Γνωρίζεις Ήδη Ελληνικά...

- Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ

Από το 1972, λειτουργεί στην Αθήνα το «Σχολείο Ελληνικής Γλώσσας» με τον τίτλο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝ­ΔΡΟΣ. Είναι σχολείο για ξένους, που θέλουν να μάθουν την ελληνική γλώσσα. Από το 1993 λειτουργεί με την ευθύνη του Ελληνοβρετανικού Κολλεγίου. Έχει δημιουργήσει μια μεγάλη σειρά πρωτοποριακού εκπαιδευτικού υλικού (σε βιβλία και πολυμεσικούς δίσκους).
Ένα από τα βιβλία έχει τον προκλητικό τίτλο: «Γνωρίζεις Ήδη Ελληνικά». Με τον τίτλο αυτό υπενθυμίζει στους πολίτες του Δυτικού κόσμου ότι στη γλώσσα τους υπάρχουν χιλιάδες ελληνικές λέξεις, τις οποίες γνωρίζει, χωρίς μερικές φορές να γνωρίζει, ότι είναι ελληνικές ή έχουν δημιουργηθεί από ελληνικές λέξεις. Είναι λέξεις απλές καθημερινές όπως το «τηλέφωνο» ή τα «μαθηματικά» ή το «θέατρο» ή η «κρίσις» ή και πιο ειδικές όπως το «αεροπλάνο».
Το μεγαλύτερο πλήθος ελληνικών λέξεων στις ευρωπαϊκές γλώσσες είναι υψηλού πνευματικού επιπέδου. Και το σημαντικότερο: Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς τις ευρωπαϊκές γλώσσες για να καταλάβει τις λέξεις που δανείστηκαν από την ελληνική. Έτσι, έχουμε την Αστρόνομυ, την Αστροφύζικς, την Κέμιστρυ (Χημεία), την Τοπόγκραφυ, την Οσεονόγκραφυ (ωκεανογραφία), τη σκέτη Φύζικς, την Μετεορόλοτζυ, την Αρκιτέκτιουρ, την Ηλεκτρόνικς και την Μάικρο-ηλεκτρόνικς, τα Μαθεμάτικς και άλλες πολλές θετικές επιστήμες και επιστημονικοί όροι σε όλες τις Επιστήμες. Στους θεωρητικούς κλάδους υπάρχει, βέβαια, η Αρκεόλοτζυ, το Ντράμα (Δράμα), η Χίστορι (το χι είναι η δασεία που εμείς καταργήσαμε), η Φιλόζοφι και πολλά άλλα.
Εκεί, όμως, που τα ελληνογενή ονόματα σπάζουν ρεκόρ είναι η Ιατρική και οι βιολογικοί κλάδοι. Ακούστικς, Ανάτομι, Αντρωπόλοτζυ, Μπαϊοκέμιστρυ (Βιοχημεία), Μπαϊόλοτζυ (Βιολογία), Μπαϊοτεκνόλοτζυ, Μπότανυ (Βοτανική), Κιροπράκτιρ (χειροπρακτική), Νταϊαγκνόστικ (Διαγνωστική), Ντένιστρι (Οδοντιατρική), Ραντιόγκραφι, Εντομόλοτζυ, Τζενέτικς (Γενετική), Χαϊματόλοτζυ (Αιματολογία και εδώ η δασεία, το αι (με δασεία) έγινε χαϊ), Κοσμέτικς, Μαϊκρο-μπαϊόλοτζυ, Όπτικς (και Οφθάλμικ, Όπτικς), Παθόλοτζυ (και ένα σωρό άλλες θεραπείες).
Αλλά, ακόμα και όταν οι ρίζες δεν είναι ελληνικές, η κατάληξη (-ολοτζυ ή –γκραφυ) είναι σχεδόν πάντα, ελληνική. Και αναρωτιέται κανείς με ποιο θαύμα ένας μικρός λαός, περιβαλλόμενος από βαρβαρικά πολεμικά έθνη, μπόρεσε πριν από δυόμιση με τρεις χιλιάδες χρόνια να δημιουργήσει τις πρώτες επιστήμες και να τους δώσει ονόματα που ισχύουν ακόμα και σήμερα!
