Πρώτη φορά Αριστερά…

Με την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπου κυρίαρχο ήταν το σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά» πολλοί ήταν εκείνοι που στηρίχθηκαν στις υποσχέσεις του και τον οδήγησαν στο τιμόνι της χώρας.
Δεν θα αναλύσω και δεν θα εμπλακώ στο «τρυπάκι» αν ήταν σωστή η κίνηση ή αν έγιναν λάθη. Η ιστορία θα τους κρίνει  και θα μας κρίνει, για τις επιλογές μας αν και κανονικά αυτοί που θα μας κρίνουν και μάλιστα πολύ αυστηρά είναι τα παιδιά μας.
Θα κρατήσω μόνο την λέξη «Αριστερά» που με ρωτούν τα παιδιά μου και δεν ξέρω να απαντήσω, οπότε ανατρέχω στις εγκυκλοπαίδειες:
• Ο όρος «Αριστερά» στην πολιτική, σήμερα, αναφέρεται κυρίως σε αντιλήψεις και θέσεις που: α) Αντιμάχονται την αδικία, τις βαθιές ανισότητες και τις διακρίσεις που απορρέουν από την ταξική δομή της καπιταλιστικής κοινωνίας, β) προωθούν την κοινωνική ισότητα, την φιλία και την συνεργασία ανάμεσα στα έθνη και τους λαούς, με σεβασμό στην κουλτούρα κάθε λαού, γ) αγωνίζονται για ουσιαστική παιδεία και μόρφωση που να αφορά όλα τα μέλη της κοινωνίας, εναντίον του σκοταδισμού είτε εθνικιστικού, είτε θρησκευτικού.
Σήμερα ο όρος «Αριστερά» διχάζεται ανάμεσα στην «Κεντροαριστερά» και την αντικαπιταλιστική Αριστερά, ή αλλιώς «Ακροαριστερά». Η Κεντροαριστερά έχει ως στόχο της την άμβλυνση ορισμένων μόνο κραυγαλέων ταξικών ανισοτήτων και την εμπέδωση της κοινωνικής ομαλότητας. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά ή «ακροαριστερά» αναφέρεται γενικά, στη ριζοσπαστική εκδοχή της Αριστεράς στην πολιτική. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να περιγράψει την Αριστερά που δεν έχει μεταρρυθμιστική (ρεφορμιστική) στρατηγική, αλλά θέλει την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Η Ακροαριστερά ως τμήμα/κομμάτι της Αριστεράς επιδιώκει την υπέρβαση κάθε μορφής ταξικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Επίσης, επιδιώκει την κατάργηση κάθε μορφής ταξικής ιεραρχίας, ιδιαίτερα την άνιση διανομή του πλούτου και της εξουσίας.
Τέλος, η Ακροαριστερά επιδιώκει την επικράτηση μιας κοινωνίας στην οποία θα παρέχονται στον καθένα ίσες οικονομικές και κοινωνικές δυνατότητες και στην οποία κανείς δεν θα έχει υπερβολικό πλούτο ή δύναμη έναντι των άλλων. Οι οικονομικές θεωρήσεις που περιλαμβάνονται στο φάσμα της «Αριστεράς» αποτελούνται από τον Κέυνς και το Κράτος Πρόνοιας ως και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής όπως μεγάλα εργοστάσια και τον κεντρικό σχεδιασμό. Η «Αριστερά» υποστήριζε τα εργατικά συνδικάτα κατά τη βιομηχανική επανάσταση του 19ου αιώνα, ενώ τον 20ο αιώνα σχετίστηκε με την κυβερνητική παρεμβατικότητα στην οικονομία. Στον 21ο αιώνα, η Αριστερά κατακρίνει την παγκοσμιοποίηση και τον