Η «κλεψύδρα» του ΣΥΡΙΖΑ στέρεψε απότομα!..

Η κοινωνία βρίσκεται σε καθολική κατάρρευση οικονομική, θεσμική και πολιτιστική. Αντίθετα, η Κυβέρνηση εικονικά δείχνει να βρίσκεται στον κόσμο της. Τα στελέχη της με την συμπεριφορά τους και με τις πρακτικές τους είναι σαν να μας λένε ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να φάνε και να πιούνε, μια και ο πολιτικός τους χρόνος τελειώνει. Και πράγματι η κλεψύδρα του ΣΥΡΙΖΑ έχει στερέψει και τους απομένει μόνο ο Λεβέντης για να τους συντηρεί την ελπίδα για πολιτική επιβίωση.
Ίσως στη νεότερη πολιτική μας ιστορία να μην υπήρξε άλλο κόμμα που να κερδίσει τόσο εύκολα τον κόσμο, αλλά και να τον χάσει παντελώς σε μικρό χρονικό διάστημα. Όλα τα πράγματα στην πολιτική ζωή ενός τόπου λειτουργούν με τους κανόνες τους και στη βάση μιας σταθερής λογικής. Γιατί δεν μπορεί ένα κόμμα Αριστερό να υπόσχεται τα πάντα σε ένα λαό βασανισμένο και οργισμένο και με την κατάληψη της εξουσίας να εφαρμόζει όσα κατήγγειλλε επί χρόνια. Εκτός κι αν πίστευε ο Τσίπρας με τον Καμμένο ότι ο Ελληνικός λαός τρώει χόρτο και ξεχνάει.
Αλλά το ψέμμα έχει κοντά ποδάρια και οι πολίτες κάποια στιγμή ελευθερώνονται από την αγανάκτηση και την οργή. Όταν ο καθένας βλέπει καθημερινά ότι αυτή η Κυβέρνηση αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα δεινά και προκαλεί καταστάσεις ακόμη χειρότερες για το μέλλον, πώς μπορεί να σιωπήσει και να χειροκροτεί; Και το χειρότερο είναι που προσβάλλει και τη νοημοσύνη όλων μας. Πρώτα ο Πρωθυπουργός και ύστερα Υπουργοί του επιμένουν ότι δεν μειώθηκε η σύνταξη κανενός, τη στιγμή που όλοι μας εισπράττουμε κάθε μήνα και λιγότερα! Ο παραλογισμός ποτέ δεν ωφελεί την επικοινωνιακή σκοπιμότητα και ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται.
Ρώτησαν τον Τόνι Νέγκρι, μεγάλο Ιταλό φιλόσοφο, εάν ο Τσίπρας είναι προδότης. Να πως απάντησε: «Δεν έχω την αίσθηση πάντως πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα προδοτών». Συμφωνώ απόλυτα. Μπορούμε να καταλογίσουμε στην Κυβέρνηση ανεπάρκεια, αναξιοπιστία, λαϊκισμό και δημαγωγία. Όχι όμως ότι σκόπιμα πρόδωσε τον λαό και θυσίασε τα εθνικά συμφέροντα. Ήταν οι άνθρωποι μακριά από τη διαχείριση της εξουσίας και είχαν την αυταπάτη ότι έφτανε η εκλογή τους και όλα θα έβρισκαν τη λύση, αφού οι ίδιοι είχαν την πολιτική βούληση. Γι’ αυτό και υποσχέθηκαν να σχίσουν τα μνημόνια, να σταματήσουν τη λιτότητα και να καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ. Βέβαια με τις δεσμεύσεις τους είχαν ξεπεράσει ακόμα και τον Μαυρογιαλούρο, όταν πίστευαν ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν την Ευρώπη και να εκβιάσουν ακόμα και τις αγορές των δισεκατομμυρίων! Ήταν πολιτικοί της μιας χρήσης και τίποτε άλλο.
Δυστυχώς για τους Έλληνες, με την ψήφο τους ικανοποίησαν μεν το συναίσθημα, αλλά δημιούργησαν για τους ίδιους και για τη χώρα συνθήκες τραγικές, αφού οι νέοι κυβερνήτες παραδόθηκαν αμαχητί χωρίς αιδώ. Και σήμερα όλοι μας αναρωτιώμαστε τι θα απογίνει και ο κόσμος και το κράτος. Γιατί εμείς μόνο από τα άλλα κράτη συνεχίζουμε την παραμονή μας σε Μνημόνιο και φως για έξοδο δεν υπάρχει. Έμεινε μόνο ο διχασμός του λαού σε «προδότες», «Τσολάκογλου», «Μερκελιστές», «Γερμανοτσολιάδες» και από την άλλη οι «πατριώτες». Πράγματι πώς να αντέξει η λογική μας; Αυτοί συνεχώς διαπραγματεύονται με τον Βαρουφάκη και τον Τσακαλώτο για να μας φορτώσουν το σκληρότερο μνημόνιο και να παραδώσουν τη δημόσια περιουσία στο Υπερταμείο μέχρι το 2117. Ενώ οι προηγούμενοι, κατά τον Τσίπρα, υπέγραφαν εντολές της Τρόικα και ύστερα έστηναν χορό!
Παρόλη την δυστυχία μας οφείλουμε να σκεφτόμαστε δημοκρατικά και να μην απορρίπτουμε συνολικά τους πολιτικούς μας ως «πολιτικά σκουπίδια». Μακάρι οι εκάστοτε κυβερνώντες να έχουν συνείδηση της αποστολής τους, αφού η κοινοβουλευτική δημοκρατία αυτούς εμπιστεύεται για την ευημερία των πολιτών και όχι την προπαγάνδα από ανθρώπους σαν τον Καλογρίτσα.
Προσωπικά συμμερίζομαι τις σκέψεις του Μίκη Θεοδωράκη που έχουν σήμερα τόση επικαιρότητα:
Πού πας με ψεύτικα όνειρα;
Καιρός να σταματήσεις.
Καιρός να τραγουδήσεις.
Καιρός να κλάψεις και να πονέσεις.
Καιρός να δεις.