Το σαράκι του λαού μας...

➤  Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ,
πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Ιωαννίνων

Οι Έλληνες από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους για κάθε κρίση της χώρας, εθνική, οικονομική ή πολιτική, θεωρούμε υπεύθυνους τους ξένους. Έτσι χωρίς ενοχές πορευόμαστε με την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ο περιούσιος λαός και ότι όλοι οι άλλοι επιδιώκουν τη διάλυσή μας. Αυτή η συλλογική μας στάση δεν επιτρέπει να ωριμάσει η αυτογνωσία και η αυτοεκτίμησή μας. Παντού ξένος δάκτυλος, παντού συνωμότες εναντίον της Ελλάδας.
Δυστυχώς οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του τόπου από σκοπιμότητα ή από ανεπάρκεια δεν αντιστάθηκαν ποτέ σ’ αυτή τη νοοτροπία. Αντίθετα πάντα υποκρίνονται και υποστηρίζουν ότι ο λαός κρίνει σωστά και καταφεύγουν από ιδιοτέλεια προσωπική ή κομματικη στο λαϊκισμό, ό,τι χειρότερο για την προκοπή και τη λειτουργία μιας κοινωνίας.
Αυτή η πρακτική πολιτών και πολιτικών σε τούτη τη συγκυρία της οικονομικής κρίσης «ευδοκιμεί», παρά φύση και γεννάει αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές στο λαό. Βέβαια είχαμε καλομάθει για πολλά χρόνια να ευημερούμε, να σπαταλάμε και να αποφεύγουμε τις ευθύνες για τα μελλούμενα της πατρίδας. Γιατί όλοι είχαμε πιστέψει στη θεωρία των παχέων αγελάδων, που έλεγε ότι εμείς είμαστε οι έξυπνοι της Ευρώπης και μπορούμε με τα χρήματά της να καλοπερνάμε και να χαιρόμαστε τις προκλήσεις της καταναλωτικής κοινωνίας. Έτσι ο καθένας προσπαθούσε να κερδίζει με κάθε τρόπο περισσότερα, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Όλα, λοιπόν, λειτουργούσαν στη βάση των ατομικών επιδιώξεων και χωρίς καμία αναφορά στα κοινά ζητήματα του τόπου, λες και ο καθένας ήταν ο ρύστης όλων.
Μήπως έχουν απόλυτο δίκιο οι σκεφτόμενοι πολίτες που υποστηρίζουν ότι η κύρια αιτία της οικονομικής κρίσης είναι το πάθος των Ελλήνων να καταναλώνουν περισσότερα από όσα παράγουν; Ευτυχώς ως έξυπνος λαός καταφέραμε τη διαφορά της κατανάλωσης και της παραγωγής να καλύπτουμε με δανεικά! Εκτιμώ πως αυτή η πρακτική της χώρας, αλλά και του πολίτη είναι το σαράκι που κατατρώει τις σάρκες μας.
Αυτή η συμπεριφορά της χωρίς όρια κατανάλωσης έχει διαμορφώσει και ανάλογη πολιτική στάση σε όλους μας. Γι’ αυτό και ο πολίτης εδώ και χρόνια αρκέσκεται σε ωραία λόγια των πολιτικών και χειροκροτεί εκείνον που του δίνει την ελπίδα της ικανοποίησης των καταναλωτικών του προτύπων.
Ας θυμηθούμε τον Γ. Παπανδρέου με την αλήστου μνήμης φράση «λεφτά υπάρχουν». Το 45% του λαού τον ανέδειξε πρωθυπουργό, ελπίζοντας ότι θα ξανάτρωγε με χρυσά κουτάλια, ενώ η χώρα ήταν ήδη χρεοκοπημένη. Ακολούθησε ο Σαμαράς με την αντιμνημονιακή του ρητορεία και με τα Ζάπεια. Ο λαός ξέχασε αμέσως τον προηγούμενο και άλλαξε την ψήφο του για να προλάβει την είσοδό του στον οικονομικό παράδεισο. Και ύστερα από την απογοήτευσή του ξαναβρίσκει αποκούμπι στο λαϊκιστικό δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που του υποσχόταν ότι θα σχίσει τα μνημόνια θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, θα αυξήσει τις συντάξεις, θα επαναφέρει τα δώρα...
Και ενώ τα πάντα έχουν καταρρεύσει κάποιοι ακόμα ελπίζουν ότι ο Τσίπρας θα τους δώσει την ευκαιρία για τα ατομικά τους όνειρα. Έτσι εξηγείται που κάποιοι συντοπίτες μας έφτασαν στο Αθαμάνιο να προσκυνήσουν τον πρωθυπουργό και να του πούνε ότι «είμαστε μαζί σου»!
Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι θλιβερή και οι πολιτικοί μας δεν την αγγίζουν, γιατί οι πολίτες είχαν συνηθίσει σε υποσχέσεις και ταξίματα. Η χώρα μας δεν είναι σοβαρή, γιατί οι πολιτικοί μας νοιάζονται μόνο για την καρέκλα τους. Κάθε σοβαρός πολίτης αντιλαμβάνεται ότι η λύση είναι μία και μοναδική: Οφείλουν τα κόμματα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό να παραμερίσουν το στενό κομματικό συμφέρον και να προτάξουν το εθνικό. Μόνο με ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό σχέδιο πολιτικών δράσεων και με εθνική συνεργασία θα μπορέσει η χώρα να σταθεί όρθια και να απαιτήσει κατανόηση και αλληλεγγύη από την Ευρώπη.
Αν συνεχίζουμε να συζητάμε πολίτες και πολιτικοί για τις «μεταρρυθμίσεις» του Φίλη, για τους αιώνιους φοιτητές και για την κατάργηση των Θρησκευτικών, δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας. Εμείς οι πολλοί ως ενεργοί πολίτες έχουμε και τη δύναμη, αλλά και την ηθική υποχρέωση να δείξουμε ποιες είναι οι πραγματικές και οι ουσιαστικές ανάγκες της πατρίδας. Κι αν οι τωρινοί μας ηγέτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μας, ας αναμερίσουν και θα αναδείξουμε άλλους ικανότερους και σοβαρότερους.