Οι δημοσιογράφοι των «ίσων αποστάσεων…»

Όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες έτσι και οι δημοσιογράφοι είτε ως τηλεπαρουσιαστές είτε ως μέλη διαφόρων panels είναι ελεύθεροι να επιλέγουν το κόμμα που τους εκφράζει περισσότερο και να το υπερασπίζονται στις ιδιωτικές τους συζητήσεις. Όταν όμως ασκούν δημόσια το λειτούργημά τους είτε μέσω της τηλεόρασης είτε των ραδιοφωνικών εκπομπών που τους επιτρέπουν να μπαίνουν στα σπίτια μας οφείλουν να το ασκούν με πλήρη αντικειμενικότητα και ν’ αφήνουν τους τηλεθεατές και ακροατές τους να βγάζουν τα συμπεράσματά τους.
Αντ’ αυτού όμως κοινή είναι η διαπίστωση ότι αδυνατούν να κρύπτουν τις σκοπιμότητές τους, με συνέπεια να τους ακούμε να επαναλαμβάνουν το «τηρώ ίσες αποστάσεις», «εφαρμόζω το 50/50», «ευρίσκομαι στη σωστή θέση αφού οι Νεοδημοκράτες με χαρακτηρίζουν ως ΣΥΡΙΖΑ και οι Συριζαίοι ως ΝΔ», «λέω τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη», «τα λέω έξω από τα δόντια», κ.α.π.
Πέρα όμως από οποιαδήποτε κριτική δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι υπηρετούν κάποιον καναλάρχη και αν παρεκλίνουν από τις γραμμές που επιβάλλει η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του είναι βέβαιο ότι θα χάσουν το ψωμί τους. Βέβαια, προς ικανοποίηση του ετεροκλήτου κοινού τους παρέχεται ένας βαθμός σχετικής ελευθερίας και αυτό είναι επίσης κατανοητό. Το μη κατανοητό είναι η ισοπέδωση, η προσποιητή άγνοια των πραγματικών γεγονότων, η προσποιητή απορία επί κραυγαλέως γνωστών περιστατικών, η πρόσκληση στα panels τους ασχέτων, κατά κανόνα, προσώπων επί θεμάτων πολιτικής οικονομίας, οικονομικής ανάπτυξης, διεθνούς χρηματοπιστωτικού – διατραπεζικού συστήματος, διακρατικών συναλλαγών και υποχρεώσεων της χώρας μας, εξυπηρέτησης των δανείων μας και τέλος, η προσπάθειά τους να αρέσουν στους κυβερνητικούς εκπροσώπους επιτιθέμενοι με ισοπεδωτικά ερωτήματα κυρίως στους εκπροσώπους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (νυν ΔΗΣΥ).
Περιττεύουν τα αποδεικτικά στοιχεία για τηλεθεατές και ακροατές με στοιχειώδη κρίση και μνήμη, οι οποίοι σπανίως δεν αλλάζουν το «κουμπί». Η ακροαματικότητά τους οφείλεται κυρίως σε όσους στερούνται κρίσης και έχουν κοντή μνήμη, οι οποίοι, δυστυχώς είναι και οι πολλοί. Αυτούς αντί να τους βοηθήσουν, ως οφείλουν, να δουν την αληθινή πραγματικότητα και να σταθούν με υπευθυνότητα απέναντι στο σαθρό πολιτικό σύστημα που έκοψαν και έραψαν στα μέτρα τους οι πολιτικοί μας προς ίδια προσωπικά και κομματικά οφέλη ή συγκάλυψη σκανδάλων και εξασφάλιση προκλητικών προνομίων, τους παραπλανούν προσποιούμενοι απαράδεκτη άγνοια συνοδευόμενη από απροκάλυπτη αφέλεια υπερασπιζόμενοι παντελώς άκομψα τα συμφέροντα των καναλαρχών που έχουν κάθε λόγο να τα έχουν καλά με την εκάστοτε κυβέρνηση.
Τότε τι αξία έχει μια πεπλανημένη και ανημέρωτη κοινή γνώμη; Γιατί δεν οργανώνουν panels με ειδικούς εμπειρογνώμονες για να φωτίσουν το λαό να καταλάβει τις πραγματικές διαστάσεις της κρίσης, τι σημαίνει ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ, τι παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, τι παραγωγικότητα, τι ανταγωνιστικότητα, ώστε να είναι σε θέση να ψηφίσει σωστά και υπεύθυνα;
Η ευθύνη τους στη δυστυχία που δέρνει τη χώρα μας δεν είναι μικρότερη των πολιτικών μας κι ας μην προκαλούν το λαό με το 50-50, τις ίσες αποστάσεις και τα σύκα με τη σκάφη… Καιρός ν’ ασκήσουν σωστά το λειτούργημά τους και αυτό να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ, Ομότ. Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών