσμου προς αναζήτηση εργασίας! Αυτά τα παράδοξα και τα προκλητικά της Κυβέρνησης ας τα κατανοήσει και ας τα ερμηνεύσει ο κάθε Έλληνας.
Έχει ακόμη ιδιαίτερη πολιτική σημασία να επισημάνω την αντίδραση δύο ανθρώπων της Αριστεράς, του Γλέζου και του Ν. Φίλη, πρώην Υπουργού. Ο κ. Γλέζος, Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ως λίγο πριν, δήλωσε: «Όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός αγωνίζεται για να μειωθεί η ανεργία στις ΗΠΑ, αγοράζοντας τα F16, όταν προσφέρει γη και ύδωρ στη μητρόπολη της παγκοσμιοποίησης, όταν υμνεί τον Πλανητάρχη για τα «δημοκρατικά του αισθήματα», τότε η υποταγή της χώρας στις ΗΠΑ είναι όχι μόνο φανερή, αλλά και ολοκληρωτική»! Και ο κ. Φίλης είπε: Εμείς αγοράζουμε Φάντομ, ενώ δεν μπορούμε να αγοράσουμε ούτε ανταλλακτικά για τα νοσοκομειακά αυτοκίνητα!
Πόσο δίκιο έχει σύγχρονος ιστορικός που σημειώνει: «Οι πολιτικοί θεωρούν ότι οι υπήκοοί τους είναι τόσο ανίδεοι και βλάκες, ώστε να πιστεύουν αιωνίως τις δημαγωγίες τους».
Και επιτέλους, ας σταματήσουν Τσίπρας και Καμμένος να κινδυνολογούν εκμεταλλευόμενοι τον εύπιστο πατριωτισμό των Ελλήνων, λέγοντας ότι οι εξοπλισμοί είναι αναγκαίοι, αφού οι τούρκοι μας απειλούν. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά οι συνεχείς αγορές όπλων δεν οδηγούν στην ειρηνική συμβίωση. Και οι δύο λαοί ξοδεύουν τα περισσότερα χρήματα από όλα τα κράτη για όπλα χωρίς να κερδίζουν ούτε την ασφάλεια ούτε την ειρήνη. Ο ιστορικός Γ. Δερτιλής παραθέτει πλήρη στοιχεία των δαπανών και αποδεικνύει ότι ακόμα και τώρα στον καιρό της κρίσης η Ελλάδα δαπανά το ψηλότερο ποσοστό σε σχέση με το ΑΕΠ μαζί με την Τουρκία. Και ειρωνικά σημειώνει: «Εννοείται ότι οι κυριότεροι προμηθευτές των ελληνικών και των τουρκικών όπλων, Αμερικανοί, Γάλλοι και Γερμανοί είναι ενθουσιασμένοι».
Επομένως, αν δεν ανατραπεί αυτή η ακατανόητη πολιτική της Κυβέρνησης, δεν έχουμε τίποτε άλλο να πράξουμε παρά να υψώσουμε τη φωτογραφία του Τραμπ στις κρατικές υπηρεσίες και έτσι να δώσουμε χαρά και στον Καμμένο. Και ας αναφωνήσουμε όλοι μαζί: Ζήτω ο νέος «πατερούλης».

ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