Η αλληλεγγύη διαχρονικά…
- Τον τελευταίο καιρό βομβαρδιζόμαστε με μια λέξη «κλειδί», λες και είναι το κλειδί που θα μας λύσει όλα τα προβλήματα της κακοδαιμονίας μας, της μιζέριας μας και της κατάντιας μας.
- Είναι η λέξη «Αλληλεγγύη», και στολίζεται με πολλά και ηχηρά επίθετα ή συμπληρώνεται, σαν τα «συμπληρώματα διατροφής», για να δυναμώσει την οικονομία μας.
- Με αλληλεγγύη λοιπόν διανθίζεται το κίνημα για να βγούμε από την κρίση, και το «πιάτο» περιγράφεται, κατά περίπτωση, ως «Εθνική αλληλεγγύη», ως «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», ως «συμμαχική αλληλεγγύη», ως «εκκλησιαστική αλληλεγγύη» ως «ΜΚΟ αλληλεγγύη», ως «αναπτυξιακή αλληλεγγύη» και ό,τι εφευρίσκει η φλύαρη πολιτικολογία, και κάθε φτηνός λαϊκισμός.
- Μέσα σε αυτές τις ποικιλόμορφες «αλληλεγγύες», βέβαια, δεν ξεχνιέται και η «αλληλεγγύη» του Λεχ Βαλέσα της Πολωνίας, με την οποία άρχισε το ξήλωμα της κομμουνιστικής επικυριαρχίας του Στάλιν στην Ανατολική Ευρώπη, για να γίνει τελικά ένα πολιτικό κίνημα.
- Αλλά, μια και έπεσε η γραφίδα σε αυτόν το χώρο έχουμε και μια εφαρμογή της «αλληλεγγύης» στα Γιάννενα, στην πρώτη «Λαϊκή Δημοκρατία», τον Δεκέμβριο του 1944, με τις 20.000 χρυσές λίρες που μάζεψαν στανικώς από τους εμπόρους των Ιωαννίνων, και εκείνες τις 14.000 χρυσές λίρες που μάζεψαν από την εκποίηση της Ισραηλινής περιουσίας στο Αργυρόκαστρο.
- Και τα ιδεολογικά «Τάγματα» των αλληλέγγυων αυξάνουν και πληθύνονται, ως τα τάγματα της «Λεγεώνας των Ξένων», που μας έφθασαν αυτοβούλως, και λένε ότι αγωνίζονται για την συμπαράσταση προς δοκιμαζόμενους πρόσφυγες, με τη νέα εφεύρεση των ΜΚΟ και άλλων σχημάτων που χρηματοδοτούνται ποικιλοτρόπως και αφορολόγητα.
- Έτσι, η αλληλεγγύη, από μια ανθρώπινη πηγαία εκδήλωση συμπαράστασης, βοήθειας και αγάπης προς τον δοκιμαζόμενο συνάνθρωπο, ξεστράτησε, από εκείνο που ήταν στο χωριό, στις μικρές κοινωνίες, που ήταν η αληθινή βοήθεια σε κάθε χωριανό που δοκιμαζόταν, όπου ράδιζαν όλοι, να θερίσουν τα γεννήματα της ανήμπορης χήρας, να της φέρουν τα ξύλα για τον χειμώνα και άλλες πολλές μορφές βοήθειας
- Σήμερα, και με τη συγκυρία της κρίσης, γίνεται εργαλείο και σύνθημα των πολιτικών και άλλων φορέων, και προτροπή και διαφήμιση ιδεολογιών, και διανομής «κονδυλίων» που μετριούνται με πακτωλούς.
- Και ακούγεται συνεχώς η αλληλεγγύη, και επαναλαμβάνεται σε ευρωπαϊκά φόρουμ, σε διασκέψεις, σε ανακοινώσεις σε προγραμματικές δηλώσεις και στη μελλοντολογία της ανάπτυξης που ….έρχεται!
- Ακούστηκε πολλές φορές στις Εκθέσεις της Θεσσαλονίκης ακόμη και στη Βουδαπέστη τις τελευταίες μέρες.
