Ευημερούντες πολιτικοί απελπισμένοι πολίτες…

Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό, αναρωτιέται ο κάθε καλόπιστος και μακριά από σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες πολίτης; Είναι αλήθεια ότι αυτό συμβαίνει ή είναι μια υπερβολή; Πώς είναι δυνατόν όλοι οι πολίτες να  είναι απογοητευμένοι έως απελπισμένοι από την κατάσταση που ζούμε εδώ και 8 χρόνια και οι πολιτικοί που κυβερνούν κάθε φορά να λένε τα καλύτερα λόγια και να υπερηφανεύονται μάλιστα για τα έργα τους;
Είναι άραγε αυθαίρετο να υποθέσουμε  πως τα πράγματα καλυτερεύουν για τους πολιτικούς γρήγορα, επειδή εκτοξεύεται το δικό τους μηνιαίο εισόδημα, αδιαφορώντας ή ξεχνώντας τα δικά μας συνεχώς μειούμενα μεροκάματα τις δικές μας συνεχώς μειούμενες δουλειές.
Τι σόι οικονομικός προγραμματισμός είναι αυτός που παρόλο που όλες οι δουλειές, μισθοί και μεροκάματα μειώνονται, οι φόροι να πρέπει να αυξάνονται!
Είναι άραγε κι αυτό αυθαίρετο συμπέρασμα ότι δηλαδή οι πολίτες βρίσκονται συνεχώς κάτω από το φόβο να γίνουν τα επόμενα  υποψήφια θύματα ενός ανελέητου κυνηγητού από το «φρενοκομείο» των αλλεπάλληλων φοροαρπακτικών νόμων του Υπουργείου Οικονομικών και των εντολών της ΕΕ;
Είναι αλήθεια πως όταν κάποιο κόμμα παίρνει την εξουσία μέσα σε λίγες εβδομάδες, αν όχι μέρες, βλέπει τα πράγματα να βελτιώνονται με ταχύτητα και αργότερα σιγά-σιγά ως δια μαγείας να γίνονται ακόμη και ρόδινα αλλά πάντα με τις ίδιες και απαράλλακτες αποτυχημένες φορομπηχτικές πολιτικές.
Πού να δώσει εμπιστοσύνη ο πολίτης όταν διαβάζει άρθρα επί άρθρων σε εφημερίδες και ΜΜΕ από κομματικούς «υποτακτικούς» σε κόμματα και αρχηγούς που όλα είναι μαύρα όταν είναι στην αντιπολίτευση και όλα αρχίζουν να ροδίζουν όταν αναλαμβάνουν οι ίδιοι την εξουσία.
Πώς να εμπιστευτεί ένας πολίτης ένα άρθρο που θέλει να διαβάσει και που μιλάει για τη δική του δεινή κατάσταση που έχει περιέλθει και θέλει να ακουμπήσει εκεί πάνω την ελπίδα του για ένα καλύτερο αύριο  και στο τέλος διαβάζει πως ο αρθρογράφος είναι κομματικό στέλεχος του τάδε ή του δείνα κόμματος που ήδη έχει κυβερνήσει με την ίδια ή έστω μικρότερη αποτυχία.
Ποιο κόμμα αλήθεια είναι αυτό που απέφυγε να μας ξεγελάσει προεκλογικά; Ποιος λοιπόν πολιτικός είναι αξιόπιστος όταν δημοσιεύει κάτι που αρέσει στους πολίτες στα λόγια αλλά τα έργα του ίδιου και του κόμματός του θα ακολουθήσουν γρήγορα -όταν αναλάβουν την εξουσία- άλλη πορεία από αυτήν που υποσχέθηκαν;
Γιατρεύεται άραγε ο καρκίνος της χώρας μας με μερικές ασπιρίνες παυσίπονες που κατά καιρούς προσφέρουν ως αντίδοτα οι εκάστοτε κυβερνώντες; Ποιοι θα σταματήσουν την πληγή της ξέφρενης μετανάστευσης των νέων μας, αυτού το πολύτιμου πνευματικού θησαυρού, στο εξωτερικό; Της μετανάστευσης που με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο αποδεικνύει την αναποτελεσματικότητα των έργων όλων όσων μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν αυτά τα χρόνια;
Στην Ελλάδα κάποιοι εμπιστεύτηκαν τη δεξιά, κάποιοι την αριστερά, κάποιοι το κέντρο. Οι περισσότεροι όπου κι αν πιστεύουν λένε πως προδόθηκαν από τις ιδεολογίες τους, αλλά ουσιαστικά από τα κόμματά τους και τα έργα και τις ημέρες των κομμάτων που εκφράζουν αυτές τις ιδεολογίες.
Τι να εμπιστευτούμε λοιπόν; Θα έλεγα, να κάνουμε πέρα όλους όσους αγαπούν μόνο τις ιδεολογίες και να βρούμε αυτούς που αγαπούν και το έχουν αποδείξει την Ελλάδα. Υπάρχουν; Ναι! ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ! Οι ιδεολογίες γεννούν εχθρότητες και σκοπιμότητες. Η αγάπη για την Ελλάδα ενώνει όλες τις αξιόμαχες δυνάμεις.
Στο σημείο που είμαστε σήμερα δεν θα είχαμε φτάσει ποτέ, αν όσοι μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, είχαν και έχουν οράματα για την Ελλάδα και όχι για την διαιώνιση των εαυτών τους στην εξουσία με πρόσχημα την ιδεολογία τους.
Ακόμη και δω που κατρακυλήσαμε υπάρχει ελπίδα κι αύτη έχει ένα όνομα: ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ και η απεμπλοκή μας από τον μακροχρόνιο ζυγό της οικονομικής ασφυξίας, καθώς και το σταμάτημα της μεταναστευτικής αιμορραγίας των νέων μας ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ…

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΝΕΣΣΗΣ