Τραυματισμός της «οικογένειας»…

Το Δημοτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων λειτουργούσε τότε με περιορισμένο αριθμό προσωπικού και με λιγότερες ειδικότητες σε σύγκριση μ' αυτές που υπάρχουν στα σημερινά Νοσοκομεία. Έτσι, δουλεύαμε και πέραν του ωραρίου μας, χωρίς ιδιαίτερη αμοιβή και σε όλες σχεδόν τις υπηρεσίες του, ανεξάρτητα από ειδικότητα και διαχωρισμό ευθυνών.
Μεταξύ των άλλων που έλειπαν από το Ίδρυμα ήταν και οι τραυματιοφορείς, γι' αυτό η μεταφορά των τραυματιών και των βαριά αρρώστων με φορείο γίνονταν από τις πρακτικές αδελφές νοσοκόμες, τις καθαρίστριες, τους κλητήρες και τους διοικητικούς υπαλλήλους.
Έτσι, είχαμε συνεννοηθεί με τις νοσοκόμες τις ημέρες, που εφημέρευε το Νοσοκομείο μας και έφερναν τραυματισμένους ή βαριά ασθενείς να μας ειδοποιούν για να πηγαίνουμε κι εμείς, οι διοικητικοί υπάλληλοι, να βοηθούμε στη μεταφορά τους στο εξωτερικό ιατρείο, στο χειρουργείο ή στους θαλάμους του Ιδρύματος.
Μια μέρα λοιπόν εφημερίας του Νοσοκομείου μου τηλεφώνησε μια νοσοκόμα του χειρουργικού τμήματος ότι φέρανε μια οικογένεια τραυματισμένη και θα πρέπει να πάμε να βοηθήσουμε. Σηκώθηκα αμέσως από το γραφείο μου, φώναξα και τους άλλους δύο άντρες διοικητικούς υπαλλήλους και φύγαμε γρήγορα από το κτίριο των γραφείων για το κυρίως μεγάλο κτίριο του Ιδρύματος, όπου λειτουργούσαν οι κλινικές.
Απ' έξω είδα ένα αγροτικό αυτοκίνητο, με το οποίο είχαν φέρει τους τραυματισμένους, γιατί τότε στα Γιάννινα υπήρχαν ένα ή δύο ασθενοφόρα και ήταν δύσκολο να τα βρεις, για να μεταφέρουν αρρώστους απ' όλη την περιοχή τους.
Όταν πλησίασα το αυτοκίνητο είδα με έκπληξη μόνο έναν άρρωστο πάνω στην καρότσα του τυλιγμένο με κουβέρτα κι απορημένος ρώτησα τον οδηγό του αυτοκινήτου πού είναι η τραυματισμένη οικογένεια, που είπε στην αδελφή νοσοκόμα όταν τον ρώτησε από το μπαλκόνι του χειρουργικού τμήματος τι έφερε.
Εκείνος μου εξήγησε ότι, ο συγχωριανός του, που έφερε, είναι χτυπημένος στα γεννητικά του όργανα κι όταν η νοσοκόμα τον ρώτησε εκείνος ντράπηκε να της το πει καθαρά και της φώναξε ότι, «είναι χτυπημένος στην… οικογένεια»! Έτσι έγινε η «παρεξήγηση»!

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΡΑΚΗΣ