Σε άλλες εποχές κρίσης…

- Μεγιστοποιώντας τα γεγονότα της παρούσας οικονομικής κρίσης και όλα τα παράπλευρα φαινόμενα, λησμονούμε τα ανάλογα φαινόμενα άλλων περασμένων κρίσεων που ξεπέρασε η πατρίδα μας και τις οποίες ο λαός μας αντιμετώπισε με αγώνες και θυσίες.
- Ξεχάσαμε να διαβάζουμε την ιστορία του τόπου μας και όσους μας βοήθησαν να αντιμετωπίσουμε αυτές τις περασμένες κρίσεις. Και αν ακόμη αυτό μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει μια δόση αχαριστίας, δεν μπορεί να σβήσει στη λησμονιά ο αγώνας του λαού, ο οποίος καθόρισε την μοίρα και την πορεία του τόπου.
- Όσοι από μας που γίναμε πρόσφυγες  τότε, και ξεσπιτωθήκαμε δεν λησμονούμε τη βοήθεια που δεχθήκαμε από την Πολιτεία για να ζήσουμε στην πόλη. Η ανταρτοπληξία ήταν από τα μεγαλύτερα προσφυγικά γεγονότα της Ελλάδας, αφού πάνω από 800.000 άνθρωποι μετακινήθηκαν από την ύπαιθρο προς τις πόλεις και βοηθήθηκαν να επιβιώσουν και να σωθούν από τα δεινά του πολέμου τον οποίο ξεκίνησε τότε, «για μια νέα φορά Αριστερά».
- Και σε κείνη την κρίση, και σε κείνη την προσφυγιά, ήρθε η βοήθεια από τους συμμάχους με την ΟΥΝΡΑ, και η Πολιτεία έκανε αγώνα για να κρατήσει ανοιχτούς τους δρόμους και σε λειτουργία τις Κρατικές Δομές «Πρόνοιας και Κοινωνικής Αντίληψης». Και δίπλα στην Πολιτεία βρέθηκαν οι δικοί μας εθελοντικοί φορείς, Ερυθρός Σταυρός, Μέριμνα, Πρόσκοποι και Οδηγοί, επαγγελματικά σωματεία και Επιστημονικοί Σύλλογοι, Ομογενείς, και ξένοι φορείς να βοηθήσουν στα κοινωνικά προβλήματα. Βοήθεια στους πρόσφυγες, στέγαση σε σκηνές, λυόμενα (παραπήγματα) και επιταγμένα σπίτια.
- Όσοι ζήσαμε εκείνη την τραγική περίοδο στερήσεων και κινδύνων, διατηρούμε μια ανάμνηση εκείνης της βοήθειας και αλληλεγγύης, με σεβασμό στον ανθρωπισμό των συντελεστών εκείνης της κίνησης βοήθειας.
- Σε αυτές τις αναμνήσεις ενός μέτοικου, έχουν καταγραφεί ανεξίτηλα, παράλληλα  γεγονότα που συνέβαιναν στον τόπο μας μέσα στην  έκρυθμη κατάσταση του πολέμου, που αξιολογούν τη σημασία αυτής της βοήθειας και αλληλεγγύης που εκδηλώνονταν προς τις ευάλωτες τότε ομάδες και προς τις ανήμπορες τάξεις του πληθυσμού.
- Όταν οι αντάρτες της Αριστεράς, ανατίναζαν το αντλιοστάσιο της Κρύας, και ανατίναζαν τη γέφυρα των Αγίων, τη γέφυρα του Μελά, ναρκοθετούσαν τους δρόμους και έριχναν οβίδες όλμων στις παρυφές της πόλης, κάποιοι άλλοι με κίνδυνο της ζωής τους εργαζόταν να αποκαταστήσουν τις ζημιές και τις συνέπειες αυτών των ενεργειών. Τα αυτοκίνητα που έφερναν τη βοήθεια και τα αγαθά για τους κατοίκους κινούνταν σε επικίνδυνους δρόμους, με μεγάλο κίνδυνο για τη ζωή των οδηγών, και με θύματα και απώλειες από τις ναρκοθετήσεις των ανταρτών.
