Οι Απόστολοι των Εθνών Πέτρος και Παύλος…

Με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής και με το κήρυγμα του Αποστόλου Πέτρου βαπτίστηκαν χριστιανοί τρεις χιλιάδες άνθρωποι και ιδρύθηκε στα Ιεροσόλυμα η πρώτη χριστιανική Εκκλησία η οποία επρόκειτο να αλλάξει την πορεία όλου του κόσμου. Στις Πράξεις των Αποστόλων (Κεφ. Β’, 41) υπογραμμίζεται σχετικά: «Οι μεν ουν ασμένως αποδεξάμενοι τον λόγον αυτού εβαπτίσθησαν και προσετέθησαν τη ημέρα εκείνη ψυχαί ωσεί τρισχίλιαι».
Ειδικότερα, αξίζει να αναφέρουμε μερικά χωρία από τους Ευαγγελιστές για τον Πέτρο:
- «Ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοις γόνασιν Ιηού λέγων: Έξελθε απ’ εμού ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε. Θάμβος γαρ περιέσχεν αυτόν επί τη άγρα των ιχθύων η συνέλαβον» (Λουκ. Ε’, 8 και 9).
- «Σταθείς δε Πέτρος συν τρις ένδεκα επήρε την φωνήν αυτού και αεφθέγξατο αυτοίς: Άνδρες Ιουδαίοι και οι κατοικούντες Ιερουσαλήμ άπαντες, τούτο υμίν γνωστόν έστω και ενωτίσασθε τα ρήματά μου. Ου γαρ, ως υμείς υπολαμβάνετε, ούτοι μεθύουσιν. Έστι γαρ ώρα Τρίτη της ημέρας» (Λουκ. Κεφ Β’, 14 και 15).
- «Πέτρος δε έφη προς αυτούς: Μετανοήσατε και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και λήψεσθε την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» (Λουκ. Κεφ. Β’, 38).
- «Και ιδού άγγελος Κυρίου επέστη και φως έλαμψεν εν των οικήματι, πατάξας δε την πλευράν του Πέτρου, έγειρεν αυτόν λέγων: Ανάστα εν τάχει. Και εξέπεσον αυτού αι αλύσεις εκ των χειρών» (Λουκ. ΙΒ’, 7).
Την ίδια ημέρα (29 Ιουνίου) με τον Απόστολο Πέτρο γιορτάζει και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Το κήρυγμά του απλώθηκε γρήγορα σαν φωτιά σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο. Ο Απόστολος Παύλος μαζί με τον Σίλα και τον Τιμόθεο ξεκίνησαν από την Αντιόχεια. Αρχικά επισκέφθηκαν τις πόλεις της Μ. Ασίας και στη συνέχεια το Άγιο Πνεύμα τους κατηύθυνε προς την Τρωάδα. Μάλιστα, την Εκκλησία της Αντιόχειας ονόμασαν Μητρόπολη των Εκκλησιών.
Οι Εκκλησίες που οργανώνονταν από τον Απόστολο Παύλο συνέχιζαν το έργο του, ζώντας μέσα σε κλίμα ενότητας και αγάπης. Κάποιες φορές επισκεπτόταν ξανά τις Εκκλησίες που ίδρυσε και άλλοτε τους έστελνε Επιστολές με τις οποίες έδινε λύση  στα προβλήματα πυο εμπουίζονταν. Με υπομονή, αγάπη, αλλά και με αυστηρό τόνο (όταν χρειαζόταν) καθοδηγούσε και διαπαιδαγωγούσε τους πιστούς. Οι Επιστολές (όπως είναι γνωστό) διαβάζονται και σήμερα στις εκκλησίες.
Ο Απόστολος Παύλος λοιπόν από φανατικός διώκτης του χριστιανισμού, έγινε φλογερός θιασώτης και δάσκαλος του Ευαγγελίου στον κόσμο. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό ήταν το κήρυγμά του στην Αθήνα. Στον Άρειο Πάγο, αφού πε’ρασαν και από την Αμφίπολη με τα σπουδαία πρόσφατα ευρήματα.
Στις Πράξεις των Αποστόλων (ΙΖ’, 21 – 24) αναφέρεται: «Αθηναίοι δε πάντες και οι επιδημούντες ξένοι εις ουδέν έτερον ευκαίρουν ή λέγειν τι και ακούειν καινότερον. Σταθείς δε ο Παύλος εν μέσω του Αρείου Πάγου έφη: Άνδρες Αθηναίοι, κατά πάντα ως δεισιδαιμονέστερους υμάς θεωρώ. Διερχόμενος γαρ και αναθεωρών τα σεβάσματα υμών, εύρον και βωμόν εν ω επεγέγραπτο: Αγνώστω θεώ, ον ουν αγνοούντες ευσεβείτε…».
Ο Απόστολος Παύλος πραγματοποίησε τέσσερις αποστολικές περιοδείες με σκοπό την κήρυξη του θείου λόγου:
Πρώτη Περιοδεία στην Κύπρο και τη Μ. Ασία. Παντού ο Απόστολος Παύλος κήρυττε το Ευαγγέλιο, κάνοντας και θαύματα που μαρτυρούσαν τη θεϊκή τους αποστολή.
Δεύτερη Περιοδεία στη Μ. Ασία και στην Ελλάδα. Σε όλα τα μέρη που επισκέπτονταν ίδρυε Εκκλησίες, όπως η Εκκλησία των Φιλίππων, η πρώτη της Ευρώπης και κήρυττε το θείο λόγο, όπως στον Άρειο Πάγο της Αθήνας.
Τρίτη Περιοδεία στην Ελλάδα και τη Μ. Ασία με κέντρο την Έφεσο. Ήταν η πιο περιπετειώδης, του επιτέθηκαν οι Ιουδαίοι, θεωρώντας τον εχθρό του Νόμου. Τελικά κατέφυγε μαζί με τον Ευαγγελιστή Λουκά στη Ρώμη, όπου οργάνωσε Εκκλησία.
Τέταρτη Περιοδεία στην Ισπανία, Μ. Ασία και Ελλάδα, έφτασε μάλιστα στην Ήπειρο και κατέληξε στη Ρώμη, όπου βρήκε μαρτυρικό θάνατο μαζί με τον Απόστολο Πέτρο την εποχή της αυτοκρατορίας του σκληρού Νέρωνα.
Οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος προσέφεραν ιδιαίτερα μεγάλο αποστολικό έργο και δίκαια τιμώνται από την Εκκλησία μας. Μάλιστα, ο Παύλος έγραψε και τις παρακάτω 13 Επιστολές: Προς Φιλήμονας, προς Γαλάτας, προς Ρωμαίους, δύο προς Κορινθίους, προς Τίτον, δύο προς Τιμόθεον, δύο προς Θεσσαλονικείς, προς Φιλιππησίους, προς Κολοσσαείς και προς Εφεσίους.