Οι αρχαίοι Έλληνες για τις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς (δανειστές) όλων των εποχών

Οι κυβερνώντες την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, αν είχαν κάνει τον κόπο να μελετήσουν τους αρχαίους προγόνους μας θα τους συμβούλευαν ότι «Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί. Φύλασσε σαυτόν εγκρατώς ελεύθερον». Δηλαδή: «Τα δάνεια κάνουν δούλους τους ελεύθερους. Να φυλάς τον εαυτό σου με εγκράτεια ελεύθερον» (Μενάνδρου και Φιλιστίωνος Γνώμαι και διάλεκτοι). Ο δε Φιλιστίων, στο ίδιο έργο, έλεγε: «Βλέπε τον δανειστήν ως θάλασσαν ή βυθόν. Αν γαρ βραδύνης, λαμβάνεις τρικυμίαν». Δηλαδή: Να βλέπεις τον δανειστή σαν θάλασσα ή πάτο. Διότι, αν αργήσεις να επιστρέψεις τα δανεικά, θα αντιμετωπίσεις θάλασσα τρικυμισμένη).
Είναι γνωστό ότι όπου υπάρχει οικονομική εξάρτηση αυτή φέρνει και την πολιτική εξάρτηση. Ο Πλούταρχος συγκεκριμένα, είχε γράψει πριν από αιώνες προφητικά («Ηθικά» - Περί του μη δανείζεσθαι 828 Ε, 5), για τον δανειστή: «Φεύγε πολέμιον και τύραννον δανειστήν ου γην αιτούντα και ύδωρ ως ο Μήδος, αλλά της ελευθερίας απτόμενον και προγράφοντα την επιτιμίαν Κάν μη διδώς ενοχλούντα». Αυτό, σε απλά ελληνικά συμβουλεύει τον Έλληνα: «Να αποφεύγεις τον εχθρικό και τυραννικό δανειστή, ο οποίος δεν ζητεί (μόνον) «γη και ύδωρ», όπως οι Μήδοι, αλλά αγγίζει (δηλαδή «βάζει χέρι») στην ελευθερία σου και προσημειώνει τα πολιτικά και περιουσιακά σου δικαιώματα! Κι αν δεν του τα δίνεις σε ενοχλεί»!
«Επιτιμία», στην κλασική ελληνική γλώσσα είναι «η ευπορία», τα περιουσιακά δηλαδή δικαιώματα κάποιου και η πολιτική προστασία που του τα εξασφαλίζει. Ο δανειστής, λοιπόν, «άπτεται της ελευθερίας σου» και «προγράφει (προσημειώνει) την επιτιμία σου». Αυτό ακριβώς κάνει!
Και ο Πλούταρχος συνεχίζει με ό,τι ακριβώς πράττει και σήμερα ο δανειστής της Ελλάδας. «Αν δεν του πληρώσεις, σ’ ενοχλεί, αν έχεις, δεν θα δεχθεί πληρωμή, αν πουλάς κατεβάζει την τιμή. Αν δεν πουλάς, σε εξαναγκάζει να πουλήσεις, αν τον διώκεις δικαστικά, σε συναντά στο δικαστήριο, αν δίνεις όρκο σε διατάζει να το κάνεις, αν πηγαίνεις στο σπίτι του, σου κλείνει την πόρτα κατά πρόσωπο, αν μένεις στο δικό σου σπίτι, κατασκηνώνει απ’ έξω και σου χτυπάει την πόρτα».
Ο Πλούταρχος σε αυτό το σπουδαίο έργο των «Ηθικών», στηλιτεύει αυτούς που δεν εκμεταλλεύονται τις δικές τους πηγές και καταφεύγουν στον δανεισμό. Είναι σαν να απευθύνεται στους μετά από δύο χιλιάδες χρόνια απογόνους του. Έτσι κάνουν οι τοκογλύφοι μέχρι να μας ξεζουμίσουν…
Ο Πλάτων στους «Νόμους» δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να παίρνουν ξένο νερό από τους γείτονές του, προτού σκάψουν στο δικό τους χωράφι, μέχρι να φθάσουν στο στρώμα το ονομαζόμενο του πηλού και να το βρουν άνυδρο. Ο πηλός, πραγματικά, υγρός και πυκνός από τη φύση του, συγκρατεί το νερό που φθάνει σε αυτόν και δεν το αφήνει να φύγει. Λέει, όμως, ότι πρέπει να παίρνουν νερό ξένο όσοι δεν μπορούν να αποκτήσουν δικό τους, διότι ο νόμος συντρέχει αυτούς που είναι σε δύσκολη θέση.
Δεν θα έπρεπε, όμως, να υπάρχει νόμος και για τα χρήματα, για να μη δανείζονται οι άνθρωποι από άλλους και να μη κατευθύνονται προς ξένες πηγές, χωρίς προηγουμένως να έχουν ελέγξει στο σπίτι τους τις δικές τους δυνατότητες και να συγκεντρώσουν σαν από μικρά ρυάκια, ό,τι τους είναι χρήσιμο και αναγκαίο;
Κι όμως! Αν είχαν μελετήσει λίγο τους αρχαίους μας συγγραφείς, θα έβλεπαν ότι στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνος αναφέρεται και ο φιλόσοφος και τραγικός ποιητής Αγάθων. Δυστυχώς όλα τα δράματά του χάθηκαν. Κάποια αποσπάσματα που σώθηκαν μαρτυρούν ότι ήταν σπουδαίος τραγικός ποιητής και φιλόσοφος.