- Και μοιράζεται πολλές φορές, και μέσα στη δική μας κρίση όπου στις ουρές διανομών κατατίθεται η αξιοπρέπεια του πολίτη, και ο πόνος της δυστυχίας.
- Τέτοια θα μείνουν στη δική μας ιστορία τα «γεμιστά» και τα «συσσίτια των μαθητών» που ανακοινώνονται για να θυμούνται οι ηλικιωμένοι δύσκολα χρόνια, με γεγονότα που δεν θάθελαν να τα θυμούνται.
- Και έγινε η αλληλεγγύη, ένα διαφημιζόμενο κίνημα, με πολλά μικρόφωνα, σέλφις, κάμερες και βίντεο, και προβολείς, και δηλώσεις, χάνοντας πολλά από την παλιά σεμνότητα, διακριτικότητα, και τον σεβασμό στον άνθρωπο.
- Και μένει στις ενθυμήσεις μας από τα χρόνια της κατοχής, που στο χωριό, σε μια περίπτωση ανήμπορης γυναίκας, πήγαιναν το βράδυ αργά δυό τρεις γέροντες, διακριτικά και αθόρυβα να της προσφέρουν λίγα φαγώσιμα, από τα λίγα που είχαν στα σπίτια τους. Και χαρακτηριστική ήταν και εκείνη η περίπτωση των άγνωστων κυριών που σε αυτή την κρίση, τις γιορτές κατέβαιναν στη Βαρβάκειο αγορά των Αθηνών και πλήρωναν τα ψώνια κάποιων απόρων ανθρώπων, και αμέσως εξαφανίζονταν χωρίς ταυτότητα και φανό. Η αλληλεγγύη στη βιωμένη παράδοση του λαού.
- Δεν παραγνωρίζεται, ότι και σήμερα, αυτή η παράδοση δεν χάθηκε, και αποτελεί τον θησαυρό μιας πολιτιστικής κληρονομιάς ριζωμένης στη ψυχή του λαού μας.
- Είναι πολλοί οι φορείς, αλλά και ατομικά, που αθόρυβα και μεθοδικά και πρακτικά, συνεχίζουν αυτή την παράδοση, και συμπαραστέκονται στους δοκιμαζόμενους από την κρίση, που δεν μετριούνται «στατιστικά», δεν διαφημίζονται, δεν ανάβουν προβολείς και δεν βγαίνουν στο γυαλί.
- Πολλές εκκλησίες προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες αλληλεγγύης, αθόρυβα, και σιωπηλά, και πολλοί είναι εκείνοι άνδρες και γυναίκες που εθελοντικά, συνεχίζουν την παράδοση του λαού μας, και της εκκλησίας μας, βοηθώντας τέτοιες πρωτοβουλίες.
- Κι αν γυρίσουμε το ιστορικό ημερολόγιο πίσω και στην προσφυγιά της μικρασιατικής καταστροφής, και στην περίπτωση των ανταρτόπληκτων, και στο κύμα των προσφύγων από την Αλβανία Βορειοηπειρωτών και Αλβανών το 1991, θα βρούμε αυτήν την παραδοσιακή πολιτιστική παράδοση της αλληλεγγύης να εκδηλώνεται πηγαία και αυθόρμητη.
- Τα τελευταία φαινόμενα με τους πρόσφυγες και μετανάστες στα στρατόπεδα των νησιών μας, η ντροπή της Ειδομένης, και τα «προγράμματα» της Ευρώπης και του ΟΗΕ, και κάποιες «νεοφυείς» κρατικές δομές, νοθεύουν την παραδοσιακή αλληλεγγύη, και την μετατρέπουν σε έμμισθη απασχόληση και στη δημιουργία μιας «φάρας» αλληλέγγυων, και με φαινόμενα διαπλοκής και παράπλευρες επεμβάσεις, και ποικίλα προβλήματα.
- Και για 30.000 πρόσφυγες-μετανάστες, που τελικά θα εγκατασταθούν μόνιμα, γίνεται τόσος λόγος και τόσος θόρυβος, που αλλοιώνεται η σταθερή αξία της ελληνικής παραδοσιακής αλληλεγγύης του λαού μας.
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται
ο μέτοικος
