Παιδεία, ο μεγάλος ασθενής...

Όπως είναι γνωστό η Παιδεία είναι το πνευματικό φυτώριο, στο οποίο καλλιεργούνται όλες οι πανανθρώπινες αξίες που στοχεύουν στην πρόοδο, στην ανάπτυξη και στην ευημερία των λαών. Όμως για ν’ αποδώσει τους αναμενόμενους καρπούς απαιτούνται μόχθος, προσπάθεια, αλλά και εξειδικευμένα πρόσωπα, έμπειρα και ικανά. Γι’ αυτό οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν ότι «αι μεν ρίζαι πικραί οι δε καρποί γλυκείς». Δυστυχώς όμως στη χώρα μας η παιδεία είναι ο μεγάλος ασθενής, ο οποίος εξακολουθεί να παιδεύει, χρόνια τώρα, τη μαθητιώσα και σπουδάζουσα νεολαία, με αποτέλεσμα να ανθεί η παραπαιδεία.
Κι ενώ όλοι οι ιθύνοντες γνωρίζουν ότι είναι υπόθεση εθνική, δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τις μικροπολιτικές αδυναμίες τους και από κοινού να δώσουν τις καλύτερες δυνατές λύσεις. Παρόλες τις κατά καιρούς μεταρρυθμίσεις εξακολουθεί να παραμένει στην ίδια τάξη! Και η νοσηρή κατάσταση συνεχίζεται.
Η τριακονταετής εμπειρία μου στη Μέση εκπαίδευση, μου άφησε την εντύπωση ότι όλοι, όσοι ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό, καθώς και οι συνεργάτες τους, αποδείχτηκαν ανήμποροι ν’ αφουγκραστούν τα μηνύματα των καιρών και να προβούν σε ρηξικέλευθες καινοτομίες, μήπως διορθωθούν τα κακώς κείμενα.
Και για να γίνω πιο σαφής. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια κοσμογονία σε όλες τις επιστήμες. Αυτό απαιτεί επαγρύπνηση και συνεχής προσαρμογή των εκπαιδευτικών προγραμμάτων με βάση τα νέα δεδομένα, για να μην είμαστε ουραγοί στις εξελίξεις. Ο ρόλος της Παιδείας είναι καθοριστικός. Τα φαινόμενα όμως αποδεικνύουν ότι η δομή της στηρίζεται σε σαθρές βάσεις. Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν σωστές μεταρρυθμίσεις που θα της δώσουν τις δυνατότητες να σταθει στο ύψος της αποστολής της, αρκεί να υπάρχει θέληση και αποφασιστικότητα.
Η απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης και η στροφή των νέων στην ιδιωτική και στην παραπαιδεία, δείχνει τη σοβαρότητα του προβλήματος. Και εύλογα γεννιέται το ερώτημα, τι δέον γενέσθαι για τη θεραπεία αυτού;
Στο σημείο αυτό θα εκθέσω συνοπτικά ορισμένες ωφέλιμες απόψεις που αφορούν όλες τις βαθμίδες της:

Α’ Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση
Προγράμματα, που θα συμπεριλαμβάνουν μόνο βασικά μαθήματα, καλογραμμένα και ολιγοσέλιδα, τα οποία θα επιλέγονται κατόπι διαγωνισμού, από ειδικούς επιστήμονες.
Η χρήση εκπαιδευτικής τηλεόρασης για τον εμπλουτισμό των γνώσεών τους επιβεβλημένη, διότι θα καθιστά τη διδασκαλία ευχάριστη κι εύκολη την αφομοίωση των προβαλλόμενων θεμάτων, τα οποία θα πρέπει να αφορούν την Αρχαιολογία, τη Γεωγραφία, το περιβάλλον, τη Λαογραφία κ.α.

Β’ Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Καθιέρωση Τετρατάξιου Γυμνασίου και Διτάξιου Λυκείου δύο κατευθύνεων (Θεωρητικη και Πρακτική), στις οποίες οι απόφοιτοι του Γυμνασίου θα εισέρχονται κατόπιν αυστηρών Πανελλαδικών Εξετάσεων, με περιορισμένο αριθμό εισακτέων κατά κλάδο, για να είναι εφικτή η εισαγωγή τους στα ΑΕΙ χωρίς εξετάσεις, ανάλογα με το βαθμό αποφοίτησής τους.
Και γι’ αυτή, να ισχύει ότι και στην Πρωτοβάθμια Εκπ/ση (διδασκαλία μόνον βασικών, ολιγοσέλιδων μαθημάτων και χρήση οπτικοακουστικών μέσων), για να μην επέρχεται κόπωση αλλά να υπάρχει και χρόνος για να ασχολούνται και με άλλες ευχάριστες δραστηριότητες.
Για την καλύτερη δυνατή λειτουργία, τόσο στην Πρωτοβάθμια όσον και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, η καθιέρωση του ολοήμερου Σχολείου θα τ’ αναβαθμίσει θεαματικά. Έχει εφαρμοστεί στη Γαλλία προ πολλού, με πολύ καλά αποτελέσματα.

Γ’ Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Η βαθμίδα αυτή χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, γιατί έχει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις των καιρών, που έχουν σχέση με την οικονομική και πολιτιστική πρόοδο της χώρας και την εξέλιξη της επιστημονικής έρευνας σε πολλούς βασικούς τομείς.
Για το θέμα αυτό αρμόδιες να ασχοληθούν είναι οι εκάστοτε Πρυτανικές αρχές. Η γνώμη μου είναι ότι χρειάζεται αναβάθμιση εκ βάθρων, με έμφαση την ίδρυση νέων Ερευνητικών κέντρων, τα οποία θα δώσουν ώθηση στην προηγμένη τεχνολογία και σε άλλους βασικούς τομείς της επιστήμης και της οικονομίας.
Νομίζω ότι το κλείσιμο όλων σχεδόν των θεωρητικών καθηγητικών Σχολών είναι αναγκαίο. (Απαράδεχτο να υπάρχουν δέκα Φιλοσοφικές Σχολές, οι οποίες μόνον άνεργους βγάζουν).
Όπως επίσης τραγελαφικό για μία και μόνη έδρα να εκλέγονται τρεις καθηγητές και να διαδέχεται κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας, ο ένας τον άλλον! Αλλά και κωμικό η πληθώρα των Συνταγματολόγων, που αμφιβάλλω, αν μεγάλες χώρες έχουν αυτό τον αριθμό!
Η κατάργηση ορισμένων ΑΕΙ και ΤΕΙ, τα οποία ιδρύθηκαν, για την εξυπηρέτηση ημετέρων, θα εξασφαλίσει σημαντικότατα χρησιματικά ποσά, ικανά να ενισχύσουν τα Ερευνητικά Κέντρα και τη στελέχωσή τους με εξαίρετους εγχώριους επιστήμονες, αποτρέποντας τη μετανάστευσή τους στο εξωτερικό.
Μόνον έτσι είναι δυνατόν να εξέλθει η χώρα από την κρίση και να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά. Ας το τολμήσουν οι ιθύνοντες.
Οι καιροί ου μενετοί. Για να βρουν οι νέοι δουλειά. Το επιτάσσει το μέλλον των γενιών που έρχονται, για να μην είμαστε οι φτωχοί συγγενείς και αμέτοχοι στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.