Πληρώνουμε τις αυταπάτες του Πρωθυπουργού!..

Η ιστορία έχει δείξει ότι ο ηγέτης σε μια χώρα καθορίζει σε σημαντικό βαθμό τη μοίρα του λαού του, ανεξάρτητα από τα ιδεολογικά του χαρακτηριστικά. Και αυτό αποτελεί αξίωμα για κάθε ιδεολογική προσέγγιση και κάθε πολιτικό σύστημα.
Άρα και ο Πρωθυπουργός μας βάζει την υπογραφή του στη σημερινή οδυνηρή κατάσταση της Ελλάδας. Η ευθύνη του μάλιστα είναι καθολική για όλα τα δεινά, αφού ως νέος ηγέτης δεν μπόρεσε όχι να αλλάξει την καθοδική πορεία της χώρας, αλλά με τα οράματα και τα ανατρεπτικά του «αριστερά» ιδεολογήματα έχει οδηγήσει τους πολίτες σε απόλυτο αδιέξοδο «κατά πάντα» και «διά πάντα».
Η κύρια αιτία της κυβερνητικής διαχείρισης οφείλεται στις «αυταπάτες» του Πρωθυπουργού. Ευρισκόμενος αρχικά στην αντιπολίτευση το πάθος για εξουσία δικαιολογούσε ως ένα σημείο τις μεγαλομανίες και τις φαντασιώσεις του. Δυστυχώς και ως Πρωθυπουργός συνέχισε να πολιτεύεται χωρίς να έχει καμιά επαφή ούτε με την πραγματικότητα ούτε με τον χρόνο. Φαίνεται να είχε επηρεαστεί από την κωμωδία του Αριστοφάνη «Όρνιθες» και πίστευε πως μπορούσε να δημιουργήσει μια άλλη κοινωνία, έστω και στα σύννεφα!
Βεβαίως είναι θετικό το γεγονός ότι προ καιρού ομολόγησε τις «αυταπάτες του» και άρχισε να προσαρμόζεται στα πράγματα. Τούτο πράττουν τις τελευταίες μέρες και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Φίλης που απορρίπτει τη συνεργασία με τον Καμμένο και ο συντοπίτης μας βουλευτής κ. Μαντάς που μίλησε από το βήμα του Κοινοβουλίου για αυταπάτες.
Προκύπτει όμως ένα καίριο ερώτημα για τον κ. Τσίπρα: Είναι αρκετό να αναλαμβάνει τις ευθύνες του για τις «αυταπάτες» ύστερα από δύο χρόνια διακυβέρνησης; Και ποιος θα αναλάβει το κόστος της λαθεμένης και καταστροφικής πολιτικής που εφάρμοσε, μεθυσμένος από τις ιδεολογικές του αυταπάτες;
Ο Πρωθυπουργός νομίζει ότι με μια δήλωση περί μετανοίας ξεπλένει όλα τα κυβερνητικά λάθη και σβήνει τις συμφορές που έχει προκαλέσει στον κόσμο. Εκτιμώ πως δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει να είναι κάποιος πρωθυπουργός σε μια περίοδο κατά την οποία η χώρα δοκιμάζεται από μεγάλη οικονομική κρίση. Οι φτωχοποιημένοι και απογοητευμένοι πολίτες δεν θα δώσουν άφεση πολιτικών αμαρτιών από μια πρωθυπουργική δήλωση. Και προπαντός, όταν βλέπουν ότι ο Τσίπρας και ο Καμμένος συνεχίζουν την ίδια πολιτική και στα ίδια μονοπάτια της «αυταπάτης». Πώς να ξεχάσει ο πολίτης τις υποσχέσεις του Πρωθυπουργού ότι θα μας βοηθήσει ο Πούτιν, η Κίνα, η Βραζιλία; Και οι δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού ότι θα αλλάξει την Ευρώπη μαζί με τους Podemos της Ισπανίας τι απέγιναν;
Μήπως δεν ήταν «αυταπάτες» οι υποσχέσεις για σχίσιμο των Μνημονίων, για τέλος της λιτότητας, για κούρεμα του χρέους; Αλλά και η σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές πώς να ακούγεται σήμερα;
Είναι, λοιπόν, αυτονόητο ότι οι Έλληνες περνάνε από το ταμείο για να πληρώσουν με τίμημα ακριβό όλες τις αυταπάτες του Πρωθυπουργού. Κάθε πρωθυπουργική αυταπάτη ισοδυναμεί με κάποια δισεκατομμύρια από τις τσέπες των πολιτών. Γι’ αυτό και η Ελλάδα τραβάει την ανηφόρα αγκομαχώντας και ψωμοζητώντας στις αυλές των Ευρωπαίων. Η απλή λογική λέει πως όταν μία Κυβέρνηση δε μπορεί ή δεν την αφήνουν να εφαρμόσει την πολιτική, τότε ή αλλάζει την πολιτική προς το καλό του πολίτη ή παραδίνει την εξουσία και ζητά από τον λαό να εκφράσει τη βούλησή του για το μέλλον του.
Άλλωστε πρέπει να γνωρίζει ο Πρωθυπουργός ότι το αξίωμά του έχει σοβαρές απαιτήσεις και μεγάλες ευθύνες, αφού από τον τρόπο που σκέφτεται και αποφασίζει εξαρτάται η πορεία της χώρας και η επιβίωση του λαού. Γιατί η εξουσία, αν δεν συνοδεύεται από αρετή και τόλμη, μπορεί να καταντήσει αιτία για την συνολική καταστροφή και των φορέων της, αλλά προπαντός ολόκληρης της κοινωνίας. Εύχομαι να μην ολοκληρώσει την «κατ’ αρχή» συμφωνία ο Πρωθυπουργός, γιατί τότε θα σημαδευτεί ως «ο μοιραίος Πρωθυπουργός της νεότερης Ελλάδας».

ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