Καλοκαιρινές αναπολήσεις…

- Δίπλα στον υπολογιστή μου, τον γεροντικό αφοσιωμένο φίλο και σύντροφο, τον διορθωτή  της εξασθενισμένης μνήμης, τον πληροφορητή των σύγχρονων εξελίξεων, και τον αποταμιευτή των διαλογισμών μου, έχω κρεμάσει στον τοίχο, ένα απόσταγμα σοφίας κάποιου διανοητή που με προκαλεί για αναδρομές και αναπολήσεις.
    «Το να ανακαλύπτεις το παρελθόν είναι μια απόλαυση»
- Βρισκόμαστε στο μεσοκαλόκαιρο, και το θερμόμετρο ξεπέρασε μερικές μέρες τους 40 βαθμούς Κελσίου. Και η επικαιρότητα παράλληλα δίνει τους δικούς της υψηλούς δείκτες ενδιαφέροντος και ακραίων γεγονότων.
- Για τον «μέτοικο», οι υψηλές θερμοκρασίες αποτελούν  μια ακόμη αφορμή για μια «απόλαυση»,  με αναπολήσεις του παρελθόντος και με όσους συνειρμούς αυτές φέρνουν,  και όσες παράλληλες σκέψεις έρχονται αυτόματα και απρόβλεπτα.
- Καιρός της κατοχής. Αγώνας για επιβίωση για ζωή και ζήση. Σπαρμένα και το τελευταίο χερσοχώραφο. Χαρά και απόλαυση η εικόνα με τα λικνιζόμενα στάχυα στο λίβα του καλοκαιριού. Η ώρα του θερισμού ήρθε μαζί με την προσδοκία της επάρκειας. Η ευλογία του Θεού στο αμπάρι με την αποτροπή της πείνας και της έλλειψης.
- Οι γυναίκες θερίζουν  με τα δρεπάνια, περασμένες, ξεχασμένες εικόνες, σήμερα λαογραφικές. Ο μόχθος και η κόπωση δεν φαίνονται και η ανάμνηση δεν αναπολεί τα ίχνη της κόπωσης. Λίγο ξυδότριμα στο κλειδοπίνακο είναι το παραδοσιακό αντίδοτο κατά της κόπωσης. Και ο «μέτοικος», μικρός τότε δίπλα στη μάνα του, να κουβαλάει  τα δεμάτια με το άλογο στο αλώνι του σπιτιού, και να γυρίζει με το μπουκλί γεμάτο με νερό για λίγο δρόσισμα των θεριστών.
- Αναμνήσεις για λαογραφική σπουδή, που δεν συνοδεύονται με τα τότε συναισθήματα, με τις τότε αγωνίες, με τους τότε φόβους και κινδύνους. Στόχος μοναδικός η στοιχειώδης επάρκεια. Ελπίδα ζωής για την επόμενη μέρα, το τέλος του πολέμου.
- Και το ερώτημα στο «μέτοικο», γιατί αυτή η αναδρομή στην κρίση εκείνη, με μια επιστροφή  σε μια «μουσειακή» χαλκομανία, που δεν συγκινεί πλέον, αφού, ούτε στα αλφαβητάρια βρίσκει σήμερα κάποιος μια μικρή έστω ενημερωτική ανάγνωση, που δεν την υποψιάζονται ακόμη και οι δάσκαλοι και παιδαγωγοί.
- Τα χωράφια χέρσωσαν πια, ρουμάνιασαν από άγρια δένδρα, τα σύνορά τους δεν φαίνονται, οι ιδιοκτήτες απόγονοι δεν τα γνωρίζουν και δεν τα πιστοποιούν στα περιουσιακά τους στοιχεία και στα κτηματολογικά κατάστιχα.
- Ναι, κάπως έτσι είναι, αν έτσι νομίζουν όλοι εκείνοι που ονειρεύονται, μελετούν και  σχεδιάζουν, μια «δίκαιη ανάπτυξη», κάνουν ποικίλα project, και success story, ελπίζουν σε στράτευση «νέων αγροτών», τάζουν πάλι επιδοτήσεις και ενισχύσεις, αναγέννηση της γεωργίας, και επιστροφή στη γη εκείνων που πήραν το δρόμο για τα ξένα.
