Μια άλλη πρόταση για τον πρωτογενή τομέα…

Από μια άποψη είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς, από την άλλη όμως διερωτόμαστε για τα αποτελέσματα των ημερίδων για τον πρωτογενή τομέα που διεξάγονται αυτή την περίοδο στην περιοχή μας.
Καλό είναι που διενεργούνται, που υπάρχει ενημέρωση, ειλικρινά όμως ήθελα να ξέρω σε όλες τις ημερίδες πόσοι γεωργο-κτηνοτρόφοι και αγρότες γενικά συμμετέχουν; Γιατί, κοιτάζοντας την εικόνα της τηλεόρασης παρατηρούμε ότι  ίσως οι περισσότεροι που συμμετέχουν είναι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, υπάλληλοι και λοιποί. Καλό λοιπόν θα ήταν να μας πληροφορήσει κάποιος που έκανε την απογραφή σε κάθε ημερίδα, πόσοι ενδιαφερόμενοι για τον πρωτογενή τομέα παραγωγής συμμετείχαν, γιατί, αν δεν έγινε απογραφή είναι μέγα λάθος, τη στιγμή που θα μπορούσαν να ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι, να βοηθηθούν και να προσκληθούν στο μέλλον.
Επί της ουσίας όμως μετά την ενημέρωση, τι; Μπορεί, αλήθεια, να ασχοληθεί και να επιβιώσει κάποιος με το ποσό των 25.000 ευρώ περίπου που χορηγείται; Ασφαλώς θα ήταν αφέλεια να το υποστηρίξουμε. Τι δέον γενέσθαι; Ιδού η πρόταση μου:
Πρώτον, να απογραφούν – καταγραφούν, ύστερα από πρόσκληση - κάλεσμα οι ενδιαφερόμενοι άνεργοι που θέλουν να ασχοληθούν με τον πρωτογενή τομέα.
Δεύτερον, επειδή το χορηγούμενο ποσό είναι πολύ μικρό και δεν φτάνει για σταβλικές εγκαταστάσεις, μικρή κατοικία, αποθήκες κλπ. υποδομές για να λειτουργήσει μια παραγωγική μονάδα, είναι αναγκαίο η Περιφέρεια, οι Δήμοι και η Εκκλησία που διαθέτουν αδιάθετες γαίες, εκτάσεις για καλλιέργεια και βόσκηση, να τις παραχωρήσουν για είκοσι (20) τουλάχιστον χρόνια δωρεάν και εάν αποτύχουν οι αγρότες, να επιστραφούν και να παραχωρηθούν σε άλλους ενδιαφερόμενους με τους ίδιους ευνοϊκούς όρους.
Τρίτον, η Περιφέρεια και οι Δήμοι τα μηχανήματα και εργαλεία που έχουν να τα διαθέσουν μαζί με τους τεχνίτες - χειριστές τους, που ίσως κάθονται, δεν το γνωρίζω, αλλά υπάρχει αυτή η αντίληψη της κοινωνίας, προκειμένου να εκχερσώσουν και να διαμορφώσουν τα εδάφη ώστε να καταστούν κατάλληλα για καλλιέργεια και βόσκηση, να ανοίξουν δρόμους, να προσφέρουν οποιαδήποτε βοήθεια μπορούν, χωρίς καμία επιβάρυνση στους νέους αγρότες.
Και τέταρτον, το κεντρικό κράτος, η κυβέρνηση, να νομοθετήσει φορολογικά κίνητρα για μια δεκαετία τουλάχιστον, για να μπορέσουν να αναπτύξουν την παραγωγή και να επιβιώσουν οι νέοι αγρότες.
Τα προβλήματα τώρα, εδώ και οχτώ χρόνια, στην φτωχοποιημένη χώρα μας είναι ότι δεν υπάρχουν λεφτά, υπάρχει καταστροφική φορολογία για την επιβίωση παραγωγικών μονάδων, απαγορευτικό κόστος παραγωγής, κόστος λιπασμάτων κλπ., και καμιά βοήθεια από το κράτος.
Άρα, λοιπόν, χωρίς την παραπάνω αναφερόμενη βοήθεια, είναι πολύ δύσκολο, είναι ήρωες όσοι επιβιώνουν, να γίνει κάτι στον πρωτογενή τομέα που είναι ο μόνος γρήγορος δρόμος προς την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής.
Θα ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα εάν τολμούσε ο Περιφερειάρχης μας Αλέκος Καχριμάνης -που είναι ίσως όσο λίγοι γνώστης του πρωτογενούς τομέα παραγωγής- να κάνει μια μεγαλύτερη προσπάθεια και, γιατί όχι, εάν συμφωνεί με την πρότασή μου, να καταστώ και εγώ αρωγός στην προσπάθεια, εάν  νομίζει ότι μπορώ να προσφέρω.
Τα παραπάνω αποτελούν πρόταση για την γρήγορη ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα παραγωγής, για την απασχόληση και την επιβίωση των νέων μας που φεύγουν στο εξωτερικό, ευρισκόμενοι για πολλά χρόνια στην ανεργία με όλες τις συνέπειες της. Είναι μια πρόταση και καλό είναι να προβληματίσει! Αναμένουμε…