Μεταρρυθμίσεις Αριστερά νάναι κι ό,τι νάναι!

- Μόνιμο τροπάριο των δανειστών μας για να βγούμε από τα μνημόνια είναι να γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στα Οικονομικά μας και στη Διοίκηση. Για μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση και στα σχολεία δεν επεμβαίνουν.
- Εκεί η «πρώτη φορά Αριστερά», αλωνίζει και λυχνίζει ό, τι κατεβάσει η κάθε Αριστερή κούτρα, και η κάθε ιδεολογική διαστροφή. Αριστερή νάναι κι ό,τι νάναι.
- Από τότε που συζητιούνται, εδώ και πάνω από έναν αιώνα, αλλαγές στη γλώσσα και στην εκπαίδευση, είναι παρούσα κάποια Αριστερή συνιστώσα, που ανακατεύει τη γνώση με τις ταξικές μπουρδολογίες.  Ο δημοτικισμός με Δελμούζους, Γληνούς, Τριανταφυλλίδηδες και όλα τα «προοδευτικά» κεφάλια, πέρασαν και χάθηκαν  και τελικά έφθασαν να υπηρετήσουν τον Μεταξά της 4ης Αυγούστου, για να εφαρμοστεί η δημοτική γλώσσα στα δημοτικά σχολεία, μια δημοτική του Τριανταφυλλίδη για να λαρώσουν οι Αριστεροί για πολλά χρόνια.
- Τώρα σε μια ασυνάρτητη Αριστερή πολιτική στην εκπαίδευση, οι διαδεχόμενοι στην ηγεσία του Yπουργείου Παιδείας  ηγέτες, «διανοούμενοι», αναιρούν ο καθένας  τις αποφάσεις του προηγούμενου, ενώ ακυρώνουν θεμελιακές αρχές της ελληνιστικής παιδείας.
- Από τον «συνωστισμό» της Σμύρνης και το «Μύθο» του Ζαλόγγου, περάσανε στον αποκλεισμό της διδασκαλίας της εκστρατείας του Μεγάλου Αλέξανδρου, και έφθασαν τελευταία να βγάλουν από την διδακτέα ύλη του Λυκείου  την ΑΝΤΙΓΟΝΗ του Σοφοκλή και τον ΕΠΙΤΑΦΙΟ του Περικλή. Η αντίδραση των Ελλήνων φιλολόγων στα τελευταία, βεβαιώνουν τις προθέσεις της «Πρώτης φοράς Αριστερά», και όποια, δήθεν αμφισβήτηση η ακύρωση της απόφασης δεν βγάζει έξω τις μύχιες προθέσεις της Αριστερής  για την «τελική λύση» στην εκπαίδευση που είναι μια άλλη μορφή αφελληνισμού και απογαλακτισμού από τις πολιτιστικές αξίες τις ρίζες του Ελληνισμού, και τα πανανθρώπινα ιδεώδη που καθιερώθηκαν από τον Ελληνικό Πολιτισμό.
- Τα δύο αυτά κείμενα ΑΝΤΙΓΟΝΗ και ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ αποτελούν το Παγκόσμιο θεμέλιο της έννοιας της Δημοκρατίας και της ηθικής  του ανθρωπισμού στη βάση των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
- Και ήταν τα ίδια που αποτέλεσαν τον κορμό της ομιλίας του Ομπάμα, στη εδώ επίσκεψή του σαν προσκύνημα στην Ακρόπολη και σαν επισήμανση της παγκοσμιότητας της Ελληνικής Γραμματείας. Τον άκουσαν και οι της «πρώτης φοράς  Αριστεράς», τον χειροκρότησαν, έκαναν τις περισπούδαστες προπόσεις στο επίσημο γεύμα, και αμέσως μετά τα ξέχασαν όλα οι πραιτωριανοί της Παιδείας μας σβήνοντας την ΑΝΤΙΓΟΝΗ και τον ΕΠΙΤΑΦΙΟ από την διδακτέα ύλη του Λυκείου. Ο σκοταδισμός της Αριστεράς στο μεγαλείο του.
