Η έκθεση του ΟΟΣΑ και ο διάλογος για την Παιδεία!

Έκθεση για την Παιδεία στην Ελλάδα ετοιμάζει ο Ο.Ο.Σ.Α.. Αν πιστέψουμε  τα όσα αναγράφτηκαν στον Τύπο, οι άνθρωποι που ήρθαν στην Ελλάδα έμειναν κατάπληκτοι γι’ αυτά που είδαν και έστειλαν το πρώτο μήνυμα που είναι η αναγκαιότητα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.
Ο Υπουργός της Παιδείας όμως είχε έτοιμο το σχέδιο για την αναμόρφωση της Παιδείας και το έδωσε στη δημοσιότητα. Κάνει λόγο για αυτοαξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Δηλαδή, οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί θα αξιολογούν και θα κρίνουν τους εαυτούς τους. Όσοι έτυχε να θητεύσουμε δεκαετίες ολόκληρες στην εκπαίδευση τα ακούμε αυτά και γελάμε, αφού δεν μπορούμε τίποτε άλλο να κάνουμε.
Την ίδια στιγμή, εξήγγειλε διάλογο για την Παιδεία που ελπίζει –είπε- να ολοκληρωθεί μέχρι τα Χριστούγεννα. Και το ερώτημα: Να κάνει διάλογο με ποιούς και γιατί; Οπωσδήποτε έχουμε πολλά να μάθουμε όταν κάνουμε διάλογο. Αρκεί  βέβαια να έχουμε μάθει να κάνουμε διάλογο. Είναι εύκολο πράγμα; Είδατε στη Βουλή τους αρχηγούς των κομμάτων να κάνουν διάλογο; Είδατε στα τηλεπαράθυρα τους βουλευτές των αντίθετων κομμάτων να κάνουν διάλογο; Είδατε στις συνελεύσεις των κομματικών οργανώσεων να γίνεται διάλογος;
Ένα κόμμα βέβαια που βρίσκεται στην εξουσία, με βάση το πρόγραμμα που έχει εξαγγείλει προεκλογικά και έχει εγκριθεί από το λαό, οφείλει να καλέσει τους αρμόδιους για το συγκεκριμένο θέμα και να ακούσει τις απόψεις τους για τη βελτίωση του προγράμματός του. Και επειδή ο λόγος για την Παιδεία, είδατε όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης κάποιο από τα κόμματα εξουσίας να έχει συντάξει προεκλογικά ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την Παιδεία;
Κάτι τέτοιο έχει να συμβεί στη χώρα μας από το έτος 1964, τότε που το Υπουργείο Παιδείας βρισκόταν στα χέρια της περίφημης τριάδας: Γ. Παπανδρέου, Λ. Ακρίτας και Ε. Παπανούτσος. Εποχή που δεν την ξανάζησε αυτό το ταλαίπωρο Υπουργείο.
Με βάση το Πρόγραμμα για την Παιδεία που είχε εξαγγείλει η Ένωση Κέντρου προεκλογικά, το νομοσχέδιο για την Παιδεία ήταν έτοιμο μέσα σε λίγους μήνες. Πριν κατατεθεί στη Βουλή για συζήτηση και για ψήφιση, ο Γενικός Γραμματέας Ε. Παπανούτσος, εξουσιοδοτημένος από την Κυβέρνηση, το έστειλε στις Ενώσεις των Καθηγητών και των Δασκάλων και όρισε συγκεκριμένες ημερομηνίες για την κάθε μία προκειμένου να ακούσει τις απόψεις των Γενικών Συνελεύσεών τους για τη βελτίωση του Νομοσχεδίου. Ήμουν εκπρόσωπος των Καθηγητών σε κείνη τη Συνέλευση και είχα την ευκαιρία να απολαύσω εκείνη τη μυσταγωγία.
Έπαιρναν το λόγο άνθρωποι άσχετοι ή και βαλτοί από το ισχυρό εκπαιδευτικό κατεστημένο που δεν ήθελε τίποτε να κινηθεί στα λιμνάζοντα ύδατα της Παιδείας και έλεγαν πράγματα που εμάς τους νέους εκπαιδευτικούς μας άφηναν άφωνους.
Είχε ζητήσει ο Παπανούτσος από την αρχή την άδεια από το Προεδρείο να παρεμβαίνει, κάθε φορά που η συζήτηση θα ξέφευγε από τα πλαίσια του Προγράμματος και από τις δικές του αρμοδιότητες. Θα αναφερθώ σε δυο μόνο περιπτώσεις για να καταλάβετε τι σημαίνει Κυβερνητικό Πρόγραμμα για την Παιδεία και τι σημαίνει διάλογος πάνω σ’ αυτό.
Κάποιος ομιλητής αντιτάχθηκε, σθεναρά μάλιστα, στην κατάργηση των εισιτηρίων εξετάσεων και την καθιέρωση της εννιάχρονης υποχρεωτικής Παιδείας. Ζήτησε το λόγο ο Παπανούτσος και με όλη την ευγένεια που τον διέκρινε ξεκαθάρισε: «Δεν ήρθα εδώ για να συζητήσω τέτοια βασικά θέματα της εκπαιδευτικής πολιτικής της Κυβέρνησης που έχουν εξαγγελθεί προεκλογικά στο λαό και έχουν εγκριθεί από το λαό. Ήρθα όμως να συζητήσω τα προβλήματα που δημιουργούνται από αυτήν την πολιτική και να τα αντιμετωπίσουμε κατά τον καλύτερο για σας τρόπο».
Ένας άλλος ομιλητής εισηγήθηκε να καταργηθούν οι επιθεωρητές και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Πήρε αμέσως το λόγο ο Παπανούτσος και δήλωσε: Μιλάω όχι ως Γεν. Γραμματέας, αλλά ως εκπαιδευτικός, για να σας πω πως αν υπάρξει Κυβέρνηση που θα καταργήσει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, δεν θα διαλύσει μόνο την Παιδεία, αλλά θα διαλύσει και το Κράτος. Αυτό ακριβώς συνέβη από το 1980 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τα αποτελέσματα γνωστά και αναμενόμενα.
Τούτο το έρμο το Κράτος το διαλύσαμε. Και όπως δήλωσε τις προάλλες ο Μίκης Θεοδωράκης, «με τις γνωστές συνθήκες -εννοεί τα Μνημόνια- παραδώσαμε στους ξένους το μέλλον της χώρας για πολλές δεκαετίες μπροστά». Και αυτό ασφαλώς δεν είναι άσχετο με τη διάλυση της Παιδείας, η οποία κατά τον Πλωρίτη «μένει έτσι γιατί έτσι πρέπει να μένει».

ΣΠΥΡΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