Σε επετείους και… υπαιτίους

- Η αναγγελία  για εορτασμό των δύο χρόνων της «πρώτης φοράς Αριστερά», ήταν μια πρόκληση, για τον μέτοικο, για κάθε μέτοικο, που σε αυτή την περιοχή γιορτάζονται και άλλες επέτειοι, από άλλες  «πρώτες φορές Αριστερά», που έζησε ο κόσμος και που θα ήθελε να ξεχάσει. Αλλά κάτι τέτοιες επέτειοι ξύνουν παλιές πληγές, και η τελευταία αναγγελία εορτασμού των δύο χρόνων του ΣΥΡΙΖΑ ξύνει τώρα νωπές ανοιχτές πληγές, σε όσους δοκιμάζονται και υποφέρουν, δυσκολεύονται στα καθημερινά τους και ανησυχούν για το μέλλον.
- Γιορτάζουν και τιμούν το Σταυράκι, που δεν συμβάλει στη λήθη, ανεξάρτητα από το τι θα σφραγίσει τελικά η Ιστορία, γιά μια εποχή που σφοδρές ήταν οι συγκρούσεις  στην περιοχή, με πολλά θύματα σε στρατιώτες και γυναικόπαιδα από τις νάρκες στους δρόμους, από τις μάχες στην Κόνιτσα, στο Μέτσοβο, στην Μουργκάνα, και σε πολλά χωριά, και σε χιλιάδες   ανταρτόπληκτους που εγκατέλειπαν τα σπίτια τους και κατάφευγαν στα Γιάννενα.
- Γιορτάζουν ακόμη οι Αριστεροί και την επέτειο της ήττας στο Γράμμο,  για να ψάλουν και εκεί  το «επέσατε θύματα αδέλφια εσείς σε άνισο αγώνα και πάλη», και για όσα ελληνόπουλα  στρατολογήθηκαν με το ζόρι και πλήρωσαν με τη ζωή τους μια ανταρσία που δεν οδηγούσε πουθενά.
- Λησμονούν ακόμη και όσα έκανε η «Λαοκρατία» στα Γιάννενα το Δεκέμβριο 1944 και το Γενάρη 1945, δοκιμάζοντας στη πράξη τις αρχές (!) της «Λαϊκής Δημοκρατίας», μοιράζοντας στα συντρόφια τις λίρες που άρπαξαν  από την «πλουτοκρατία» και την εκποίηση της Ισραηλινής περιουσίας  στα παζάρια του Αργυροκάστρου.
- «Πλεόνασμα» είχαν έτσι και τότε, σαν και τώρα, αλλά ποτέ δεν έδωσε λόγο και εκείνη η «Λαοκρατία» και εκείνη την Πρώτη φορά Αριστερά, πού πήγαν οι 20.000 λίρες  των εμπόρων των Ιωαννίνων, και οι 14.000 λίρες από την εκποίηση της ισραηλινής περιουσίας. Πρέπει κάποτε να μαθευτεί. Το θέλει η ηθικοθεολογία της Αριστεράς, το ψάχνει η Ιστορία της πόλης  για να είναι αληθινή. Όχι, ξένα κόπια δικά τους κέφια. Καληώρα!   
- Ο Τσίπρας ξεκίνησε τον «αγώνα», με μια ομιλία του στη Λαμία λέγοντας ότι: «ξεκινάω από τη Λαμία που είχε ξεκινήσει και ο Άρης Βελουχιώτης το αντάρτικο». Ξεχνώντας, ότι μετά τα Δεκεμβριανά του 1944, οι ίδιοι αποκήρυξαν τον Άρη, τον είπαν «δηλωσία» και «μιζέρια» και έδωσαν εντολή  «ούτε νερό ούτε ψωμί στον προδότη Άρη».
- Οι ίδιοι τα γράφουν, και πληθαίνουν καθώς περνούν τα χρόνια και καθώς βγαίνει πλέον στα φόρα η ακριβής έννοια του «Ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς»!
- Ολομέλειες, συνδιασκέψεις, μαζώξεις, επέτειοι, ψηφίσματα, συλλαλητήρια, πορείες, συνιστώσες, αναρχικοί, και «αγωνιστές», πυρήνες και βομβιστές, όλα τελειώνουν με τη δημιουργία κάποιων «ηρώων» περιστασιακών, και καταδίκες «προδοτών» και «πουλημένων» του συναφιού τους.
