Ψάχνοντας τον «τορό» μιας ανάπτυξης

- Ανάπτυξη! Τι ωραία λέξη! Ελπιδοφόρα! Γοητευτική! Γεμάτη προσδοκίες για ένα καλύτερο μέλλον. Λαϊκίστικη και συγχρόνως γεμάτη σοβαροφάνεια υποσχόμενη πλούτο, και ευμάρεια.
- Κάτι Αμερικανικό φέρνει, από την «πορεία προς τη Δύση»! Είναι η λέξη παντός πλουτισμού και πάσης ευημερίας. Ακόμη και σήμερα στην κρίση που μαστίζει την πατρίδα μας, πολυχρησιμοποιείται, για να συγκρατήσει τα πλήθη από την οργή και την απογοήτευση, για όσα συμβαίνουν και από όσα υποφέρουμε όλοι.
- Την χρησιμοποιεί συνεχώς, και περιτυλιγμένη στο χρυσόχαρτο του «ηθικού πλεονεκτήματος» η «πρώτη φορά Αριστερά», για να φθάσει ακόμη, και  υψηλόβαθμος κυβερνητικός, να εμφανιστεί στην Τηλεόραση, με τον φραπέ στο χέρι ανέμελα, και πίνοντας μια γουλιά με προσποιητή απλότητα να λέει: «μέσα στο χρόνο αυτό θα τρίβετε όλοι τα μάτια σας από την ανάπτυξη που… έρχεται!».
- Αν κάνουμε μια περιπλάνηση σε όσα θυμάται ο μέτοικος, στην τελευταία εποχή, την «εποχή των  μνημονίων», όπως θα μείνει στην ιστορία της «Αυταπάτης», θα θυμηθούμε πως συνεχώς η ανάπτυξη έρχεται, πότε με τα «λεφτά υπάρχουν» πότε με τα «Ζάππεια», πότε με τις «Θεσσαλονίκες», πότε με το «δημοψήφισμα», πότε με την «αλήθεια», και πολλές φορές να τα ευαγγελίζονται μερικοί «ξεϊγκλοτοι», «αγραβάτωτοι» και «εξωμουκαμισάκηδες»,  αλλά  εκείνη, η ανάπτυξη,  δεν έρχεται, και συνεχώς μας «ξεπερνάει, και πάει παρακάτω ή παραπάνω. Και για να θυμηθούμε και λίγο τον ποιητή Ουράνη  «αν είναι νάρθει θε ναρθεί αλλοιώς θα προσπεράσει…». Ναι προσπερνάει.
- Κατάντησε η λέξη «ανάπτυξη» να λειτουργεί σαν το πείραμα του Παυλώφ, που χτυπούσε  το καμπανάκι  για να λαρώνουν τα κουτάβια, όταν ήθελαν να μη τα ταΐσουν. Καληώρα σαν και τώρα, απ΄ όλες τις κατευθύνσεις και με όλα τα ακραία καιρικά και πολιτικά φαινόμενα.
- Και ενώ ακούμε όλα αυτά τα ωραία, ευχάριστα και  επιθυμητά και πιεστικά και επίμονα Μαυρογιαλούρικα συνθήματα, έρχεται από τη βαθειά  ψυχή της Ελληνικής παράδοσης η φωνή του ρήτορα Δημοσθένη, που  έλεγε:   
    «Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν γενέσθαι των δεόντων».
- Και την περασμένη εβδομάδα, που ήταν στα Γιάννενα ένας αρμόδιος υπουργός διαχειριστής του ΕΣΠΑ, που χρηματοδοτείται και από τους «κακούς» Ευρωπαίους, και που είναι το μόνο εργαλείο  ανάπτυξης που υπόσχεται κάτι, οι δήμαρχοι της περιοχής μας ζήτησαν πολλά για την: «περιπόθητη ανάπτυξη που περιμένει εναγωνίως η επαρχία».
