Τολμούν οι υπουργοί να βγουν στον λαό;

➤  Του ΠΑΝΑΓ. ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗ,
Ομοτ. Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών

 Ο τίτλος του άρθρου προέκυψε από την προτροπή του κ. Πρωθυπουργού προς τους τροφίμους του Μεγάρου Μαξίμου, τους Υπουργούς και τους βουλευτές κατά την πρόσφατη σύνοδο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Προτροπή προφανώς για κλάματα με πολλά δάκρυα… Συμπερασματικά δηλαδή τους είπε: βγείτε από τα γραφεία σας αψηφώντας τις έντονες αποδοκιμασίες, αφουγκρασθείτε αγνοώντας την επί δύο χρόνια βαρυκοΐα σας,
κατανοείστε τα ακατανόητα και τέλος συμπαρασταθείτε κλαίοντας με τους δυστυχείς, εξηγώντας τους ότι για τη δυστυχία τους άλλοι ευθύνονται και όχι η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η Κυβέρνηση είναι απλά αναγκασμένη να πάρει αυτά τα επώδυνα μέτρα αλλά τα παίρνει αφού πρώτα πάλεψε με πείσμα και διαπραγματεύτηκε σκληρά κι επειδή κατανοεί τη δυστυχία που αυτά φέρνουν στο λαό, γι’ αυτό του συμπαρίσταται συμπάσχοντας μαζί του… Αυτό μοιάζει σαν το φονιά που κλαίει με τα ορφανά γιατί ήταν αναγκασμένος να φονεύσει τους γονείς τους για να τους εξασφαλίσει καλύτερο μέλλον…
Δεν είναι λοιπόν για κλάματα αυτή η προτροπή; Υποκρισία, φαρισαϊσμός, αλαζονία χωρίς όρια. Δεν γνωρίζει ο κ. Πρωθυπουργός ότι όλοι οι αποδέκτες της προτροπής του δεν τολμούν να βγουν και να κυκλοφορήσουν ανάμεσα στο λαό; Για χάριν της επαλήθευσης ας δοκιμάσουν να μπουν σ’ ένα καφενείο, χωρίς προηγούμενη προετοιμασία. Μεθαύριο οι συνταξιούχοι οργανώνουν νέες διαδηλώσεις. Καλό θα ήταν ο κ. Πρωθυπουργός ν’ αναθέσει στον κ. Τόσκα να μετρήσει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που θα διαμαρτύρονται μαζί τους για τα μέτρα που παίρνει εις βάρος της Κυβέρνησής τους. Επίσης στις αρχές του Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε πανεργατική απεργία, «προφανώς…» για να διευκολυνθεί… η Κυβέρνηση στις σκληρές διαπραγματεύσεις της για τα εργασιακά και το ασφαλιστικό. Άρα πολύ αφελείς είναι όσοι πιστεύουν ότι οι απεργοί διαδηλώνουν εναντίον της Κυβέρνησης. Κι αφού έτσι έχουν τα πράγματα καλύτερα θα ήταν αν, μεταξύ των απεργών, βλέπαμε και τον κ. Κατρούγκαλο συνοδευόμενο από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να κρατούν χέρι-χέρι πανώ με αντικυβερνητικά συνθήματα… κατευθυνόμενοι προς το Μέγαρο Μαξίμου. Αυτό θ’ αποδείκνυε περίτρανα συνέπεια λόγων και πράξεων.
Έχει καταντήσει «πιπίλα» πια στο στόμα των Συριζαίων το σλόγκαν: «Πρέπει να εφαρμοσθεί ένα νέο παραγωγικό μοντέλο δίκαιης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης που θα ωφελεί τους πολλούς και όχι τους λίγους». Μπράβο, αλλά το «πρέπει» σε ποιους απευθύνεται; Γιατί, αφού γνώριζαν τι σόι μοντέλο ανάπτυξης χρειάζεται η χώρα, δεν το κατήρτισαν, δεν το παρουσίασαν και δεν το εφαρμόζουν; Μήπως δεν ξέρουν τι είναι και τι πρέπει να περιέχει; Δεν διαθέτει η Κυβέρνηση οικομολόγους περιωπής για να το συντάξουν και να το εξηγήσουν στο λαό; Μήπως περιμένουν να τους πέσει όπως το «μάννα» εξ ουρανού;
Ο κ. Πρωθυπουργός, καλά θα κάνει να συμβουλεύσει τους βουλευτές και υπουργούς του, να μην εκστομίζουν ωραίους τίτλους μοντέλων ανάπτυξης, όταν δεν ξέρουν και, κατά συνέπεια, δεν μπορούν να αναλύσουν το περιεχόμενό τους, γιατί έτσι αποδεικνύουν την ασχετοσύνη τους και αυτό βλάπτει σοβαρά και τον ίδιο. Πέρασαν ήδη δύο χρόνια με ΣΥΡΙΖΑ. Πού είναι το μοντέλο; Το ρήμα «πρέπει» δεν έχει θέση στο στόμα του Πρωθυπουργού και των Υπουργών, οι οποίοι αντ’ αυτού πρέπει να χρησιμοποιούν το ρήμα «αποφασίζω» στον ενεστώτα, ή «αποφάσισα» στον αόριστο, γιατί έτσι έπρεπε, στον παρατατικό, να γίνει.  Πολλές φορές ακούμε υπουργούς να λένε, ακόμα και για θέματα της αρμοδιότητός τους, «νομίζω», ότι «πρέπει» να γίνει τούτο ή το άλλο. Μα διερωτάται κανείς, σε ποιον απευθύνεται; Αγνοεί τη δικαιοδοσία του; Αγνοεί ότι ο Πρωθυπουργός του εμπιστεύθηκε το υπουργείο για να «αποφασίζει» και να «κάνει» και όχι για να λέει «πρέπει» ή ακόμα χειρότερα να λέει «νομίζω ότι πρέπει;..».
Τέτοιοι υπουργοί είναι κατάλληλοι για να γράφουν σαν μαθητές «εκθέσεις ιδεών» και όχι να ηγούνται υπουργείων, γιατί όσο και αν αφουγκρασθούν και όσο και αν κατανοήσουν τα προβλήματα δεν τολμούν ν’ αποφασίσουν. Για όλους αυτούς τους λόγους, η προτροπή του κ. Πρωθυπουργού για εκστρατεία στο λαό, μάλλον πίπτει στο κενό.