Δικαιώνεται απόλυτα ο μεγάλος Ουμανιστής Έρασμος, ο οποίος έλεγε για τη γλώσσα των Ελλήνων: «Αν εξαφανισθεί η Ελληνική Γλώσσα, θα φτωχύνει η παγκόσμια διανόηση».
Ο Ισπανός Ακαδημαϊκός και μεγάλος Ελληνιστής Fransisco Atrandos, ένας από τους πιο σοφούς μεγάλους ελληνιστές της εποχής μας είπε: «Αν δεν ήταν η Ελληνική γλώσσα, η Ευρώπη θα παρέμενε ένα έδαφος πρωτογόνων... Αναλυτικότερα ο Atrandos αναφέρει: «Τα ελληνικά αποτέλεσαν και αποτελούν ένα ζωντανό γλωσσολογικό κλάδο που ανθεί από μόνος του. Αλλά, από την άλλη πλευρά έχει επιδράσει τεράστια, μέσω διαφόρων και περίπλοκων οδών, πάνω στις υπόλοιπες γλώσσες. Τις βοήθησε να μετατραπούν σε εργαλεία σκέψης και λογοτεχνίας. Κατά κάποιον τρόπο, τα ελληνικά επιζούν σε όλες αυτές και τις εμπλουτίζουν καθημερινά. Γι’ αυτό το λόγο η ελληνική γλώσσα είναι η πλέον παγκόσμια, είναι μια ακόμη γλώσσα με μακρόχρονη παράδοση και ευρεία διάδοση.
Αλλά, είναι και το πρότυπο ανάπτυξης και ενοποίησης των μοντέρνων γλωσσών. Πρόσφερε όχι μόνον ολόκληρες λέξεις στις ευρωπαϊκές, αλλά και διάφορα στοιχεία, όπως ρίζες, προθέματα, επιθέματα, σύνθετα και παράγωγα, τα οποία εδημιούργησαν νέες λέξεις. Γι’ αυτό και ο Fransisco Atrados ονόμασε «κρυπτοελληνικές» τις γλώσσες Γαλλική, Αγγλική, Ιταλική, Ισπανική και Γερμανική. Διεκήρυξε δε ότι η «Ελληνική Γλώσσα είναι η πλέον παγκόσμια γλώσσα».
Οι χειριστές των Ηλεκτρικών Υπολογιστών Υψηλής Τεχνολογίας μας λένε: «Η μόνη «αποδεκτή» γλώσσα από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές του αμέσου μέλλοντος είναι η κλασική ελληνική, ως γλώσσα ανωτέρου επιπέδου και ιδιαιτέρως κατά τη διαδικασία διερμηνείας. Μόνον την ελληνική δέχονται για την μαθηματική της δομή και κυρίως για την αρμονική και γεωμετρικη της έκφραση και απεικόνιση.
Ανάμεσα στα άλλα βιβλία που έχει εκδώσει το «Σχολείο Ελληνικής Γλώσσας», είναι και το βιβλίο με τον τίτλο «Μια πεντάρα για να σωθεί η Ελλάδα», που έγραψε η σπουδαία Γερμανίδα επιστήμων Ελεονόρα Ζέελινγκ. Η σπουδαία αυτή ελληνίστρια γνωρίζει σε βάθος την προσφορά της Ελλάδας στην Ανθρωπότητα και υπενθυμίζει τι οφείλει στην Ελλάδα η Ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένης και της πατρίδας της της Γερμανίας.
Η Ζέελινγκ έχει διδάξει σε Πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Γαλλίας Ιστορία των Μαθηματικών, γι’ αυτό και ξέρει πολύ καλά πού βρίσκονται οι ρίζες της Επιστήμης.