διεθνή ανταγωνισμό των οικονομιών, καθώς θεωρεί πως επιφέρουν πιέσεις για χαμηλότερες αποδοχές, απορρύθμιση των εργατικών σχέσεων και όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Οι πληροφορίες που συνδυάζονται είναι τόσο πολλές που μάλλον θα έπρεπε να τις αναφέρω σε ολόκληρη εφημερίδα παρά σε μια - δυο στήλες. Πολλές λοιπόν πηγές φέρουν συνδυασμό της Αριστεράς με τον Κομμουνισμό και αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον είναι η λέξη «κοινοκτημοσύνη» που ως ορισμός σημαίνει… υπό των μελών μιας δεδομένης ομάδος από κοινού διαχείριση, χρήση και κατανάλωση των δια κοινής εργασίας παραγόμενων οικονομικών αγαθών. Ειδικότερα, το κοινωνικοοικονομικό σύστημα (αλλιώς κολλεκτιβισμός) καθ’ ο καταργούμενου  του θεσμού της ατομικής ιδιοκτησίας, πάντα τα μέσα της παραγωγής ανήκουν από κοινού εις ολόκληρη την κοινωνία και όχι εις άτομα (βλέπε κομμουνισμός) κλπ. κλπ. Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, με όποια ματιά και αν τα δούμε, πράγματι δείχνουν ότι η κυβέρνηση μας οδηγεί σε αυτό. Όλα να γίνουν κρατικά, κανείς να μην έχει τίποτε (πλην των διοικούντων, αμέτρητα τα παραδείγματα…) και για ό,τι γίνεται να παίρνουμε άδεια από το κράτος. Πιθανολογώ για αυτούς τους λόγους διαλύθηκαν τα περισσότερα κράτη του λεγόμενου «Ανατολικού Block» ενώ εμείς πάμε να γίνουμε όπως ήταν εκείνοι! Και δυστυχώς το πετυχαίνουν σιγά - σιγά με τον πιο εύκολο τρόπο. Αυξάνουν τα πάντα, δήθεν για να πληρώσουμε τα δανεικά, που οι εκάστοτε κυβερνήσεις σκορπούσαν ανεξέλεγκτα στους πολίτες (θαλασσοδάνεια, αυξήσεις μισθών επιλεκτικά, εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, δάνεια για σπίτια, για εξοχικά κλπ). Από την άλλη έχουμε, λένε, πρωτογενές πλεόνασμα, και έρχεται η ανάπτυξη.  
Και κάπως έτσι… έφτασε ο κόμπος πια στο χτένι. Και τα σκάγια δεν πήραν μόνον τους αντιπάλους, χτυπούν και τους δικούς τους και αυτό δεν το περίμεναν. Στις κάρτες που μοιράζουν για συσσίτιο δεν βρίσκονται μόνο ψηφοφόροι αντίπαλων ιδεών αλλά και ομοϊδεάτες τους. Πίσω από τις χιλιάδες ανεξόφλητες επιταγές, τις ανεξόφλητες υποχρεώσεις, τα λουκέτα καταστημάτων, τις απολύσεις προσωπικού, χιλιάδες οι άνεργοι σε κάθε καταμέτρηση, παντού βλέπεις και πολίτες που μέχρι πρότινος διατείνονταν για την κυβέρνηση της «Πρώτη Φορά Αριστερά».  
Κόποι χρόνων πάνε στράφι και το μόνο που τους ενώνει είναι η ιδεολογία, αν και από πολλούς έχω ακούσει (στις σιγανοκουβέντες τους) να λένε πως κάναν λάθος επιλογή, δεν το περίμεναν αυτό.
Πάλιωσε και η «καραμέλα» των Αριστερών… να πληρώσει η πλουτοκρατία, έξω από το ΝΑΤΟ, την ΕΟΚ κλπ. γιατί απλούστατα πολλοί πλουτοκράτες είναι ήδη Αριστεροί και τους …τσούζει. Απορώ λοιπόν πώς δέχονται να πράττουν αυτό που πολεμούσαν όταν δεν ήταν κυβέρνηση!