Τι δεν καταλαβαίνουμε;

Η καθημερινότητά μας μονοπωλείται από συζητήσεις σχετικά με την πιθανότητα (βεβαιότητα) να περικοπούν επιπλέον μισθοί και συντάξεις, το τέταρτο μνημόνιο που είναι  πια εδώ, την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους. Και όλοι μαζί, όπου και να βρεθούμε, αναρωτιόμαστε με τρόμο: μα είναι δυνατόν να ζήσει κάποιος με 500 Ευρώ; Μα είναι δυνατόν να περιμένεις πέντε χρόνια για  να εγκριθεί η σύνταξή σου; Μα είναι δυνατόν να ζητούν οι δανειστές νέα μέτρα;  Μα είναι δυνατόν;
Τι δεν είναι δυνατόν; Aλήθεια, θέλουμε να καταλάβουμε τι πραγματικά είναι δυνατόν να συμβεί; Εφτά χρόνια κρίσης και δυστυχώς σοφότεροι δε γίναμε. Εμείς ξέρουμε ότι όλα μπορούν να λυθούν με μαγκιά και διαπραγμάτευση. Αρκεί να κλαιγόμαστε πώς δεν είναι δυνατόν να ζήσει ένας άνθρωπος με 500 Ευρώ (πριν από χρόνια το πλαφόν της κλάψας ήταν τα 700 Ευρώ). Που θα πάει θα μας λυπηθούν. Αλλά μέχρι να μας λυπηθούν, εμείς θα κλαιγόμαστε. Και μεταξύ κλαυθμού και οδυρμού θα πετάμε και καμιά απειλή του στυλ: «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα από την κατοχή». Παλιοναζί ε παλιοναζί!!! Ναζί εσείς, ΧΑ εμείς. Φιλελεύθεροι εσείς, ΣΥΡΙΖΑ εμείς. Να δούμε ποιος θα χάσει αν πάρουμε το καπελάκι μας και την κάνουμε από τη λυκοσυμμαχία σας (ΚΚΕ εμείς). Α να χαθείτε παλιοπροτεστάντες, καταπιεστές, εργασιομανείς.  Για τολμήστε να τα βάλετε με την ορθοδοξία μας!
Λοιπόν, σίγουρα θα ζήσουμε εξαθλιωμένοι με 500 ευρώ. Και σίγουρα αυτούς τους μισθούς απολαμβάνουν οι νέοι μας, όσοι βρίσκουν δουλειά σήμερα. Δεν έχουμε όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτή την κατάντια, όμως αν δεν τερματιστούν παθογένειες που χρόνια τώρα έχουν στρεβλώσει την ελληνική παραγωγή γρήγορα θα μάθουμε ότι κάτω από τα 500 υπάρχουν τα 300 ευρώ. Τα πράγματα μπορούν να γίνουν χειρότερα, αποδείχτηκε άλλωστε. Α, και δυστυχώς  «από μηχανής θεός» δεν υπάρχει.

Κέρδος ανά στρέμμα στην Ελλάδα
Την ίδια στιγμή, ειδήσεις που μπορούν να μας κάνουν σοφότερους και να μας υποδείξουν το πρόβλημα αλλά και τη λύση του, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους: 1700 Eυρώ η στρεμματική απόδοση στην Ολλανδία, 1290 Ευρώ η απόδοση στο Ισραήλ, ….190 Ευρώ (ναι 190 Ευρώ!) η απόδοση στην Ελλάδα. Η Ολλανδία με 45 εκ στρέμματα καλλιεργειών είναι η δεύτερη σε εξαγωγές αγροτικών προϊόντων χώρα στο κόσμο. Η Ελλάδα με 37 εκ στρέμματα στον πάτο.
Tι φταίει, ή μάλλον τι κάνουν τόσο καλά οι Ολλανδοί και οι Ισραηλινοί; Την απάντηση μας τη δίνουν οι ίδιοι οι Ολλανδοί και οι Ισραηλινοί: Εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογιών στην παραγωγή. Ο αγρότης δεν πρέπει να είναι μόνο γνώστης της γης αλλά και των νέων τεχνικών καλλιέργειας. Καινοτομία και τεχνολογία λοιπόν είναι το κλειδί.