Το μήνυμα που θέλει να περάσει η Ζέελινγκ δεν είναι να σώσουμε την Ελλάδα συγκεντρώνοντας ποσά (πέντε λεπτά του ευρώ για κάθε λέξη) από τα εκατομμύρια ελληνικών λέξεων που κυκλοφορούν στην υφήλιο, πληρώνοντας έτσι έναν δίκαιο πολιτιστικό φόρο. Αυτό είναι μία πρώτη εντύπωση που παίρνει κανείς διαβάζοντας το πρώτο μόνον μέρος του βιβλίου. Εξ άλλου κάτι τέτοιο θα ήταν αφέλεια.
Η συλλογή και η ανάδειξη των ελληνικών λέξεων που επιχειρεί, είναι φόρος τιμής στον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική επιστήμη, αλλά κυρίως θέλει να τονίσει και να επισημάνει τα παρακάτω: Ζούμε και κινούμαστε στον διανοητικό χώρο της Ελλάδας χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Μιλάμε ελληνικά χωρίς να το γνωρίζουμε. Το όνομά μας, το νόμισμά μας, η θρησκεία μας, οι επιστήμες μας, οι ιδέες μας ηχούν ελληνικά! Το μήνυμα της Ζέελινγκ βρίσκεται στα εξής: Η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει, πρέπει να πάψει να είναι αιχμάλωτη του χρήματος και των κερδοσκόπων. Πρέπει να συνειδητοποιήσει, ότι οι λαοί της αποτελούν μία πολιτισμική οικογένεια και όχι απλώς έναν οικονομικό συνεταιρισμό. Ως Ευρωπαίοι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αδέλφια και σαν αδέλφια πρέπει να συμπεριφερόμαστε. Αυτό σημαίνει κατανόηση και αλληλεγγύη. Χωρίς αλληλεγγύη δεν πραγματώνεται Ευρωπαϊκή Ένωση! Αλληλεγγύη, επειδή όλοι κάνουμε λάθη, επειδή η διαφθορά είναι διεθνές φαινόμενο, επειδή οι Γερμανοί δεν δικαιούνται τον ρόλο του αποστόλου της ηθικής. Αλληλεγγύη, επειδή όλοι ανήκουμε σητν ίδια ευρωπαϊκή οικογένεια, της οποίας προπάτορας είναι η Ελλάδα.
Η Λεονόρα Ζέλινγκ δίνει στο βιβλίο της μορφή επιστολής ή «παραινετικού λόγου» προς τους Έλληνες πολίτες: «Αγαπητοί Έλληνες πολίτες...». Τους απευθύνει τον λόγο με πολλή συμπάθεια σε δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο. Σε κάποιο σημείο εκφράζει την απορία, γιατί οι σύγχρονοι Έλληνες δεν έφθασαν στη λύση που βρήκε η ίδια.
Ίσως, η Ζέελινγκ δεν γνωρίζει ότι κάποιοι Έλληνες πανεπιστημιακοί διδάσκουν και διακηρύττουν ανεύθυνα ότι η γλώσσα που μιλάμε δεν είναι συνέχεια της Αρχαίας Ελληνικής. Τείνουμε να την εξοστρακίσουμε από τα Λύκεια. Κοντεύουμε να υιοθετήσουμε για μητρική μας γλώσσα την Αγγλική. Κανείς δεν θυμάται πια ούτε παραδειγματίζεται από τον σοφό Έλληνα οικονομολόγο του περασμένου αιώνα, τον Ξενοφώντα Ζολώτα και τους περίφημους λόγους του σε διεθνείς οργανισμούς, όπου χρησιμοποιούσε αποκλειστικά ελληνικές λέξεις, και ας μιλούσε Αγγλικά! Καθώς και την ομιλία του καθηγητή της Ορθοπεδικής Παναγιώτη Σουκάκου σε Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Ορθοπεδικής που μίλησε στα αγγλικά χρησιμοποιώντας λέξεις ελληνικής προέλευσης. Με τον ίδιο τρόπο μίλησε και ο καθηγητής της Καρδιολογίας Νικόλαος Κούνης.