- Αλλά ας μη παραπονούμαστε, διαχρονικά έτσι συμβαίνει πάντα με την Ήπειρο, και από όλους τους πολιτικούς μας. Η Ήπειρος έχει αναπτυχθεί, αλλά τόσο, που πάλι λείπουν πολλά και συνεχώς μένει πίσω. Δεν προβλήθηκαν στην πρόταση για την «Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Και τώρα συντάχτηκε το…. «στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης». Και πάλι μένουμε στα  «ακαρτέρει, ακαρτέρει» του ποιητή μας, για να προσγειωθεί το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο με… ομίχλη! Αλήθεια, ποιός αναπτυξιολόγος θυμάται πόσες φορές ακούστηκε αυτή η μαυρογιαλούρικη υπόσχεση; Και ποιός μετράει ακόμη στα 150 τελευταία χρόνια, από τον καιρό της τουρκοκρατίας δηλαδή, πόσες φορές δεν ακούσαμε το τραίνο να σφυρίζει από βορρά, νότο, και ανατολή, όπως έλεγαν τούρκοι και ρωμιοί; Και δεν ξεχνιέται ότι το «πέρασμα της Κατάρας», για να βγεί από την απομόνωση κράτησε πάνω από 100 χρόνια.
- Και σε λίγο, όπως λένε, γιατί αλλοιώς θα χάσουμε τα ΕΥΡΩ που μας δίνουν οι κακοί Ευρωπαίοι, θα τελειώσει η ΙΟΝΙΑ μέχρι τα Γιάννενα. Και τότε θα μας πουν ότι δεν χρειάζεστε το αεροδρόμιο αφού από την Αθήνα με τους δρόμους  θα φθάνουν στα Γιάννενα σε τρείς ώρες!  Και η ανάπτυξη…τελειώνει! Τελειώνει, αφού αυτές τις μέρες  κυκλοφόρησαν, ξανα-κυκλοφόρησαν δηλαδή,  κάποιες νέες «δραχμολάγνες» αριστερές ….«Ηθικές Ιδέες», με πολλά «επαναστατικά» εμβατήρια, για «αντίσταση» κατά του  ΕΥΡΩ! Θέλουν πάλι κουβέντα χαβαλέ.
- Αλλά η ανάπτυξη μετριέται με καθυστέρηση πολλά χρόνια τώρα για την περιοχή μας. Και είναι πολλά τα προγράμματα, και πολλά τα χρήματα που ξοδεύτηκαν χωρίς «στρατηγικό  σχέδιο».
- Ποιος θυμάται πόσα χρόνια έκανε  η αποξήρανση της Λαψίστας; Και πόσες δραχμές καταναλώθηκαν; Ποιος θυμάται ακόμη, και σαν ανάμνηση, τα έργα της Λαγκάτσας που θα γέμιζαν τον κάμπο των Ιωαννίνων με γελάδια και βουβάλια, για πολύ γάλα  και πολύ κρέας που τώρα εισάγουμε;
- Ποιος έκανε έναν απολογισμό που καταναλώθηκαν    τα ΕΥΡΩ και οι ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ σε ποικιλώνυμα προγράμματα, Μεσογειακά, Λίντερ, δια- συνοριακά, ορεινά και πεδινά, Καποδιστριακά και Καλλικρατικά, αρδευτικά και νέων αγροτών, που τελικά άδειασαν τα παραγωγικά χωριά, και εισάγουμε ακόμη και τριφύλλι από άλλες περιοχές, και σόγια από την Αμερική.
- Γέμισαν τα χωριά μας, με ωραίες πλακόστρωτες πλατείες, και δρόμους με καλλιτεχνικά καλτερίμια, με φανοστάτες «ευρωπαϊκούς», και έργα «μνημεία», που τώρα χορταριασμένα περιμένουν… τουρίστες  «Αλβανούς»  και «επενδυτές» από την Συρία και τις άλλες προσφυγικές δομές.
- Αυτά και άλλα πολλά, είναι τα αναπτυξιακά μας, που «τα φάγαμε όλοι μαζί», ασυλλόγιστα και χωρίς φρόνηση και νοικοκυριό, και τώρα  πληρώνουμε τις δόσεις των δανεικών, και μας σφυρίζουν στο αυτί για Grexit, και ξανά δραχμή, και ξανά όνειρα ανάπτυξης  και δουλεία μνημονιακή, και ξανά  καταφυγή στην ξενιτιά και στην μετανάστευση. Τα παιδιά μας ξανατραγουδάμε Ξαρχάκο και Μοσχολιού για
    «τα τραίνα που φύγουν
    Αγάπες που πήρανε
    Αγάπες που κλαίνε
    ποια μοίρα τις μοίρανε»
- Και μεις που μένουμε, με τη θύμηση μιας πλαστής ευμάρειας που πέρασε, βρίσκουμε παρηγοριά στον  Σολωμό:
    «δυστυχής παρηγοριά μόνη σου  έμεινε να λες
    Περασμένα μεγαλεία και διηγόντας τα να κλαις»
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…

ο  μέτοικος