Καινοτομία και τεχνολογία σημαίνουν πολλά πράγματα. Καταρχήν σημαίνει έρευνα, αγροτική έρευνα και γενετική βελτίωση ποικιλιών ώστε να έχουμε τη μέγιστη απόδοση κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες της κάθε χώρας. Χρειάζεται λοιπόν συνεργασία Πανεπιστημίων - Ινστιτούτων σε αυτή την κατεύθυνση. Ποια είναι η κατάσταση στην Ελλάδα; Τελματωμένη εδώ και δεκαετίες. Οι παλαιότεροι, ακόμη και οι μη έχοντες σχέση με την αγροτική παραγωγή, θα θυμούνται τις διαφημίσεις στην τηλεόραση σχετικά με τα ελληνικά υβρίδια καλαμποκιού, εκεί κάπου στη δεκαετία του 80. Έκτοτε τίποτε! Σήμερα, τα ελληνικά υβρίδια καλαμποκιού αντιπροσωπεύουν μόνο το 3% των σπόρων που φυτεύονται κάθε χρόνο! Όπως συμβαίνει και με τις περισσότερες καλλιέργειες, οι ελληνικοί σπόροι δεν αντιπροσωπεύουν περισσότερο από 10% στην ετήσια αγορά σπόρων.
Η εξάρτηση συνεπώς ακόμη και αυτής της μη αποδοτικής γεωργικής παραγωγής μας είναι τεράστια από σπόρους που εισάγονται. Και ενώ αυτή η κατάσταση θα έπρεπε να μας αφυπνίσει, εμείς τα βάζουμε ξανά με τους κακούς ξένους που είχαν την προνοητικότητα να συγκεντρώσουν τους σπόρους, να τους διατηρήσουν, να τους βελτιώσουν (μετά από χρόνια έρευνας και επένδυσης χρημάτων) και τελικά να μας τους πουλάνε. Μα είναι δυνατόν! Σα δε ντρέπονται! Πού ακούστηκε να πουλάνε σπόρους! Πρώτη φορά το ακούει αυτό ο Έλληνας, είτε δεξιός είτε αριστερός! Και τι κάνει; Πάει απλώς στο γεωπόνο και αγοράζει τον βελτιωμένο Ολλανδικό σπόρο. Μα ζει με 400 Ευρώ μια οικογένεια, αναρωτιέται το βράδυ στο καφενείο! Και μαζί του «αναρωτιέται» και η εκάστοτε αντιπολίτευση.  Μα είναι δυνατόν!

Το παράδειγμα της ντομάτας θερμοκηπίου
Στην Oλλανδία, με εφαρμογή νέων τεχνολογιών καλλιέργειας, η παραγωγή τομάτας υπερβαίνει τους 100 τόνους ανά στρέμμα. Στην Eλλάδα, με την παραδοσιακή μέθοδο καλλιέργειας τομάτας, η απόδοση των 20 τόνων ανά στρέμμα θεωρείται επιτυχημένη!
Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν υπάρχει κανένα φοβερό επτασφράγιστο μυστικό. Οι νέες τεχνολογίες, οι οποίες είναι γνωστές και στην Ελλάδα και αναφέρονται ως «υδροπονικές τεχνολογίες», απλώς στην Ελλάδα δεν εφαρμόζονται, ή εφαρμόζονται σε μικρή κλίμακα. Αυτό γιατί υπάρχει ένα αρχικό κόστος επένδυσης, ενώ παράλληλα απαιτείται και εκτεταμένη εξοικείωση των αγροτών με τις νέες τεχνολογίες (όπως η χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών). Αποτέλεσμα; Στα Χανιά για παράδειγμα, όπου οι θερμοκηπιακές καλλιέργειες είναι ευρύτατα διαδεδομένες, υπάρχουν 3.700 στρέμματα με θερμοκήπια εκ των οποίων μόνο τα 15 στρέμματα αφορούν σε υδροπονικές καλλιέργειες! Αποτέλεσμα; Εισάγουμε περισσότερη ντομάτα απ’ ότι εξάγουμε! Επιπρόσθετα, η ντόπια ντομάτα δεν είναι ανταγωνιστική ως προς την εισαγόμενη ακόμη και στην εγχώρια αγορά. Οι ντομάτες Ολλανδίας πωλούνται στην Ελλάδα στην ίδια τιμή με τις ντόπιες αν όχι και σε χαμηλότερη.
