Ο παλμός της Ελλάδας χτυπάει και στο Νότιο Ατλαντικό!..

Στα νότια παράλια της Νοτίου Αμερικής βρίσκεται η Ουρουγουάη. Είναι η μικρότερη χώρα σε έκταση από τα ανεξάρτητα κράτη της Ν. Αμερικής (187 χιλ. Τετρ. Χιλ.). Ο πληθυσμός κυμαίνεται γύρω στα 4-5 εκατομμύρια. Βρίσκεται ανάμεσα στη Βραζιλία και την Αργεντινή και βρέχεται από τον Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό.
Πρωτεύουσα της Ουρουγουάης είναι το Μοντεβίδεο, το οποίο βρίσκεται στις όχθες του μεγάλου ποταμού Λα-Πλάτα και είναι ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια του κόσμου.Κι όμως, η μικρή αυτή χώρα σε τόση απόσταση από τη χώρα μας, θα μπορούσαμε να πούμε ανεπιφύλακτα, ότι ζει στους παλμούς της Ελλάδας. Το έγκυρο περιοδικό «Ελληνική Διεθνής Γλώσσα» μας δίνει πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το θέμα αυτό στο τεύχος 67.
Στην Ουρουγουάη υπάρχουν πάνω από 3.000 Έλληνες μετανάστες, αλλά και διπλάσιος αριθμός Ουρουγουανών που μιλούν ελληνικά. Σε αυτή τη μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής οι πολίτες της δεν είναι απλά φιλέλληνες, είναι ελληνολάτρες. Στην ερώτηση για το ποια χώρα από την Ευρώπη έρχεται πρώτη στο μυαλό τους η πλειοψηφία των ερωτηθέντων απάντησε: Η Ελλάδα. Πολλοί δεν γνωρίζουν άλλη γλώσσα παρά μόνον τη μητρική τους και ελληνικά.
Η Margarita, φοιτήτρια λέει: «Χιλιάδες Ουρουγουανοί, ανάμεσά τους και εγώ, μάθαμε να μιλάμε την Ελληνική Γλώσσα. Μάθαμε να λατρεύουμε την Ελλάδα και τον Ελληνικό Πολιτισμό. Είχαμε την τύχη να νιώσουμε την ουσία του. Πιστεύω αυτό που είπε ο Νίτσε ότι ο κόσμος μπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όμως, αρκεί να παρεμβάλουμε σε αυτον ένα κομμάτι ελληνικής ζωής για να φωτιστεί αμέσως άπλετα». Αντίθετα εμείς σβύνουμε το φως, γιατί μας αρέσει το σκοτάδι. Τα αρχαία ελληνικά δεν θα εξετάζονται και έτσι οι μαθητές δεν θα ανοίγουν καν βιβλίο.
Όσοι Ουρουγουανοί είχαν την τύχη να έρθουν στην Ελλάδα και αντίκρυσαν τον Παρθενώνα, δάκρυσαν.
«Εσείς οι Έλληνες υποτιμάτε αυτό που έχετε. Όταν πρωτοείδα τον Παρθενώνα στα 50 μου χρόνια, εγώ και ο άντρας μου βάλαμε τα κλάματα. Οι Έλληνες φίλοι μας που ήταν μαζί μας μάς κοίταξαν περίεργα. Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν γιατί. Ούτε εμείς περιμέναμε να αντιδράσουμε έτσι. Τα δάκρυα ίσως ήταν ένας τρόπος για να εκφράσουμε όσα αισθανόμασταν και δεν μπορούσαμε να τα εξηγήσουμε με λόγια. Θεωρώ μεγάλη μου τιμή που είδα με τα ίδια μου τα μάτια και άγγιξα με τα χέρια μου τον Παρθενώνα και όλα όσα συμβολίζει για την Ελλάδα, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο». Λόγια της Ουρουγουανής Silvia.
Ο Ουρουγουανός Carlos 28 ετών ήλθε στην Ελλάδα. Όταν του είπαν ότι αυτό που βλέπει είναι η Ακρόπολη, απομακρύνθηκε από την παρέα του και κάθησε σε μία γωνία του δρόμου. Δεν ήθελε να τον ιδούν να κλαίει. Ο Sergio, αν και Καθολικός, πηγαίνει στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία. Σε κάποιους Έλληνες είπε: «Βλέπω τους Έλληνες σαν να είμαστε αδέλφια. Να ξέρουν ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχουν φιλέλληνες που στην ανάγκη είναι έτοιμοι να βοηθήσουν και να τους υπερασπιστούν».
Ένα δημόσιο σχολείο στην Ουρουγουάη ονομάζεται GRECIA. Οι μαθητές είναι όλοι τους παιδιά Ουρουγουανών. Το ίδιο και οι δάσκαλοί τους. Όμως, κάθε 25 Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου γιορτάζουν σαν Έλληνες! Τραγούδια, θεατρικά έργα, ποιήματα. Να ακούς από αυτά τα μικρά παιδιά τον εθνικό μας ύμνο...
