Οι 300 φοροφυγάδες με Νόμο, ψάχνουν για δίκαιο φορολογικό σύστημα!..

Αποτελεί ιταμή πρόκληση του περί κοινού δικαίου αισθήματος η μη φορολόγηση των βουλευτών μας από το πρώτο ευρώ του εισοδήματός τους, όπως συμβαίνει με όλους τους Έλληνες φορολογούμενους.

Με περισσή υποκρισία, με απύθμενο θράσος, με προκλητική αυθάδεια και χωρίς ίχνος ντροπής βγαίνουν στα κανάλια και κόπτονται όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, ότι ο τόπος έχει ανάγκη από ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη, στην μείωση της ανεργίας, στην αύξηση των εσόδων του δημοσίου και πολλά άλλα ωραία για ν’ αγαπιώμαστε…
Την ώρα που εκατομμύρια Ελλήνων πεινάνε και σιτίζονται, που χιλιάδες Ελληνόπουλα υποσιτίζονται, οι συγκεκριμένοι 300 πατέρες και μητέρες του Έθνους αντί, πρώτοι αυτοί, να δώσουν το παράδειγμα των οικονομικών θυσιών ώστε, αγόγγυστα, να τους ακολουθήσει σύσσωμος ο ελληνικός λαός, πράττουν ακριβώς τα αντίθετα με αποτέλεσμα κανείς να μην θέλει, ακόμα και όταν μπορεί, να πληρώσει τους φόρους του, να επιστρέψει τον ΦΠΑ, ν’ αποφύγει την προσφυγή στη μαύρη εργασία με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον του τόπου.
Τους βλέπουμε στα κανάλια φρέσκους και ευδιάθετους, καλοντυμένους, κατά κανόνα, πλην των πουκαμισοφόρων του «προοδευτικού… χώρου» και πάντα όμως καλοντυμένες οι βουλευτίνες μας με όλα τους τα «λιλιά» στο λαιμό, στ’ αυτιά και στα χέρια, ως κραυγαλέο δείγμα της οικονομικής τους δυστοκίας… να προσπαθούν να μας πείσουν πόσο κοντά βρίσκονται στη δυστυχία του άνεργου πατέρα, της φτωχής νοικοκυράς, του αναπήρου, του νέου επιστήμονα που εγκαταλείπει τη χώρα του και εν γένει, επειδή όλοι τους κυκλοφορούν ανάμεσα στο λαό, γνωρίζουν πολύ καλά τα προβλήματά του και πασχίζουν «νύχτα – μέρα» να του τα λύσουν.
Αυτοί λοιπόν που δεν συγκινούνται, εμπράκτως και όχι με λόγια, μπροστά στο πεινασμένο ελληνόπουλο, να πληρώσουν φόρο από το πρώτο τους ευρώ, ώστε να του εξασφαλίσουν ένα κουτί γάλα, χωρίς «τσίπα» μεγαλοστομούν, προκλητικότατα, για την ανάγκη θυσιών για να βγούμε από την κρίση, την οποία, εν πολλοίς οι ίδιοι εδημιούργησαν, οτέ μεν ως συμπολίτευση οτέ δε ως αντιπολίτευση…
Βέβαια, το πρόβλημα δεν θεραπεύεται με την οικονομική συνεισφορά των βουλευτών μας, αλλά η συμμετοχή τους στη σίτιση των μαθητών έχει και άλλες διαστάσεις απτόμενες της ηθικής αποκατάστασης της αξιοπιστίας των πολιτικών μας στη συνείδηση των πολιτών. Η απαξίωσή τους αποτελεί κίνδυνο για τη δημοκρατία.
Είναι δε έτοιμοι, οποιαδήποτε φωνή σαν του παρόντος άρθρου να τη χαρακτηρίσουν ως υπονομευτική του θεσμού της δημοκρατίας, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής ότι αυτοί και αποκλειστικά μόνον αυτοί ευτελίζουν όλους τους θεσμούς (αντισυνταγματικοί νόμοι, νόμοι – παράθυρα που εμποδίζουν την απονομή δικαιοσύνης, αποφάσεις του ΣτΕ που δεν εφαρμόζονται, το προκλητικό καθεστώς των υπαλλήλων της Βουλής, παράνομες χαριστικές διατάξεις, κ.α.π.).
Όλα τα αποδίδουν στο «ατελές πολιτικό σύστημα…» και όχι στους «ατελείς πολιτικούς…». Ένας πατριώτης δημόσιος ανήρ, ενάρετος, τίμιος και δίκαιος ποτέ δεν θα εκμεταλλευόταν τις ατέλειες ενός οποιουδήποτε εκλογικού συστήματος και θ’ αγωνιζόταν να τις απαλλείψει για να μην τις εκμεταλλεύονται δημαγωγοί – λαοπλάνοι ή στην καθομιλουμένη «λαμόγια» πολιτικοί…
Με αυτά τα δεδομένα και με αυτή τη νοοτροπία της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων βουλευτών βλέπει κανείς φως στο βάθος του τούνελ; Βλέπει κανείς προοπτικές ελπίδας εξόδου από την κρίση; Βλέπει κανείς ικανούς πολιτικούς να οδηγήσουν το σκάφος με ασφάλεια σε υπήνεμο λιμάνι; Βλέπει κανείς ικανούς πολιτικούς να χαράξουν ένα πρόγραμμα ανάπτυξης εν μέσω των δυσκολιών που επικρατούν στην Ε.Ε., στη Β. Αφρική, στη γειτονική Τουρκία, στην Παλαιστίνη και Ισραήλ, στο Κυπριακό, στο Λίβανο και στη Συρία; Όποιος τους αναγνωρίζει μεταξύ των 300 ας τους υποδείξει για να μην αδικούνται και για να μην καούν μαζί με τα ξερά και τα χλωρά.