Μα είναι δυνατόν, αναρωτιόμαστε καθημερινά στο καφενείο και στα πρακτορεία του ΟΠΑΠ! Μπορεί να ζήσει μια οικογένεια με  500 Ευρώ; Είναι δυνατόν σε μια Ευρωπαϊκή χώρα το αφορολόγητο να πέσει κάτω από τα 8000 Ευρώ; Δεν αναρωτιόμαστε όμως, είναι δυνατόν μια χώρα να παρέχει υψηλού επιπέδου ιατρoφαρμακευτική περίθαλψη, υψηλού επιπέδου εκπαίδευση και υψηλού επιπέδου κοινωνικές υπηρεσίες με την πλειοψηφία των πολιτών της να δηλώνουν (αλήθεια λέω εγώ) κάτω από το φορολογητέο όριο;

Είναι κρίμα…
Είναι κρίμα που μετά από τόσα χρόνια κρίσης εξακολουθούμε να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε ή δεν καταλαβαίνουμε στ’ αλήθεια. Είναι κρίμα που μετά από τόσα χρόνια παραλογισμού, εξακολουθούμε να ζούμε αποστασιοποιημένοι από την κοινή λογική. Είναι κρίμα που αρνούμαστε ακόμη και τώρα να  δούμε γύρω μας, τον κόσμο που μας περιβάλλει και μας προσπερνά. Είναι κρίμα να μην απαιτούμε από τους διανοούμενους και  τους τεχνοκράτες αυτής της χώρας να πάρουν θέση και να βγουν μπροστά. Είναι κρίμα να ανεχόμαστε ένα απονευρωμένο Πανεπιστήμιο κλεισμένο στον μικρόκοσμό του χωρίς επαφή με την κοινωνία, τα προβλήματα του τόπου και τις δυνατότητες ανάπτυξής του.
Είναι κρίμα να ζητάμε λεφτά από την ΕΕ για να φτιάξουμε νέα τμήματα σπουδών (ακόμη και στις τεχνολογίες αιχμής) ώστε να στείλουμε τα παιδιά μας να σπουδάσουν για να βρουν μια δουλειά στο εξωτερικό με σκοπό να αναπτύξουν περαιτέρω τις τεχνολογίες αιχμής της Ολλανδίας, της Γερμανίας ή του Ηνωμένου Βασιλείου. Στην τελευταία παγκόσμια κυβερνοεπίθεση δεν ήμασταν στόχος. Μα πώς να γίνει αλλιώς;  Όταν την επανάσταση της πληροφορικής την βιώνουμε μόνο με το e-mail, το facebook, άντε και το  instagram.  
Άλματα χρειαζόμαστε, άλματα τεχνολογίας. Χωρίς Πανεπιστήμια συνδεδεμένα με την παραγωγή χωρίς δημόσιες υπηρεσίες συνδεδεμένες με την παραγωγή, απλά δεν γίνεται.  Δεν έχουμε το περιθώριο να σκεφτόμαστε με όρους προηγούμενου αιώνα.  Είναι κρίμα να ασχολούμαστε ακόμη με μια διαπραγμάτευση που σκοπό έχει να μοιράσει λιγότερο ή περισσότερο δίκαια τα ΔΑΝΕΙΚΑ! Είναι κρίμα να μη καταλαβαίνουμε ότι πλούτος δεν υπάρχει. Ο πλούτος δημιουργείται εκεί έξω, με κόπο, γνώση και τεχνολογία!