Η ελπίδα ήρθε, είδε και... απήλθε!

Είναι αξίωμα της πολιτικής επιστήμης ότι λαός που δεν ελπίζει σε καλύτερο μέλλον, πορεύεται χωρίς όραμα, δίχως πυξίδα, οπότε άγεται και φέρεται από τους πολιτικάντηδες και τους αγύρτες της εξουσίας. Βέβαια ο ελληνικός λαός σε όλη του την ιστορική διαδρομή έχει δείξει ότι διαθέτει σοβαρό αγωνιστικό στοιχείο και γι’ αυτό ξαποσταίνει για λίγο και ξανά προς τη δόξα τραβά.
Ας ελπίζουμε, λοιπόν, ότι και τώρα βρίσκεται σε μία πρόσκαιρη κατάσταση παρακμής και ότι σύντομα θα σηκώσει το κεφάλι για ένα νέο ξεκίνημα. Άλλωστε, ερμηνεύοντας την τωρινή θλιβερή πραγματικότητα και με ώριμη πολιτική σκέψη, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η ευθύνη για την κατάντια μας είναι συλλογική και βαραίνει πρώτα τους πολιτικούς και ύστερα τους πολίτες. Γιατί είχαμε κλειστεί μέσα στα τείχη της «ευδαιμονίας» και δεν ακούγαμε τους χτύπους από το μυστρί των «εχθρών» έξω από το κάστρο.
Έτσι εξηγείται γιατί η πλειοψηφία του λαού παραδόθηκε στα τυφλά στις σειρήνες και στα συνθήματα της λεγόμενης «Αριστεράς». Γιατί η συνήθειά μας να ακούμε από τους πολιτικούς μόνο λόγια ευχάριστα έχει γίνει σαράκι που κατατρώγει και τον ορθό λόγο και την πολιτική σκέψη γενικότερα. Σ’ αυτή τη συμπεριφορά μας βρίσκει απόλυτη εφαρμογή η γνώμη του ιστορικού μας Θουκυδίδη που έχει επισημάνει τούτο: Ο άνθρωπος στενοχωριέται και αγανακτεί περισσότερο όχι για τα αγαθά που δεν μπορεί να αποχτήσει, αλλά γι’ αυτά που είχε και τα έχασε.
Και τώρα φως στον ορίζοντα δε βλέπουμε, κι ας πίστεψε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι διαθέτει πρόγραμμα σωτηριας. Πόσο γρήγορα εξανεμίστηκε η ελπίδα και αποδείχτηκε ότι το φάρμακο που πρότεινε ο Τσίπρας με τον Καμμένο για τη θεραπεία μας είναι δηλητήριο για την αυτοκαταστροφή μας. Γιατί κάθε λόγος και κάθε πράξη τούτης της Κυβέρνησης είναι και μία νέα πρόκληση της συνείδησης και προσβολή της νοημοσύνης μας. Μόνο οι βολεμένοι και οι παρατρεχάμενοι δηλώνουν ως Φαρισαίοι αισιοδοξία και ελπίδα.
Δυστυχώς η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δραματική για όλους. Αλλά οι παρακοιμώμενοι Υπουργοί φουσκώνουν το μυαλό του πρωθυπουργού με κολακείες και με εγκώμια. Ίσως γι’ αυτό ο κ. Τσίπρας διακατέχεται από αυταπάτες και από σύνδρομα αυτοθαυμασμού του. Παρακολουθείστε τον «κομμουνιστή» Κατρούγκαλο και τον «αριστερό» Φίλη και θα κατανοήσετε καλύτερα, γιατί ο Πρωθυπουργός στο συνέδριο του κόμματος έφτασε να χαρακτηρίσει το περυσινό δημοψήφισμα ως «θρίαμβο του λαού»! Όποιος μπορεί, ας επιχειρήσει λογικά και πολιτικά να ερμηνεύσει τη σκέψη του ηγέτη μας.
Ούτε η Δικαιοσύνη δε γλύτωσε από την αλαζονεία της Κυβέρνησης. Επιχείρησε να εξαγοράσει τους δικαστές υποσχόμενος αυξήσεις στο μισθό, αδιαφορώντας για την πρόκληση στο αίσθημα περί δικαίου του λαού που στερείται και τα στοιχειώδη για επιβίωση.
Αλλά τι μπορεί να περιμένει ο πολίτης από μία Κυβέρνηση που δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει τη σχέση της με την Ε.Ε.; Ο Ολάντ αποκαλύπτει ότι ο Τσίπρας ζήτησε από τον Πούτιν να τυπώσει ελληνικές δραχμές την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος! Ποια αξιοπιστία μπορεί να έχει αυτός ο πρωθυπουργός στις ευρωπαϊκές ηγεσίες και στους ξένους επενδυτές;
Μήπως εμείς οι απλοί πολίτες μπορούμε να εμπιστευόμαστε τους Υπουργούς; Οι περισσότεροι είναι ορφανά του ΠΑΣΟΚ, ψήφισαν τα μνημόνια και ξεπούλησαν τα πάντα για μια υπουργική καρέκλα; Ενδεικτικά, Τζάκρη, Υπουργός Βιομηχανίας σήμερα, χειροκροτούσε και ψήφιζε το Μνημόνιο του Γ. Παπανδρέου, γιατί έτσι θα εξασφάλιζε Υπουργείο με τη διαμεσολάβηση και του φίλου της Πετσάλνικου. Ο Μπόλαρης απορρίφθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ως υποψήφιος Περιφερειάρχης, αλλά κρίθηκε ικανός για Υπουργός. Φαίνεται πως έχουν ανακαλύψει κάποιο καινούριο «μυστήριο» για πολιτικό βάφτισμα!
Ας το πάρουμε απόφαση: Μέλλον χωρίς ρήξη με τις παγιωμένες ιδεολογίες και νοοτροπίες δεν υπάρχει. Χρειάζονται ανατροπές σε πρόσωπα, σε πολιτικές και σε θεσμούς. Η πολιτική ανασύνθεση είναι δυνατή, αρκεί τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου να μιλήσουν αληθινά και να καταθέσουν σχέδιο για έξοδο από την κρίση.
Βεβαίως η πολιτική μετάβαση σε πεδίο έξω από την κρίση θα ξεκινήσει, εφόσον η πλειοψηφία των πολιτών αντιληφθεί ότι βελούδινος χωρισμός από τα προβλήματα δεν υπάρχει και πολιτικοί που καταφεύγουν σε υποσχέσεις, καταφεύγουν σε υποσχέσεις, καταγγελίες και προπαγάνδα δεν έχουν θέση στην τωρινή συγκυρία.