- Παράλληλα, μερικοί «αναπτυξιολόγοι» αναρτούν δασικούς χάρτες και πινακίδες  με τα δασωμένα παλιά χωράφια, ή οριοθετούν βοσκοτόπια χωρίς βοσκούς, αποξενώνοντας τους κληρονόμους, που έτσι τους στέλνουν πιο μακριά από τη γενέτειρα γή. Κάποιοι άλλοι «βοσκοί» όμως τρίβουν τα χέρια τους, και καραδοκούν να γεμίσουν με ανεμογεννήτριες  κάθε πλαγιά και κάθε  ραχούλα.
- Αυτά και άλλα, έρχονται παράλληλα με τις απολαυστικές αναπολήσεις του μέτοικου, από μια άλλη παλιά κρίση την οποία περάσαμε, και σταθήκαμε   με το ξυδότριμα στο κλειδοπίνακο και το νερό στο μπουκλί.
- Μπορεί κάποιοι να τα παίρνουν αυτά σαν γραφικά, αλλά όταν ψωνίζουν στα σούπερ μάρκετ και βλέπουν τα περισσότερα αγροτικά προϊόντα να εισάγονται από άλλες χώρες, να θυμούνται τη γιαγιά με το ξυδότριμα στο κλειδοπίνακο, και το μπουκλί με το γάργαρο νερό της βρύσης, και μετά να ανοίγουν το τάπερ και να ψάχνουν να βρούν μέσα στην πλαστική πολυτέλεια, την ταυτότητα προέλευσης του φαγητού, ή να ανοίγουν μια εμφιαλωμένη δόση νερού και κάθε προελεύσεως χυμού και ποτού.
- Δεν είναι χωρίς σημασία, ότι τον τελευταίο καιρό οι ειδήσεις της περιοχής μας αποκάλυψαν και βεβαίωσαν, ότι  θα χαθούν πολλά αναπτυξιακά κονδύλια από την απροθυμία νέων να στραφούν στη αγροτική παραγωγή, με ότι αυτό συνεπάγεται για το πρόγραμμα και το μέλλον του τόπου.
- Και δεν είναι χωρίς σημασία επίσης, το γεγονός ότι σε όλη την Ήπειρο η εικόνα των πολλών χέρσων εκτάσεων, σε πληγώνει, σε περιοχές μάλιστα που έχουν δαπανηθεί τεράστια ποσά για αρδευτικά έργα, και αναδασμούς που τελικά πήγαν στον γάμο του Καραγκιόζη. Κάποια στατιστική Υπηρεσία θα έχει στοιχεία, για αυτό το χέρσο τελικά και απαράγωγο ποσοστό γεωργικής γης. Η δημοσίευση θα ήταν χρήσιμη. Και μαζί ένα μέτρο μιας αυταπάτης και μιας άλλης χρεοκοπίας προγραμμάτων.
- Αλλά αυτό το καυστικό καλοκαίρι μετριέται και μια άλλη πλευρά ανάπτυξης που μεγιστοποιήθηκε, όπως είναι ο Τουρισμός, που αποδεικνύεται ότι έχει μολυνθεί από τον ιό των «προοδευτικών» κινημάτων, «δεν πληρώνω», και η Πολιτεία ανακαλύπτει μια εκτεταμένη φοροδιαφυγή,  την οποία, φαίνεται ότι αδυνατεί να  ελέγξει και να καταστείλει, και το χειρότερο, που επαναφέρει τα παλιά «μπόνους» και τα «πριμ».  
- Σε όλα αυτά τα συμβαίνοντα, αυτή την εποχή του καλοκαιριού, πολλά θα ανακληθούν στη μνήμη με αναπολήσεις από το παρελθόν, και από δύσκολες μέρες για προβληματισμό, αλλά και για τις μικρές απολαύσεις χαρές που χάθηκαν με την άφρονα διαχείριση εσόδων και εργασίας ή μη εργασίας.
- Τα μόνα που διατηρούν ακόμη την παράδοση και την αυθεντική αναπαραγωγή είναι τα καλοκαιρινά πανηγύρια των χωριών μας που μας προσκαλούν σε μια ρεαλιστική προσαρμογή, σε δοκιμασμένες κρίσεις, όσο και αν αυτό, για πολλούς, φαίνεται απαρχαιωμένο και ουτοπικό. Ο πλούτος παράγεται  με τη σκληρή δουλειά. Η αναφορά στο ξυδότριμα στο κλειδοπίνακο, και το νερό στο μπουκλί, είναι συμβολικά και αυθεντικά πειστήρια ενός διαχρονικού   αγώνα του Γένους που έστησε αυτό τον τόπο.
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…

ο  μέτοικος