Το Δημοτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων «Η Αγάπη»…

Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας μου ως διοικητικού υπαλλήλου στο πρώην Δημοτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων έρχονταν συχνά σ’ αυτό ο αξέχαστος σεβαστός μου φίλος Σωτήριος Ζούμπος, ο γνωστός Γιαννιώτης ποιητής, λαογράφος, πεζογράφος, ιστοριοδίφης κ.λ.π.
Αυτό γίνονταν κυρίως όταν είχε συνταξιοδοτηθεί και κατά τις περιόδους της άνοιξης και του καλοκαιριού. Ήταν λάτρης των λουλουδιών και του πρασίνου, γι’ αυτό και πάντα σχεδόν τον συναντούσες με ένα λουλούδι της εποχής στο χέρι του ή όταν ήταν η εποχή του βασιλικού με ένα κλωνί βασιλικό.    
Έτσι λοιπόν επισκέπτονταν την περιοχή Κουραμπά και ιδιαίτερα τον ωραίο και γεμάτο τότε λουλούδια κήπο του Νοσοκομείου.
Θυμάμαι σε μια επίσκεψή του στο γραφείο μου και βλέποντας τη μεγάλη σχετικά φωτογραφία του ιδρυτή του Νοσοκομείου επί Τουρκοκρατίας Αχμέτ Χιβζή πασιά μου είπε ότι, αυτός κατάγονταν από τα Γιάννινα και κατά το έτος 1885 είχε τοποθετηθεί σαν βαλής - γενικός διοικητής σ’ αυτά και ότι άφησε εποχή στην πόλη μας, για το αδέκαστο του χαρακτήρα του και τα φιλάνθρωπα αισθήματά του.
Για τα χαρίσματά του αυτά είχε την άποψη ότι, ο Αχμέτ Χιβζή πασιάς ήταν Γιαννιώτης Έλληνας Χριστιανός, που είχε εξισλαμισθεί και για να φανεί η Ελληνοπρεπή ήρεμη φυσιογνωμία του μου ζήτησε και κάλυψα με την δεξιά παλάμη μου το φέσι, που φορούσε στο κεφάλι του. Ύστερα τον συνόδεψα στον ωραίο ανθόκηπο και δενδρόκηπο του Ιδρύματος κι αφού περιδιαβήκαμε τα στενά μονοπάτια του κήπου και θαυμάσαμε για άλλη μια φορά την ποικιλία των λουλουδιών το καθίσαμε σε ένα από τα παγκάκια, κάτω από τις φλαμουριές (τιλιές), που είχαμε τότε για τους περιπατητικούς αρρώστους και τους επισκέπτες τους, συνεχίζοντας τη συζήτηση για το Νοσοκομείο.
Συνεχίζοντας λοιπόν τις διηγήσεις του για τα παλιά μου είπε πώς διαλέχτηκε ως καταλληλότερο το μεγάλο αγρόκτημα του Φαήκ εφένδη στον Κουραμπά, για να χτιστεί το Νοσοκομείο, που τότε λέγονταν Νοσοκομείο των ξένων «Γκούρ Γαριμπάχ».
Ο Αχμέτ Χιβζή πασιάς είχε συστήσει μια ειδική επιτροπή προς εξεύρεση κατάλληλου χώρου για την ανέγερση του Νοσοκομείου. Σ’ αυτή την επιτροπή ήταν και ένας Γιαννιώτης Εβραίος, ο οποίος πρότεινε στους άλλους, για να βρεθεί ο καταλληλότερος και υγιεινότερος χώρος θα πρέπει να σφάξουν ένα αρνί και κομμάτια του να τοποθετηθούν σε διαφόρους χώρους και τοποθεσίες της πόλης και όποιο κομμάτι θα βρομίσει τελευταίο εκείνο το χώρο θα προτείνουν στο βαλή για να χτιστεί το Ίδρυμα. Έτσι και έγινε και όπου είχαν βάλει κομμάτι κρέατος τοποθέτησαν κι από έναν στρατιώτη φρουρό με την εντολή να αναφέρει στην επιτροπή μόλις αρχίζει το κρέας να μυρίζει. Τελευταίο λοιπόν μύρισε το κρέας, που είχαν βάλει στον Κουραμπά κι έτσι προτάθηκε στον Αχμέτ Χιβζή πασιά να χτιστεί το Νοσοκομείο στο χώρο αυτό.
Αυτά μου είπε ο αείμνηστος κυρ Σωτήρης κι ενώ εγώ τον ευχαριστούσα θερμά για την παραπάνω αφήγηση, εκείνος έφυγε ευχαριστημένος απ’ αυτή την επίσκεψη, παίρνοντας ένα μισάνοιχτο μπουμπούκι από μια πανέμορφη τριανταφυλλιά.