Περιπλανήσεις στα Αριστερά…
- Η επικαιρότητα αποτελεί πλέον μια καθημερινή συνήθεια, μια αναγκαιότητα, κάτι σαν χαπάκι κατά της κρίσης. Για τον μέτοικο, τον φορτωμένο με χρόνια και αναμνήσεις, είναι ένα ευχάριστο «τρολάρισμα», που καμιά φορά γίνεται ενοχλητικό. Αλλά μέσα σε αυτή την ελευθεριότητα εκφράσεως και κριτικής, κανείς δεν μπορεί να περιορίσει τα όρια της ελευθερίας και του άλλου, για να κάνει και τους δικούς του συλλογισμούς και διαλογισμούς.
- Έγινε κάπως κουραστικό, που φτάνει στα όρια του κωμικού, να ακούμε συνεχώς και στανικώς, για την «Αριστερά», για την «Πρώτη φορά Αριστερά», για «το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» και όλα τα άλλα «χαϊμαλιά» της έντεχνης προπαγάνδας της Αριστεράς. Η Αριστερά φαίνεται να είναι ένας χώρος αυτοϊκανοποίησης ψυχικών συμπλεγμάτων, κάποιων που αυτοπροσδιορίζονται έτσι, χωρίς να υπάρχει κάποιο ιστορικό ανάλογο για Δεξιά, που την προσδιορίζουν αυτοβούλως οι της Αριστεράς, για να την φορτώνουν με διάφορα επίθετα και αμαρτήματα που επιλέγουν κατά περίπτωση.
- Έτσι, ποιος μπορεί να καταλάβει και να προσδιορίσει τι είναι τέλος πάντων η «Αριστερά» και οι «Αριστεροί». Και δεν μπορεί να προσδιοριστεί από πότε κρατεί αυτός ο διαχωρισμός και ποια είναι τα διαχωριστικά σύνορα. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ συνοδοιπορεί με τους Δεξιούς ΑΝΕΛ τότε τα διαχωριστικά συρματοπλέγματα που θέλει η Αριστερά εξαφανίζονται.
- Μέσα σε αυτή την ασάφεια των λέξεων και των όρων, και όλων αυτών των εκφράσεων, τί είναι τέλος πάντων αυτή η «Πρώτη φορά Αριστερά»; Αν καταγράψουμε συνθήματα και αφισοκολλήσεις, και πλακάτ, και τις μουτζούρες των τοίχων, όλα αυτά που λέγονται και γράφονται, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι υπάρχουν πολλές «Αριστερές» με δυσδιάκριτα σύνορα και με αντικρουόμενες ιδεολογίες.
- Γκρουπούσκουλα, συνιστώσες, ομάδες, τάσεις, κινήσεις, κινήματα, παραφυάδες, φράξιες, επαναστάτες, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, άνομοι, ανταρσίες, ανανεωτικοί, πλεούμενοι, καταληψίες, αλληλέγγυοι, Λενινιστές, Μαρξιστές, Τροτσκιστές, Αρχειομαρξιστές, Μπολσεβίκοι, ληστές με τα μαύρα, και άλλοι που με καλάσνικοφ και σαρανταπεντάρια, και νιτρογλυκερίνες και μολότωφ και δαυλούς που αποτελούν την αιχμή της Αριστεράς. Κάπως έτσι είναι το εννοιολογικό περιεχόμενο των ποικιλώνυμων πινακίδων και σφραγίδων της «Αριστεράς».
- Ιστορικά βέβαια, και από το παρελθόν, υπάρχουν και άλλες υποδιαιρέσεις που θέλουν να λέγονται «Αριστερές» οι οποίες φέρουν τα παλαιότερα γονίδια με το ΕΑΜ., ΕΛΑΣ, ΚΚΕ, ΟΠΛΑ, Ε.Α., Δ.Σ.Ε. Π.Ε.Ε.Α, Μπούλκες, Κουτβίδες, Κου-Κου-Ε Εσωτερικού, Κου-Κου-Ε Εξωτερικού, και οι «σαλονάκηδες» του μεταλλασσόμενου συνεχώς Συνασπισμού, όπως τους αποκαλούσε ο Ανδρέας, ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε ότι «αυτοί μισούνται μεταξύ τους περισσότερο από όσο μισούν εμένα». Οι ίδιοι οι Αριστεροί πάσης τάξεως και συνομοταξίας έχουν πιστοποιήσει, και ταυτοποιήσει, και χρησιμοποιούν τη φράση: «Συντροφικά μαχαιρώματα», για να δώσουν τον ουσιαστικό προσδιορισμό της έννοιας της «Αριστεράς».