Σε κάποιο από αυτά τα αποσπάσματά του ο σπουδαίος αυτός διανοητής δίνει συμβουλές στους άρχοντες όλων των εποχών: «Ο άρχοντας (κυβερνήτης) πρέπει να θυμάται πάντα τρία πράγματα: πρώτον ότι κυβερνά ανθρώπους, δεύτερον ότι κυβερνά σύμφωνα με τους νόμους και τρίτον ότι δεν θα κυβερνά για πάντα»!..
Κι όμως, κυριάρχησε η «μακαριότητα της κομπίνας», της «πολιτικής ευμάρειας» και της «προοπτικής του τίποτα». Έτσι, «εν μια νυκτί» μας ήρθε το Δ.Ν.Τ.! Άρχισαν συζητήσεις επί συζητήσεων, τρόποι για να βγούμε από την κρίση, χωρίς κάποια σοβαρά μέτρα. Ξοδεύαμε περισσότερα από όσα κερδίζαμε. Εκδιώχτηκαν ή έκλεισαν υγιείς επιχειρήσεις και ξαφνικά οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν να μας σώσουν! Και ο Έλληνας έμαθε να σφίγγει το ζωνάρι. Μας δάνεισαν, αφού πρώτα υποθήκευσαν το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Δεν μας δάνεισαν, βέβαια, από φιλανθρωπία. Τους τα πληρώνουμε χρυσάφι με τα πιο ψηλά επιτόκια και η κυρία Μέρκελ πονάει τόσο πολύ για μας, ώστε στάζει η καρδιά της αίμα…
Όλοι αυτοί παριστάνουν τους μεγαλύψυχους. Όμως τους ενδιαφέρει μόνον η τσέπη τους και το πώς θα αυξήσουν τα χρήματά τους ή για την ακρίβεια τα «αργύριά» τους. Τα «αργύρια» ενέχουν, βέβαια, την έννοια της προδοσίας, λόγω Ιούδα, αλλά ορίζουν το χρήμα που προορίζεται όχι για χρήση αλλά για αποθήκευση.
Σήμερα όλοι λένε ότι ο Έλληνας έχει χάσει την αισιοδοξία του και την ανεμελιά του, δεν του επιτρέπουν να ονειρεύεται! Όμως, και εδώ ο Πλούταρχος έχει συμβουλεύσει όλους εμάς και κυρίως τους πολιτικούς ηγέτες μας!
«Όσον αφορά εσένα να μη συσσωρεύεις πάνω στην φτώχεια σου, που ήδη έχει πολλά κακά, τις δυσκολίες που προέρχονται από τον δανεισμό και τα χρέη, και επίσης να μην αφαιρείς από τη φτώχεια την ανεμελιά, το μοναδικό στοιχείο κατά το οποίο υπερέχει του πλούτου, διαφορετικά θα επισύρεις την γελοιοποίηση της παροιμίας: «Δεν μπορώ να κουβαλήσω την γίδα, φορτώστε μου το βόδι».
Ενώ δεν μπορείς να σηκώσεις τη φτώχεια σου, φορτώνεσαι από πάνω τον δανειστή, φορτίο δυσβάστακτο και για τον πλούσιο. Και πώς θα ζήσω; Αυτό ρωτάς, τη στιγμή που έχεις χέρια, πόδια, φωνή, που είσαι άνθρωπος, ο οποίος μπορεί να αγαπά και αγαπιέται, να ευεργετεί και να οφείλει ευγνωμοσύνη.
Δίδαξε γράμματα, γίνε παιδαγωγός, γίνε θυρωρός, δούλεψε ως ναυτικός ή βαρκάρης. Τίποτε από αυτά δεν είναι πιο εξευτελιστικό ή πιο στενάχωρο από το να σου λένε: «Εξόφλησε το χρέος σου».
Αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Να αφήσουμε την αρχή της ήσσονος προσπάθειας και να στρωθούμε στη δουλειά! Αφού πρώτα, βεβαίως, προστατεύσουμε την παιδεία μας, απαιτήσουμε και διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και εκμεταλλευόμενοι τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της πατρίδας μας και αφού σταθούμε στα πόδια μας και ορθοποδήσουμε, φέρνοντας πάλι στην Ελλάδα τα άξια αδέλφια μας, τα «μεγάλα μυαλά» που διαπρέπουν για λογαριασμό άλλων και που κάποιοι άφρονες ελλαδίτες ταγοί, με την πολιτική τους, έδιωξαν στα ξένα!
Όλοι μαζί, σαν μία γροθιά, θα συντρίψουμε όποιους παίζουν το παιχνίδι των δυναστών και θα χτίσουμε στα προγονικά μας θεμέλια την τύχη μιας νέας Ελλάδας. Μιας πατρίδας ελληνικής, με ρίζες, παιδεία, γλώσσα, ιστορία, ελευθερία και κυρίως εθνική αξιοπρέπεια!