Πύρρειος νίκη…

Ο Πύρρος, ο  βασιλιάς της Ηπείρου, πολεμώντας τους Ρωμαίους, κοντά στην πόλη Άσκλο της Απουλίας στην Κάτω Ιταλία, πέτυχε σημαντική νίκη, αλλά είχε πολύ μεγάλες απώλειες στο στράτευμά του. Παρόλο που  αξιωματικοί του, μετα το τέλος της μάχης κατενθουσιασμένοι του έδιναν συγχαρητήρια για την επιτυχία του, εκείνος παρέμενε σκεφτικός και σοβαρός. Η απάντησή του: «Αν ακόμη μια φορά πετύχουμε άλλη μια τέτοια νίκη σε μάχη ενάντια στους Ρωμαίους, θα χαθούμε πέρα για πέρα», έχει μείνει στην ιστορία. Έτσι μέχρι και σήμερα όταν κάποιος αναδεικνύεται μεν νικητής στο τέλος μιας μάχης, έχοντας όμως υποστεί τόσο βαριές απώλειες, ώστε μελλοντικά να  του είναι δύσκολο ή αδύνατο να συνεχίσει να αγωνίζεται για την επίτευξη των σκοπών του, η νίκη αυτή ονομάζεται μεταφορικά «Πύρρειος  νίκη».  
Πρίν περίπου ένα χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ σημείωνε την 3η κατά σειρα εκλογική νίκη (συμπεριλαμβανομένου και του δημοψηφίσματος). Πολιτικοί αναλυτές αλλά και η κοινή γνώμη εξέλαβαν το αποτέλεσμα ως νίκη-θρίαμβο που θα έλυνε τα χέρια της κυβέρνησης, για να εφαρμόσει την «αριστερή» πολιτική σε ορίζοντα τετραετίας. Η  πάροδος του χρόνου όμως διαψεύδει και τους πιο πιστούς ψηφοφόρους-υποστηρικτές των κυβερνώντων.
Το πραγματικά αριστερό ιδεολογικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησε είτε ιδρύοντας νέους πολιτικούς σχηματισμούς (ΛΑ.Ε, Πλέυση Ελευθερίας) είτε απέχοντας και απαξιώνοντας την πολιτική, προδομένοι από τη «μετάλλαξη» του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κοινωνική ευαισθησία που ήταν διαχρονικά σημαία της αριστεράς υποστάλθηκε και στη θέση της ανεμίζει η σημαία της τρόικας, με τους πρώην πολέμιούς της, στο φόντο να χαμογελούν υπάκουα ή να σκουπίζουν κροκοδείλια δάκρυα. Τα δάκρυα των συνταξιούχων για τις πετσοκομένες συντάξεις που τους απαγορεύουν αξιοπρεπή γειρατειά, η απόγνωση των νέων άνεργων που περιμένουν «ως μάννα εξ ουρανού» έστω προγράμματα stage για να μην ετοιμάσουν βαλίτσα για το εξωτερικό, τα υπερχρεωμένα με κοκκινα δάνεια νοικοκυριά και επιχειρήσεις που ετοιμάζονται να βγούνε στο σφυρί, οι κατασχέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς, οι αυτοκτονίες βιοπαλαιστών, είναι εικόνες που προφανώς δεν παίζουν στις οθόνες της τηλεόρασης αυτών που εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο.
Η αυταπάτη να υπόσχεσαι ότι θα αλλάξεις όλη την Ευρώπη και να μην τα καταφέρνεις, συγχωρείται. Αλλά το να διαμηνύεις σε υψηλούς τόνους ότι θα χορέψεις τις αγορές και την Καγκελάριο με νταούλια και ζουρνάδες και το καλύτερο που καταφέρνεις είναι να καταλήγεις να χορέυεις Καγκελάρι στο χωριό σου λέγοντας ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ στη madam Merkel, το λές και χορό του «Ζαλόγγου» για την ελπίδα και για αυτούς που πίστεψαν και επένδυσαν στην αριστερά για  κάτι διαφορετικό.