- Αυτή η ιστορία δεν παραγράφεται και δεν πρέπει να λησμονείται. Και δεν πρέπει να λησμονείται, ότι μέσα στην πολεμική ατμόσφαιρα, τα Γιάννενα είχαν και διατήρησαν για αρκετά χρόνια δύο αεροπορικές εταιρείες που κρατούσαν ανοιχτή την συγκοινωνία και επικοινωνία με την άλλη Ελλάδα, αφού οι χερσαίες συγκοινωνίες δοκιμάζονταν. Ακόμη δεν μπορεί να λησμονηθεί ότι μέσα σε αυτό το πολεμικό περιβάλλον η Αμερικανική βοήθεια, με την εταιρία ΑΜΑΓΚ επισκεύαζε και ασφαλτόστρωνε τον δρόμο Ιωαννίνων – Πρέβεζας. -Και η Ελβετική βοήθεια έστηνε το Πρεβαντόριο (έτσι το έλεγαν τότε) στη λίμνη του Ζηρού για την περίθαλψη των παιδιών θυμάτων των πολέμων, ορφανών και απροστάτευτων. Την ίδια περίοδο γινόταν οι νέοι οικισμοί στη Μουσιωτίτσα, στο Κεράσοβο και αλλού για τους πυροπαθείς του πολέμου, και μοιραζόταν υλικά σε πυροπαθείς όλων των χωριών από βοήθεια της ΟΥΝΡΑ. Την ίδια περίπου περίοδο στήθηκε και το Υδροηλεκτρικό έργο στο Λούρο, και απλώθηκαν τα ηλεκτρικά δίκτυα σε πόλεις και χωριά για να μοιράσουν ένα κοινωνικό αγαθό, που σήμερα εμφανίζεται  να αποτελεί πρόβλημα για μεγάλες ομάδες του πληθυσμού.
- Ναι, τώρα θυμούμαστε ότι κάθε μέρα που περνούσε, ο τόπος προόδευε, έκλειναν οι πληγές του μεγάλου πολέμου και του Τρίτου Αριστερού Γύρου. Και με όσες στερήσεις και δυσκολίες, και αν υπήρχαν, το επίπεδο ζωής ανέβαινε και η χώρα κατακτούσε νέες βαθμίδες σε δείκτες και άνοδο και ανάπτυξης. Αυτή την πρόοδο την απολαύσαμε και την χαρήκαμε.
- Τώρα που με αυτή την κρίση, χάσαμε πολλά από αυτά τα οποία κατακτήσαμε με στερήσεις, δουλειά και θυσίες, μπορούμε να εκτιμήσουμε την αξία και τις απολαβές και την ευημερία που απολαύσαμε από εκείνες τις προσπάθειες. Παράλληλα βέβαια, τώρα μπορούμε να κρίνουμε αυστηρά, τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος, κάτι που γίνεται με πολλές υπερβολές και αυστηρή κριτική. Αλλά αυτή η κριτική δεν επεκτείνεται και σε όλους αυτούς τους «προοδευτικούς», «διανοούμενους», «αριστερούς σαλονάκιδες» (όπως τους έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου), που σε όλο αυτό το διάστημα καρπώθηκαν και εκμεταλλεύτηκαν τις κατακτήσεις  των παραγωγικών τάξεων και νοικοκυραίων, μέσα από ένα συνδικαλιστικό κίνημα, το οποίο απαιτούσε  συνεχώς προνόμια, λουφέδες, επιδοτήσεις, προγράμματα και καλλιεργήθηκε αυτό το πνεύμα της νομής της εξουσίας και της σπατάλης των εσόδων του Κράτους.
- Η χούντα δεν άφησε ελλείμματα, και ο Ράλλης επίσης. Από εκεί και μετά τα οικονομικά ξεχείλισαν, και ξεχείλωσαν, και φτάσαμε στη χρεοκοπία. Όλοι αυτοί οι «διανοούμενοι», οι «προοδευτικοί», οι σπουδασμένοι στην «Εσπερία» οικονομολόγοι και καθηγητές, οι μαχητικοί και απαιτητικοί συνδικαλιστές, γιατί δεν διέγνωσαν εγκαίρως την καταστροφική πορεία της χώρας και δεν ύψωσαν την αντίθεσή τους και τον καταγγελτικό τους λόγο να σταματήσουν αυτή την πορεία της χώρας προς τον γκρεμό;
- Η ιστορία βέβαια σε κάποιες σελίδες θα καταχωρήσει αυτές τις παραλείψεις, και τις ευθύνες. Σκέψεις ενός μέτοικου που έζησε τη χαρά την ανόδου και ανέλιξης και τώρα ζει με δόσεις από τα κάπιταλ κοντρόλ.

- Και οι περιπλανήσεις συνεχίζονται…

ο  μέτοικος