- Τον έκραξαν τον Τσίπρα στο θέατρο, στην παράσταση για τη ζωή και την αυτοκτονία του ηγέτη της Αριστεράς μιας «άλλης φοράς», τον Νικ. Ζαχαριάδη. Μπήκε στην αίθουσα απρόσκλητος χωρίς να διαλογιστεί καν, τη δική του πορεία στην Αριστερά, κρίνοντας τη συμπεριφορά των συντρόφων που έστειλαν τον Ζαχαριάδη στις στέπες της Σιβηρίας όπου αυτοκτόνησε  ξεχασμένος και περιφρονημένος.
- Κάπως έτσι έκανε και ο ίδιος, για να χρεωθεί τις «εκκαθαρίσεις» που έκανε, εξωπετάζοντας κάποιες  από τις αυτόνομες «συνιστώσες», επέτειο που δεν τη γιορτάζει.
- Τα twiter σπάνε κόκκαλα, με μόνη την αναγγελία των επετειακών εορτών της «Πρώτης φοράς Αριστεράς»! Και οι γελοιογράφοι αφήνουν πλούσιο υλικό για την καταγραφή της Ιστορίας της «Πρώτης φοράς Αριστεράς», με τους ξεγραβάτωτους και με τους εξωπουκαμισάκηδες.
- Αλλά ας γιορτάσουν τα δυό τους χρόνια. Με δυό κεράκια και με τη συνοδεία ζουρνάδων και νταουλιών. Να τους βλέπουν και οι ξένοι από τους οποίους ζητούν ελεημοσύνη. Δεν φαίνεται να σκέπτονται όμως, ότι δυο χρόνια είναι, δυό χρόνια, πολιτικής και διοικητικής πορείας Αριστερά. Την χρεώνονται και την φορτώνονται σε έναν κόσμο και σε ένα περίγυρο που πάει μπροστά, εκσυγχρονίζεται, αναπτύσσεται και ευδαιμονεί.
- Οι ίδιοι όμως είναι ανίκανοι να δουν τον δικό τους περίγυρο, την καθημερινότητα των Ελλήνων, και έναν Εθνικό περίγυρο που όλο και γίνεται περισσότερο ανήσυχος, προκλητικός και επικίνδυνος.
- Η «Αυταπάτη» αποτελεί ηγετική ομολογία δική τους. Η Απάτη είναι το κύριο ουσιαστικό, που βεβαιώνει κάποια απατεωνιά, και πίσω βρίσκεται κάποιος απατεώνας. Η  «αυταρέσκεια» και η «αυτοκριτκή», δεν φτάνουν σαν δικαιολογία ομολογημένης αποτυχίας. Στο Ελληνικό λεξικό υπάρχουν και άλλες λέξεις με «Αυτισμούς» και «εγωπάθειες». Η Αριστερά, και η πρώτη, και η μηδέν, και οι «πρώην» έχουν, ένα κοινό παρανομαστή αυτοπάθειας  και αυτουργίας.
- Όλες οι συλλογικές τους εκδηλώσεις, από τις ολομέλειες μέχρι και στα άδυτα του Μαξίμου, φθάνουν συχνά στη «αυτοκριτική» και στην αναζήτηση ενός «μουντζούρη».Μια σειρά από λέξεις με βάση την αυτοπάθεια είναι μετά την ομολογημένη Αυταπάτη είναι συνώνυμες και παράγωγες:
    Αυταρέσκεια, Αυτισμός, Αυτοϊκανοποίηση Αυτουργία  Αυταρχισμός, Αυτεξουσία, Αυτοτιμωρία, αυτομαστίγωμα, Αυτοσχεδίαση, Αυτοδικία, Αυτομολία, Αυτεξορία, Αυτοχειρία, Αυτοκτονία, Αύτανδρος εξαφάνιση στο Αιγαίο η σε λαοθάλασσα!
- Κάποιος Αριστερός διανοητής, από τους εξαφανισθέντες,  στην ιδεολογική μοναξιά που διέρχεται η Αριστερά, ας λογοπλάσει και άλλους χαρακτηρισμούς για το εορταστικό εγκώμιο της επετείου των δύο χρόνων.
- Κι όταν τελειώσουν οι φιέστες,  οι περιοδείες στην περιφέρεια, και παπαγαλιστούν όλα τα συνθήματα, και η ιδεοληπτική παραμυθολογία, και μετά την ψαλμωδία
    Επέσατε θύματα αδέλφια εσείς σε άνισο αγώνα….
- Και οι Έλληνες ξαναθυμηθούν τις ρίζες θα θυμηθούν λίγο προφητικό Κωστή Παλαμά:
    «Καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι
    Για λόγους άδειους ή για του ολέθρου τα έργα βαλτοί»
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…

ο  μέτοικος