- Αυτά τα «συντροφικά μαχαιρώματα», αποτελούν τον κοινό παρανομαστή και το κλείσιμο κάθε σελίδας και κεφαλαίου της ιστορίας της «Αριστεράς», και αυτό πλέον ιστορείται και καταγράφεται σε βιβλία συντρόφων: «Γιατί με σκοτώνεις σύντροφε», «Γιατί πεθαίνουμε έτσι σύντροφε», «Ευτυχώς που ηττηθήκαμε σύντροφοι» και άλλα κείμενα με κορωνίδα κατάληξης αυτών των εσωτερικών συγκρούσεων και «μαχαιρωμάτων», να οδηγηθεί ακόμη και ο ηγέτης Ζαχαριάδης στην παγωμένη Σιβηρία, και να αυτοκτονήσει. Και δεν ξεχνούν οι σύντροφοι τα μεγάλα «συντροφικά μαχαιρώματα», στην Τασκένδη, και πως βρήκε εκεί τον «αρραβωνιαστικό» της μια συντρόφισσα στο αφήγημα της Άλκης Ζέη «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα». Τα κείμενα απομυθοποιούν το ηθικό πλεονέκτημα. Οι καλούμενες «Ολομέλειες» έχουν πολλές τέτοιες εσωτερικές εκκαθαρίσεις στελεχών μέσα στο κόμμα.
- Μια τέτοια περιπλάνηση στα «Αριστερά», που δεν σταματάει πια σε αυτά τα επιδερμικά δημοσιεύματα, τώρα που άνοιξαν τα πολλά αρχεία στις χώρες του πρώην «Παραδείσου» του «Παραπετάσματος» που έκλεισε τον κύκλο με την πτώση του «Τείχους του Βερολίνου», έχει πολλές εικόνες αυτού εσωτερικού μακελειού, που ακυρώνουν κάθε κομπασμό για την «Πρώτη φορά Αριστερά» και αποτελεί κυνισμό να μιλούν για «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς», όταν θέλουν να εμφανίζονται κληρονόμοι του Άρη και μιας περιόδου της Αριστεράς για την οποία ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε πει για το ΕΑΜ- ΚΚΕ ότι έχει: «ολίγες σελίδες εθνικής αντίστασης και πολλές σελίδες εθνικού εγκλήματος». Το βιβλίο «Εμφύλια Πάθη» των Μαραντζίδη-Καλύβα, που ανατέμνει τους «αγώνες» αυτής της «Αριστεράς», της οποίας χλωμό απολειφάδι είναι «η πρώτη φορά Αριστερά», βρίσκεται για μήνες τώρα στην πρώτη θέση της κυκλοφορίας.
- Ο μέτοικος περιπλανάται σε όλες αυτές τις αναδρομές και είναι πολλές οι θύμησες από τα αριστερά καμώματα, και τα παρελθόντα κατορθώματα, αλλά και τα πολλά εγκλήματα, και όσα επαναφέρονται, που δεν είναι πρώτης φοράς αριστερά, αλλά επανάληψη μιας ξεπερασμένης αριστερής σκουριάς, η οποία έμεινε πίσω από τις εξελίξεις του σύγχρονου κόσμου.
- Με όλα αυτά που συμβαίνουν και φτωχαίνουν τον τόπο και κάνουν τον λαό να δυστυχεί και να κυριεύεται με απελπισία, η «πρώτη φορά αριστερά», που φαντασιώνεται με μια «πρώτη φορά ανάπτυξη», «πρώτη φορά τηλεόραση», «πρώτη φορά κουπόνια αξιοπρέπειας», έφθασε να κάνει και πρώτη φορά το Κυβερνείο στου Μαξίμου «πριβέ πιάνο - μπαρ» με την σύναξη των «συντρόφων», της κυβέρνησης. Και αυτοί που μιλούν για διαφάνεια και διαύγεια και όλα στη θέα του λαού, έβγαλαν έξω και την δική τους ΕΡΤ. Το τελευταίο «αριστερό» εκβάν και έπεται η συνέχεια.
- Και οι περιπλανήσεις συνεχίζονται…
ο μέτοικος
