Στη μνήμη Ισαάκ και Σολωμού

-  Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΦΑΡΜΑΚΗ

• Aυτές τις ημέρες του Αυγούστου, η μνήμη μου γυρίζει στην Κύπρο 21 χρόνια πίσω.
Στις 11.08.96, που τουρκοκυπριακή στίφη, μόνο του άοπλο και εντελώς ανυπεράσπιστο, με σιδηρολοστούς χτύπησαν και δολοφόνησαν τον Τάσο Ισαάκ.
Και στις 14.08.96 που επίσης Τουρκοκύπριοι ανάνδρως με σκοπευμένα πυρά, δολοφόνησαν τον Σολωμό Σολωμού, που ανεβασμένος στον ιστό, προσπάθησε να υποστείλει το τουρκοκυπριακό σύμβολο κατοχής που παράνομα κυμάτιζε σε ζώνη που έλεγχαν δυνάμεις του Ο.Η.Ε.
Του Ο.Η.Ε., που πρέπει να τον λέμε και να τον διαβάζουμε σαν «Οργανισμό Ηνωμένων Εχθρών» της Ελ­λάδος και του Ελληνισμού, αφού αποδείχτηκε, 43 χρόνια μετά την εισβολή ανίσχυρος και ανίκανος για την εφαρμογή των 32 αποφάσεων και ψηφισμάτων του που σαφέστατα, απαιτούν την αποχώρηση των Τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και των βάρβαρων εποίκων από την Κύπρο.
Τις δολοφονίες αυτές, υποκριτικά όπως αποδείχτηκε, τότε έσπευσαν να καταδικάσουν, διεθνείς οργανισμοί, κυβερνήσεις, πολιτικάντηδες, δημοσιογράφοι και διάφοροι περιστασιακοί ευαισθησιοπωλητές.
Έτσι και αυτά τα εγκλήματα ξεχάστηκαν όπως και τόσα άλλα. Και ενώ υπήρξε άφθονο υλικό εικόνων, οι δολοφόνοι ούτε καν παραπέμφθηκαν σε δίκη! Ένας δε εξ αυτών... ετιμήθη από το ψευδοκράτος με την ανάθεση «υπουργείου» του.
Σημειώνω τέλος, ότι ο Τάσος Ισαάκ μόλις είχε προλάβει να σφίξει στην πατρική του αγκαλιά το μικρό του κοριτσάκι.