Μάλιστα, επειδή ο εθνικός ύμνος της Ουρουγουάης διαρκεί περίπου 6 λεπτά και ο δικός μας ούτε ένα, τα παιδιά αυτά λένε περισσότερους στίχους του Σολωμού, έτσι ώστε να υπάρχει μία ισορροπία.
Ακόμη και η σημαία είναι σχεδόν ίδια με την Ελληνική. Η διαφορά είναι ότι στη θέση του σταυρού η δική τους έχει έναν κίτρινο χαρούμενο ήλιο. Έτσι, όταν δεν κυματίζει και δεν φαίνεται ο ήλιος φαίνεται ελληνική. Έξω από την Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβίδεο, δίπλα στην είσοδο, βρίσκεται το άγαλμα του Σωκράτη. Στην παραλιακή ένα πάρκο ονομάζεται Αθήνα και έχει την προτομή του Ομήρου.
Ο κεντρικότερος δρόμος της παλαιάς πόλης κάτω από το λόφο ονομάζεται GRECIA. Ένα από τα ομορφότερα νεοκλασικά κτίρια στο κέντρο της πόλης στην πρόσοψή του γράφει: Αθηναίος. Σε όλα τα βιβλιοπωλεία θα βρεις βιβλία Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών. Ακόμη και στα πολύ μικρά βιβλιοπωλεία.
Όταν έρχονται Έλληνες καλλιτέχνες ή ανεβαίνουν ελληνικά έργα στο θέατρο, οι αίθουσες είναι γεμάτες κόσμο. Η ελληνική κοινότητα έχει συνδράμει με πολλούς τρόπους για να στηριχθεί ο φιλελληνισμός. Στην αυλή της υπάρχει η μοναδική ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της Ουρουγουάης.
Στο θέμα του φιλελληνισμού προσφέρει πολλά και το ίδρυμα «Μαρία Τσάκος». Το ίδρυμα αυτό το δημιούργησε το 1978 στην πρωτεύουσα Μοντεβίδεο ο ελληνικής καταγωγής καπετάν Παναγιώτης Ν. Τσάκος στη μνήμη της μητέρας του Μαρίας. Βασικός στόχος του είναι η διδασκαλία και διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας και του κλασικού και σύγχρονου Ελληνικού Πολιτισμού στο σύνολό του. Στα 38 χρόνια ύπαρξής του το ίδρυμα «Μαρία Τσάκος» έχει παραδώσει δωρεάν μαθήματα Ελληνικής Γλώσσας σε χιλιάδες Ουρουγουανούς, φέρνοντάς τους σε επαφή με όλες τις εκφάνσεις του Ελληνικού Πολιτισμού και εμφυσώντάς τους την αγάπη προς αυτόν.
Επιπλέον το ίδρυμα συμβάλλει στην ακόμα πιο δυναμική συνολική παρουσία του ελληνικού στοιχείου στη χώρα και στη σφυρηλάτηση των δεσμών φιλίας που παραδοσιακά συνδέουν Έλληνες και Ουραγουανούς. Δεσμών που, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν, στηρίζονται στην αγάπη που μοιράζονται οι δύο λαοί για το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και τον κλασικό πολιτισμό.
Σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες ο πρώτος Έλληνας έποικος που εγκαταστάθηκε στην Ουρουγουάη ήταν το 1687. Ήταν ο Χειμαριώτης Δημητρίου, γνωστός με την λαϊκή προσωνυμία Μητρόπουλος, όνομα το οποίο με τα χρόνια άλλαξε και έγινε Mitre. Επίσης το 1825, ο Δωδεκανήσιος Αντώνης Βαρκάς, σύμφωνα με την εφημερίδα EL DIA είχε πάρει μέρος στην εκστρατεία 33 Ουρουγουανών για να απελευθερώσουν την χώρα από την Βραζιλιάνικη κατοχή. Η βοήθειά του και οι γνώσεις του αποδείχτηκαν καθοριστικές για την επιτυχία της προσπάθειας των 33 ηρώων, όπως τους αποκαλούν σήμερα στην Ουρουγουάη. Πολλοί Έλληνες πήραν μέρος στους αγώνες για την ανεξαρτησία της Ουρουγουάης. Το 1849 ο Γεώργιος Καρδάσης ήταν κυβερνήτης πλοίου σε πολλές μάχες.
Στα τέλη της δεκαετίας 1920, οι Σμυρνιοί Αριστοτέλης Ωνάσης και Νικόλαος Κονιαλίδης εγκαταστάθηκαν στο Μπουένος Άιρες και λίγο αργότερα ο αδελφός του Κονιαλίδη, Κωνσταντίνος, εγκαταστάθηκε στο Μοντεβίδεο. Εκεί δημιούργησε την μεγαλύτερη προπολεμική επιχείρηση της Ουρουγουάης.