- Και η αντίδραση των φιλολόγων, κατώτερη των περιστάσεων και του γεγονότος, που ακυρώνει τον πυρήνα της εκπαίδευσής τους και την κιβωτό των αξιών του Ελληνισμού, που τάχθηκαν να μεταλαμπαδεύσουν στις νεώτερες γενιές των Ελληνοπαίδων.
- Πολλά είναι όσα έχουν γραφεί για τα δύο αυτά κείμενα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας. Ο Επιτάφιος του Περικλή όπως τον διέσωσε ο Θουκυδίδης, ο «ες αεί» δάσκαλος της Ιστορίας, αποτελεί το κείμενο που περιγράφει «ες αεί» τη έννοια της δημοκρατίας, για να σεμνυνόμεθα οι Έλληνες, ότι «εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία». Μας το θύμισε και ο Ομπάμα, αλλά και το επαναλαμβάνουν όλοι οι υψηλοί επισκέπτες και προσκυνητές της Ελλάδας. Και η «πρώτη φορά Αριστερά» το στερεί από τους Έλληνες μαθητές.
- Για την Αντιγόνη οι παρακαταθήκες είναι μεγάλες. Εκτός από τα βαθιά ανθρώπινα μηνύματα και τα διδάγματα που φέρνει η μελέτη και διδαχή της στα σχολεία, έρχεται να τονίσει στην ιστορία του Πολιτισμού, ότι το θέατρο που θεμελιώθηκε στην αρχαία Ελλάδα, είναι η μεγαλύτερη πολιτιστική κατάκτηση του ανθρώπου.
- Όσοι διδαχτήκαμε την ΑΝΤΙΓΟΝΗ στο Γυμνάσιο έχουμε κρατήσει φυλαχτό στις γνώσεις μας κάποιους στίχους:
    «Ούτοι συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν»= δεν γεννήθηκα για να μισώ αλλά για να αγαπώ».
    Στίχος που παραπέμπει στο «Αγαπάτε αλλήλους» της Χριστιανικής διδασκαλίας.
    Και: «Πολλά τα δεινά κι ουδέν  ανθρώπου δεινότερον  πέλει».
- Έχουν γραφεί πολλά από μεγάλους των γραμμάτων και των τεχνών για την ελληνική γλώσσα και το θέατρο.  Η Έντιθ Χάμιλτον στο βιβλίο της  «ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ» γράφει και τα εξής:
    «Τι να πρωτοδιαλέξει κανένας. Τραγωδίες, λάμπει πυρφόρα σ΄ όλα τους η φλόγα της ζωής και δεν υπάρχει Έλληνας ποιητής που να μην έχει ζεστάνει καλά τα δυό του χέρια σε τούτη τη φωτιά. Συχνά στη μέση μιας τραγωδίας ξεσπάει ο χορός σ΄ ένα τραγούδι χαρούμενο. Ο Σοφοκλής, ο σοβαρότερος, ο αυστηρότερος από τους τρεις τραγικούς βάζει στην Αντιγόνη το χορό να υμνεί το Θεό του κρασιού που «και τα΄ αστέρια ακόμη χαίρονται μαζί του σαν αρμενίζουν βγάζοντας φωνές στα ουράνια πλάτη».
- Και κάπου αλλού:
    Πως να μη έχει η Κωμωδία την Ελλάδα για πατρίδα της;
    Που αλλού θα μπορούσε να ξεπηδήσει όλο τούτο το τρελό το ασυγκράτητο το ανεύθυνο κέφι της Αρχαίας Κωμωδίας, μ΄ όλο εκείνο το νεύρο του και το πληθωρικό ξεχείλισμα της άφθαστης ζωντάνιας;
    Στην Αίγυπτο: έ ν α   μ ν ή μ α!
    Στην Ελλάδα έ ν α   θ έ α τ ρ ο!
    Έτσι άλλαξε η οικουμένη σαν αχνοχάραζε πίσω από τον Υμηττό ο 5ος αιώνας πριν από το Χριστό.
- Η διανόηση της «πρώτης φοράς Αριστερά» αποκαλύπτεται ελλειμματική  και ανύπαρκτη. Και με εξατμισμένο το «ηθικό πλεονέκτημα». Μια ακόμη επιβεβαίωση της «Αυταπάτης» και της πολιτικής απάτης.
- Και οι περιπλανήσεις του συνεχίζονται…

ο  μέτοικος