Αλλά, για να μην κατακρίνουμε μόνον τους Έλληνες, πρέπει να δούμε και τη συμπεριφορά κάποιων Γερμανών λογίων. Τόσοι σοφοί Γερμανοί, λόγιοι, αρχαιογνώστες και αρχαιολόγοι, που αναδεικνύονται επαγγελματικά ανασκάπτοντας την ελληνική γη, κλασικοί φιλόλογοι που τρέφονται επαγγελματικά ανατέμνοντας την ελληνική γλώσσα, που γνωρίζουν πολύ καλά πόσα εκατομμύρια ευρώ εισπράττουν τα γερμανικά μουσεία από τα αρχαιοελληνικά τους εκθέματα στο Μόναχο, στο Βερολίνο (Μουσείο Περγάμου) και αλλού. Τόσοι «φιλέλληνες» συμπατριώτες της Ζέελινγκ που έχουν ζήσει στην Ελλάδα για επαγγελματικούς λόγους και έχουν γνωρίσει τους σημερινούς Έλληνες, πώς μπόρεσαν όλοι αυτοί να τηρήσουν «σιγήν ιχθύος», όταν εμφανίσθηκε σε γερμανικό περιοδικό η Αφροδίτη της Μήλου να κάνει τη γνωστή χυδαία χειρονομία; Κανείς τους δεν ένιωσε την ανάγκη να διαμαρτυρηθεί για την προσβολή της χώρας από την οποία πήραν τα πολιτισμικά φώτα;
Ανάμεσα στα άλλα η Ζέελινγκ υπενθυμίζει στις ανεπτυγμένες χώρες: «Όλες οι εκβιομηχανισμένες χώρες του πλανήτη είναι υποχρεωμενες να αναγνωρίσουν, ότι η πολύ αναπτυγμένη οικονομία τους πατάει στους ώμους του αρχαίου πολιτισμού της Ελλάδας, ιδιαίτερα της επιστήμης. Χωρίς αυτήν την επιστήμη δεν θα υπήρχαν σήμερα ούτε αυτοκίνητα, ούτε πλυντήρια, ούτε τηλεοράσεις, ούτε ηλεκτρονικοί υπολογιστές.
Έχουμε κάνει πραγματικότητα ό,τι η αρχαία Ελλάδα σκέφτηκε και μεγαλόψυχα (χωρίς να πληρώσουμε τίποτε) μας διέθεσε τα Μαθηματικά του Πυθαγόρα, την Φιλοσοφία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, του Εύδοξου από την Κνίδο της Μικράς Ασίας (απέδειξε τη σφαιρικότητα της Γης), του Αριστάρχου από την Σάμο, του Ίππαρχου από την Νίκαια της Μ. Ασίας, την Αστρονομία του Πτολεμαίου, του Ευκλείδη (Γεωμετρία), του Απολλώνιου από την Πέργη της Μ. Ασίας και πολλών άλλων... Η Ζέελινγκ αναφέρεται και στη διαφθορά και γράφει: «Αν κατηγορούμε τους Έλληνες για διαφθορά, πρέπει να μιλήσουμε και για την δική μας διαφθορά!
Ναι, βέβαια, η δική μας διαφέρει σαφώς από την Ελληνική: Ενώ στην Ελλάδα η διαφθορά λειτουργεί με έναν «δημοκρατικό», απλοϊκά ανοιχτό τρόπο, εμείς εδώ επιχειρούμε, με πολλή επιτυχία, να την κουκουλώνουμε. Στον τόπο μας η διαφθορά μοιάζει να είναι προνόμιο της ανώτερης τάξης. Στον τόπο μας η διαφθορά είναι ελιτίστικη, συναντάται μόνον σε υψηλά, εύπορα κοινωνικά στρώματα, είναι το στολίδι της γερμανικής ελίτ. Γιατί μόνον όποιος στέκεται ψηλά θεωρεί τον εαυτό του τόσο έξυπνο, ώστε να εξαπατά τους άλλους. Δυστυχώς αυτή είναι η κατάλληλη λέξη για την διαφθορά στην Γερμανία. Και βρωμάει... αν και αυτοί που την ασκούν, φαντάζονται ότι ευωδιάζει σαν ανθοδέσμη από εκλεκτά λουλούδια.