Η παρουσία του Κωνσταντίνου Κονιαλίδη στην Ουρουγουάη, υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για την ελληνική κοινότητα και αποδείχθηκε ο κυριότερος ευεργέτης της. Ακόμη και σήμερα η οικογένειά του συνεχίζει να βοηθά την ελληνική κοινότητα.
Οι περισσότεροι Έλληνες δούλευαν στα σφαγεία του Μοντεβίδεο ή στην Κολόνια, όπου εργάζονταν σε εργοστάσιο κατασκευής πέτρας. Σκληρές και δύσκολες δουλειές. Σύντομα, όμως, οι περισσότεροι δημιούργησαν μικροεπιχειρήσεις με επαγγέλματα που είχαν μάθει στην πατρίδα. Επιχειρήσεις που αναπτύχθηκαν αργότερα σε όλες τις πόλεις της χώρας.
Στην Ουρουγουάη έζησε ακόμη και ο περίφημος Παναγής Κουταλιανός. Ο θρυλικός Ηρακλής από την Κούταλη της Προποντίδας. Αυτός που μασάει σίδερα στο γνωστό τραγούδι.
Δυτικά η Ουρουγουάη συνορεύει με την Αργεντινή. Στην πρωτεύουσα της Αργεντινής Μπουένος Άιρες υπάρχει ο Φιλελληνικός Σύλλογος «Καρυάτις Αργεντινικός Σύλλογος του Ελληνικού Πολιτισμού». Ο Σύλλογος αυτός εδώ και τριάντα χρόνια παρουσιάζει μεγάλη δραστηριότητα πολιτιστική γύρω από τον Ελληνικό Πολιτισμό. Ο Γραμματέας του Συλλόγου Jer. Brignione αναφέρει ότι ο Σύλλογος διοργανώνει κύκλους διαλέξεων γύρω από την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό, ταξίδια ανταλλαγής στην Ελλάδα και δωρεάν μαθήματα Νεοελληνικής γλώσσας. Ο ίδιος διδάσκει δωρεάν μαθήματα της Νεοελληνικής με απώτερο σκοπό την διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας και κουλτούρας, ειδικά σε όσους έχουν λάβει εκπαίδευση και ερευνούν τον κλασικό πολιτισμό, οργανωμένα σε έξι τετράμηνα επίπεδα.
* * *
Αισθάνεται συγκίνηση και υπερηφάνεια κανείς, όταν βλέπει λαούς από την «άκρη του κόσμου» να υποκλίνονται στην ελληνική γλώσσα και τον Κλασικό Ελληνικό Πολιτισμό. Να συγκινούνται και να δακρύζουν στο αντίκρισμα των μνημείων που δημιούργησε το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα. Να επιδίδονται, μάλιστα με ζήλο στην εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, της μητέρας όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνον.
Εμείς τι κάνουμε στο θέμα αυτό; Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να καταστρέψουμε την Ελληνική Γλώσσα. Πάνω από τριάντα χρόνια, τώρα, συνεχίζουμε τις «απλοποιήσεις», οι οποίες οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τη γλώσσα στην καταστροφή.
Για να μη νομισθεί ότι «παινεύουμε το σπίτι μας, για να μην πέσει και μας σκοτώσει», θα δώσω το λόγο στο Γάλλο καθηγητή των Αρχαίων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Νάντης Masse Roger, ο οποίος είπε: «Είναι διαπιστωμένο ότι η ελληνική γλώσσα είναι το υπέρτατο εργαλείο σκέψεως. Πράγματι, κάποιος μπορεί να σκεφθεί μόνον ελληνικά. Γι’ αυτό κάθε απλοποίηση στη γλώσσα, στην σύνταξη είναι απλά ένα χάσιμο της σκέψης. Όταν μία γλώσσα απλοποιείται απλά χάνει. Δεν έχει να κερδίσει τίποτε. Οδηγούμαστε σε μία γλώσσα χωρίς νόημα, απλά φωνητική και όλες οι λέξεις θα αρχίσουν να μοιάζουν μεταξύ τους...
Η «μονοτονική» μεταρρύθμιση συνοδεύτηκε και με την κατάργηση της κλασικής διδασκαλίας της Γραμματικής και ακολουθείται εμπειρική μέθοδος. Χωρίς Γραμματική η διδασκαλία της γλώσσας είναι «Χωλή».
Γίνεται σαφές, ότι όχι μόνον δεν εξυπηρετήθηκαν οι λόγοι που προτάθηκαν για την θεσμοθέτηση του εμπειρικού τρόπου διδασκαλίας και γραφής της ελληνικής γλώσσας, αλλά αυξάνεται ο ευτελισμός της και η ακαταληψία της, η οποία γίνεται φανερή στην αμάθεια των νέων.
Οι Έλληνες νέοι έχουν αισθητή άγνοια της ελληνικής γλώσσας, ακόμη και σε σχέση με τους Ιταλούς νέους! Αυτό τα λέει όλα...