Οι αλλαγές στα εργασιακά που έρχονται το φθινόπωρο «χτυπάνε» σε ευαίσθητα νευραλγικά σημεία της αριστερής ιδεολογίας. Η παιδεία σε δοκιμασία στην έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Η σημαντική υστέρηση στα έσοδα, φέρνει νέα σκληρά φορολογικά μέτρα, τη στιγμή που αδυνατεί η πλειοψηφία των πολιτών να ανταποκριθεί στις μέχρι τώρα υποχρεώσεις.
Οι διακρίσεις των Ελλήνων αθλητών στους ολυμπιακούς αγώνες στο Ριο, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια τονωτική ένεση στην ψυχολογία του δοκικασμένου λαού της χώρας μας. Δεν είναι τόσο τα μετάλλια. Αλλά το «μέταλλο ψυχής» των συμπατριωτών μας, που με ελάχιστη βοήθεια από την πολιτεία τα κατάφεραν απέναντι σε μεγαθήρια. Η συμπατριώτισά μας η  Κατερίνα πήδηξε πιο ψηλά από όλους στον κόσμο, η Άννα στόχευσε καλύτερα από όλους στην υφήλιο, ο Λευτέρης ταλαντώθηκε, ισσορόπησε και προσγειώθηκε τελειότερα από όλους στη γη, ο Σπύρος δάμασε τα κύματα παραδίδοντας μαθήματα πρωταθλητισμού αλλά και ήθους, ο Παναγιώτης και ο Πάυλος τιθάσευσαν το θαλλασινό αέρα δίνοντας ώθηση νίκης στα πανιά της Ελλάδας με την παράδοση στη ναυτοσύνη. Και πρίν από αυτούς ήταν κάποιοι άλλοι που φρόντισαν να σηκώσουν την ελληνική σημαία ψηλά.
Όμως η λογική «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εχθρός μας» που καλλιεργείται από κάποιους φιλοκυβερνητικούς κύκλους, είχε στόχο να μην γλυτώσουν «από τα πυρά» ακόμη και οι ολυμπιονίκες. Ο Πύρρος Δήμας που σήκωσε πολλές φορές στην πλάτη του όλη την Ελλάδα, τέσσερις φορές ολυμπιονίκης κατηγορήθηκε ως αργόμισθος αφου αγωνιζόταν μια φορά στα τέσερα χρόνια σύμφωνα με την φιλοκυβερνητική φυλλάδα. Ενώ συστάσεις για νουθέτηση έγιναν και στην χρυσή ολυμπιονική του επι κοντώ Κατερίνα Στεφανίδη που υπερσπίστηκε τον Πύρρο. Παλαίοτερα για να υποδεχθούν τους ολυμπιονίκες γκρέμιζαν κάστρα. Σήμερα αντίθετα χτίζουν κάστρα για να αποκρούσουν κάθε κριτική, κάθε διαφορετική άποψη που αναδεικνυει τα κακώς κείμενα που υπογραμίζει παραλλέιψεις, αδυναμίες, λάθη.
Οι νίκες του Πύρρου είναι καταγεγραμμένες και αναγνωρισμένες σε όλο τον πλανήτη, αφού μέχρι και η ομάδα της άρσης βαρών των Η.Π.Α τον προσέλαβε να τους μυήσει στο άθλημα. Οι ολυμπιονίκες αλλά και όλοι οι αθλητές που φόρεσαν το ελληνικό εθνόσημο μας έκαναν περήφανους. Γιατί αγωνίστηκαν για την πατρίδα. Και είναι στις καρδιές όλων νικητές. Ανεξάρτητα αν έχασαν ή κέρδισαν. Αλλωστε, νικητές δεν είναι αυτοί που δεν αποτυγχάνουν, αλλά αυτοί που δεν τα παρατάνε. Αντίθετα, οι εύκολοι επικριτές του καφενείου που δεν έχουν χύσει ποτε ιδρώτα, αγωνίζονται μόνο για την πολιτική παρτίδα. Μπορεί να κέρδισαν την τελευταία φορά, ας αναλογιστούν όμως μήπως ηταν «πύρρειος νίκη»…
* Ο Πέτρος Ι. Μπούγιας  είναι Msc Αγρ. Τοπογράφος Μηχανικός και Περιφερειακός συντονιστής στο Ποτάμι.